Alaksandr Muraŭjoŭ pra toje, jak staŭ aŭstryjskim biznesmienam, pra svoj pieršy miljon i sustrečy z Łukašenkam

«Hučyć «Start» — a ja nie chaču, i ŭsio»

— Vy raspaviadali. što prafiesijna i paśpiachova zajmalisia sportam. Čamu my nie ŭbačyli alimpijca Alaksandra Muraŭjova, jaki b jeździŭ i pradstaŭlaŭ Biełaruś na Alimpijadach?

— Ja trapiŭ nie ŭ tuju armiju: pastupiŭ u instytut, i adrazu mianie zabrali. Ź pieršaha kursu. Spačatku zahruzili ŭ aŭtobus, jaki išoŭ u Afhanistan [SSSR vioŭ u 1979-1989 hh. vajnu ŭ Afhanistanie — Red.] ci kudyści jašče, zatym vyhruzili ŭsich i mianie adpravili dadomu. Paśpieli aformić niejkija dakumienty. Potym mianie znoŭ adpravili tudy. Pieršyja šeść miesiacaŭ ja byŭ va učebcy ŭ Piečach. Potym u Barysavie ŭ kadravanym [niedaŭkamplektavanym — red.] pałku. Potym mianie niejak vyciahnuli ŭ sportrotu va Uruččy… ale prajšło ŭžo vosiem miesiacaŭ. Naturalna, na viartańnie [u sport. — Red.] paśla vaśmimiesiačnaha pierapynku patrebny čas…

U 1986-m ja viarnuŭsia i pačaŭ vielmi staranna treniravacca, trapiŭ u balnicu z zapaleńniem lohkich — pieraščyravaŭ, potym znoŭ viarnuŭsia. Ja vielmi vyrazna pamiataju spabornictvy ŭ Biełarusi, kali hučyć «Start» — a ja nie chaču, i ŭsio. Heta značyć uvieś zapał, jaki byŭ uva mnie 10 hadoŭ, usia złość — ich raz, i nie stała. Ja prabieh 10 mietraŭ, skoknuŭ u daŭžyniu, šturchnuŭ jadro, padyšoŭ da treniera i pakazaŭ voś hety znak [pakazvaje Ch]. Jon pahladzieŭ na mianie i vačyma pakazaŭ: «Tak». Hety dzień ja vielmi dobra pamiataju.

— I što dalej?

— Heta katastrofa była. Spabornictvy prachodzili ŭ Stajkach, ja viarnuŭsia dadomu, razumiejučy, što ŭsie zrazumiełyja i łahičnyja mety — što treba treniravacca, vučycca, treba stać spartoŭcam, potym vialikim trenieram abo vialikim dziejačam, — stracili sens. Ja zrazumieŭ, što nie vykanaŭ pieršy narmatyŭ, a napieradzie jašče dva hady instytuta. Navošta ŭ hety instytut chadzić? Heta raz. Druhoje, spartoŭcam niejkija tałony na charčavańnie vydavali: čatyry rubli ŭ dzień, kali try, kali piać. Heta niejkija kišennyja hrošy, niejkaja stupień svabody, ale i razumieješ, što zdymaješ nahruzku z baćkoŭ. I ja zrazumieŭ, što ŭsio, treba niešta prydumlać.

Ja dastaŭ šviejnuju mašynku z sklepa, razabranuju. Pamiataju toj dzień, kali tata sprabavaŭ jaje «elektryfikavać», tam raźlacielisia niejkija detali, jamu hety zaniatak nie spadabałasia; ja hetuju mašynku sabraŭ, adnaviŭ, złamanyja detali moj starejšy brat niejak pryvaryŭ, dzieści znajšoŭ tyja, jakich nie chapała, ja jaje adramantavaŭ i pašyŭ spartyŭnyja majtki Adidas z baćkavaj niejłonavaj kašuli. U mianie byli vykrajki (u sensie, ja moh rabić kopiju sapraŭdnych) i ja zrabiŭ taksama «sapraŭdnyja».

«Majtki byli pytańniem statusu»

— Pačakajcie. Kali čałaviek nikoli ŭ žyćci nie zajmaŭsia… Voś ja b siońnia ŭziaŭ niejkuju vykrajku — navat nie viedaju, ci zmoh by ja niešta zrabić. Vy niešta niedahavorvajecie. Navošta..?

— Dźvie pryčyny byli dakładna. Pieršaja, viadoma, heta toje, što naša siamja nie była bahataj. Druhaja — toje, što možna było kupić u kramach, nasili ŭsie, i heta vyklikała niejkaje niepryjemnaje pačućcio. Chaciełasia čahości ŭnikalnaha. Tady ž źjavilisia časopisy z vykrajkami Burda, moda źjaviłasia.

Ludzi, jakija niešta šyli doma, apranalisia niejak vyraźniej. Navat kali jany heta rabili z tkaniny dla praścin i padkoŭdranikaŭ. Tyja, chto kuplaŭ savieckuju vopratku ŭ kramie, išli pa vulicach tak, jak siońnia, napeŭna, u Paŭnočnaj Karei chodziać. I to naŭrad ci ŭžo.

Tamu ja pašyŭ majtki Adidas.

— Dzie vy ŭziali humku adydasaŭskuju?

— Raniej na krasoŭkach byŭ sapraŭdny łejbł Adidas, prašyty. Heta značyć nie šaŭkahrafija, a vyšyŭka. Naturalna, kali jaho adparoć i pryšyć da majtkaŭ, jany sapraŭdnymi stanoviacca. Łejbł ŭ ich sapraŭdny, tkanina… Nie pamiataju, adkul tady źjavilisia hetyja niejłonavyja kašuli, ź Vienhryi ci adkul, ale tam dobraja tkanina. Adzinaje: z kancikami pryjšłosia pavazicca, niejak usio heta rabić treba było… Ja ich pradaŭ za $25 spartoŭcam. Spartoŭcy jeździli na spabornictvy za miežy Savieckaha Sajuza i aryjentavalisia i ŭ dołarach, i ŭ tavarach.

Pamiataju, ja ŭ Stajki zajechaŭ, kamuści z pryjacielaŭ pakazaŭ, jon: «Sania, chaču. Heta sapraŭdnyja?» Ja kažu: «Viadoma, sapraŭdnyja». Tam cełaja delehacyja sabrałasia lohkaatletaŭ, jany ŭsie znaŭcy. U pałovy jość takija majtki — tamu jany zajmajuć bolš vysokuju prystupku ŭ spartovaj ijerarchii. U kaho niama takich majtkaŭ, i jany ŭ bavaŭnianych savieckich — tyja nižej u ijerarchii. Tamu pytańnie majtkaŭ było pytańniem sacyjalnaha ranžyravańnia, statusu.

Usie daśledavali hetyja majtki, i nichto nie zdoleŭ pryjści da vysnovy, što jany niesapraŭdnyja. Tak jak ja potym pašyŭ majtkaŭ jašče štuk 10 i raskryŭ sakret, što ja heta rablu sam. Ja bolš nie moh šyć majtki, tamu što kašuli skončylisia. Padman doŭžyŭsia niadoŭha, paru dzion.

Pieršy bujny biźnies

— Pieršy vaš bujny biźnies — heta vopratka. Jak heta było?

— Niejak mnie mama dała 60 rubloŭ, tamu što pačynałasia vosień, i było choładna — treba było kupić niejkuju vopratku. Ja pajšoŭ u kramu, kupiŭ kurtku, pryčym deficytnuju —vuhorskuju. Ranicaj, kali pajechaŭ u instytut u hetaj kurtcy, zrazumieŭ, što jaje kupiŭ nie ja adzin. Tracina aŭtobusa była ŭ hetych kurtkach. Ja padaryŭ jaje małodšamu bratu i zrazumieŭ, što nie pierazimuju. U hety ž dzień ja sustreŭ svajho pryjaciela Juru Saina.

My ź im zajechali pa darozie ŭ kramu «Tkaniny», dzie jon kupiŭ niekalki rułonaŭ nasypačnoj tkaniny, i adkryŭ mnie tajamnicu: jon tak stylna apranajecca tamu, što jon z hetaha ŭsiaho šyje kurtki. Jon mnie pakazaŭ, jak šyć kurtku, ja kupiŭ taksama tkaninu, pašyŭ sabie modnuju «italjanskuju» kurtku. Łejbł ja pryšyŭ tamu, što jon mnie jaho daŭ, jon tady šyŭ kurtki pad brendam Sava, zdajecca. Praź niejki čas ja damoviŭsia šyć jamu padšeŭki, ale jon vielmi pavolna šyŭ kurtki, tamu ja šyŭ padšeŭki, kišeni i niejkuju kolkaść kurtak.

— A dzie pradavali?

— Oj, va ŭsich kamisijnych… Potym na Kamaroŭcy. Pryčym vielmi šmat sportstmienov-piaciborcaŭ, płyŭcoŭ, ź jakimi ja ŭ adnym kłasie płavaŭ — zhadžalisia: im padabałasia na rynku stajać, handlavać. Tamu na Kamaroŭcy spartoŭcy pradavali našy kurtki ŭ tym liku. Im stała cikava: kaapieratary, jakija z płaščavych tkaninaŭ, vykonvajučy savieckija dziaržstandarty, šyli kurtki z vydatkami ŭ $50, pradavali ich za $60. My šyli z taho, što nie adpaviadała dziaržstandartam, ale dazvalała rabić sapraŭdy unikalnuju, cikavuju vopratku z vydatkami ŭ $10, i pradavali za $180. Heta zasłuha Jury, jon adčuvaŭ styl, modu, a ja viedaŭ, jak pavysić pradukcyjnaść pracy.

Pavialičyć

Pieršyja zaroblenyja hrošy ja vykarystaŭ na kuplu pramysłovaha abstalavańnia, naniaŭ pieršych nadomnikaŭ. My razyšlisia ź im [Juram — Red.] na niejki čas, i praz hod maštab vytvorčaści ŭ mianie byŭ u dziasiatki razoŭ bolšy, čym u jaho. Ale jon byŭ stylny vytvorca adzieńnia, i my ź im abjadnalisia. U 1992 hodzie, 25 žniŭnia, my zarehistravali małoje pradpryjemstva U&A abo UA. Tolki potym ja daviedaŭsia, što hetaja abrevijatura vykarystoŭvajecca Ukrainaj. 25 žniŭnia źjaŭlajecca dniom zasnavańnia majoj pieršaj aficyjnaj kampanii. U nastupnym — pakolki ja byŭ udzielnikam bolš čym na 50% — jana stała asnovaj dla ciapierašniaj kampanii. U 1997 hodzie adbyŭsia rebrendynh kampanii, jana atrymała nazvu «ATEK».

Ad kurtak — da nafty

— Heta značyć, u 1992-m vy šyli kurtki. Što było dalej?

— Paśla kišeniaŭ byli try fabryki, na jakich pracavała, ahułam, 1000 čałaviek. Byli kalekcyi, pakazy modaŭ, udzieł u hetaj halinie… ale heta było nie majo, a Jurava, a majo…

U 1993-1994 hodzie byŭ pieršy karparatyŭny kryzis, i ja kinuŭ svaje siły na znachodžańnie niejkich rašeńniaŭ dla zarablańnia hrošaj inšym sposabam, a Jura zastaŭsia kiravać biźniesam pa vytvorčaści adzieńnia. Ja zarabiŭ hrošaj inšym sposabam na rynku naftapraduktaŭ, zbožža, mietałaŭ.

Ja dapamoh aŭstryjskaj kampanii Voestalpine vyrašyć prablemy z raźlikami ŭ Biełarusi, i staŭ ich aficyjnym pradstaŭnikom u našaj krainie. Potym ja pašyryŭ hetaje partniorstva da jašče troch-čatyroch niamieckich kampanij i zarabiŭ stolki, što šviejny biznes byŭ vyratavany, ale praces vyratavańnia mnie ŭžo padabaŭsia našmat bolš i ja pačaŭ zajmacca zusim inšaj spravaj.

Pavialičyć

— Ale svoj pieršy miljon vy zarabili tam? Asabista vaš miljon? Nie na vyratavańni kampanii.

— Pieršy miljon — heta vytvorčaść adzieńnia.

— Nie pierad kamieraj vy skazali, što ź Viktaram Babarykam paznajomilisia jašče ŭ 1992 hodzie. Raskažycie pra heta.

— Vicia Babaryka tady byŭ u banku «Alimp», uznačalvaŭ jaho Valera Sialaŭka. Heta byŭ jakraz pieryjad, kali farmavalisia znajomstvy. Heta značyć ludzi, jakija abviaścili siabie ŭdzielnikami pradprymalnickaha cechu, znajomilisia nie prosta tamu, što treba było niešta kupić, pradać, vyrašyć niejkuju zadaču — heta było niejkaje takoje «pryniuchvańnie». «Ty chto?» — «Ja bankir» — «Uch ty! A ty chto?» — «A ja zbožža pradaju» — «Ale ž». «A vy chto?» — «A my naftaj handlujem» — «O-o-o!».

Pryčym mnohija maje adnakašniki — i instytuckija, i internataŭskija — niejkim čynam uvajšli ŭ hety cech. Niekatoryja jak biźniesoŭcy, niekatoryja jak łabisty: bo asnoŭny aktyŭ alimpijskich čempijonaŭ i čempijonaŭ śvietu — dostup da byłych uładaŭ, da CK KPSS. Trapić na patok tavaraŭ — taja pieravaha, jakaja ŭ ich ŭźnikała. Siłavyja spartoŭcy — baksiory, barcy — tut ža niejak abjadnalisia, uziali sabie ŭ kamandu himnastaŭ i akrabataŭ, pačali naparstki katać, bandytyzmam niezdarovym zajmacca — jak u tych pieśniach: «My byłyja spartsmieny, a ciapier rekardsmieny»…

Była takaja kolkaść «łochovstva», niekampietentnaści va ŭsim — u słovach, spravach. Usie źbiralisia, dzialilisia viedami, jakija chtości atrymaŭ: jak lepš, jak horš. Byŭ davoli cikavy čas.

«Ja jeździŭ na šaścisotym miersedesie. Kim ja byŭ, nie viedaju»

— Kali i jak vy źjechali ź Biełarusi?

— U 1997 hodzie ja razumieŭ, što mižnarodny handal, mižnarodnyja finansy mahčymyja tolki kali kampanija šyrejšaja za miežy adnoj krainy, i treba navučycca žyć, pracavać, rabić biźnies u bolšaj kolkaści krain. I nastupnaj krainaj była Rasieja — vidavočna. Ja pryjechaŭ u Maskvu ŭ 1997 hodzie, zarehistravaŭ tam kampaniju.

Darečy, kali ja pryjechaŭ u Maskvu, maja pieršaja lehalizacyja tam była ad kampanii Voestalpine Entertainment Austria, ź jakoj u mianie byli adnosiny z 1994 hoda. Mnie treba było źniać kvateru, arandavać ofis, i ŭsio heta ja zrabiŭ razam ź imi, ad ich imia. Heta značyć, u pieršy pryjezd u Rasieju ja byŭ jak by aŭstryjec. My zajmalisia tym, u čym raźbiralisia — heta aminakisłoty, białki, zbožža, naftapradukty, srodki abarony raślin. I mietał.

Potym ja zrazumieŭ, što ŭžo nie chaču ŭsio žyćcio pradavać, pradavać, pradavać. Na pytańnie «Što ty robiš?» mnie chaciełasia adkazać što-niebudź takoje (samomu sabie jak minimum), što budzie vyklikać niejkuju [pavahu].

Dzieści ŭ 1999-2000 hodzie ja zrazumieŭ, što pry viadzieńni biźniesu być biełarusam nie ŭsiudy ŭniviersalna dla pieramovaŭ, a zručniej pradstaŭlać univiersalnuju jurysdykcyju. Uličvajučy, što ja i tak z 1994 hoda vielmi ciesna ŭzajemadziejničaju ź niamieckimi i aŭstryjskimi kampanijami, na adnoj z sustreč u Vienie vice-prezident adnaho z najbujniejšych bankaŭ vystupiŭ z takoj inicyjatyvaj: «Saša, treba zarehistravać kampaniju ŭ Aŭstryi, i inviestycyjnuju častku biźniesu, kiraŭničy štab pieranieści ŭ Aŭstryju». Heta adpaviadaje mižnarodnaj praktycy, što dla kampanii, jakaja znachodzicca nie ŭ adnoj krainie, treba vybrać tuju jurysdykcyju, jakaja bolš za ŭsio padychodzić dla mety chołdynhu, kiravańnia. I ja vybraŭ Aŭstryju.

U 2001 hodzie ja zarehistravaŭ pieršaje pradpryjemstva, ATEC Handels GmbH, i sam tudy pierasialiŭsia. I pačaŭ žyć adnačasova ŭ troch haradach: Maskva, Viena, Miensk.

— Vy siabie niejak radavali ŭ toj pieryjad? Mašyny, damy, pajezdki pa ŭsim śviecie. Čym vy zajmalisia? Voś vy zarablajecie vialikija hrošy, a ŭ 1990-ch heta było davoli składana, ludzi žyli biedna ŭ toj čas.

— Mašyny byli. Pieršuju ja kupiŭ u 1988 ci 1989 hodzie. Mała taho, ja kupiŭ mašynu, nie ŭmiejučy jeździć, biez pravoŭ, ale prajechaŭ uvieś Saviecki Sajuz, z Uźbiekistanu. Tak mnie zachaciełasia jaje kupić. Pieršaja mašyna była «Žyhuli» treciaj madeli, potym u 1992-m ci 1993-m ja kupiŭ Opel Omega. Potym u mianie byŭ pieryjad Audi 100, a ŭ 1996-m ja kupiŭ sabie novuju Audi A6. Jany tolki vyjšli, i byli pieršyja pastaŭki ŭ Biełaruś. Potym u mianie navat byŭ u Maskvie ŭ 1998-m «trafiejny» Mercedes 600-y, «łonh», čorny. Heta byŭ abaviazkovy atrybut: «novy ruski» pavinien byŭ jeździć na takoj mašynie. Mašyna, darečy, nie vielmi.

— Vy siabie adčuvali «novym russkim»?

— Tady ž malinavyja pinžaki ŭžo nibyta skončylisia, źjavilisia bolš vytančanyja prykmiety adroźnieńnia. Ja nie viedaju, kim siabie adčuvaŭ, ale jeździŭ na šaścisotym miersedesie. Kim ja byŭ, nie viedaju. Dla mianie nie było čymści pieršačarhovym pytańnie damoŭ i ŭsiaho astatniaha. Ja žyŭ u Maskvie ŭ dziełavym centry, «Chamieraŭskim». Była cudoŭnaja kvatera, kaviarnia, restaran, spartzała, basiejn. I ŭ susiednim korpusie ofis, mnie heta vielmi padychodziła.

— Što vas ciešyła? U kožnaha čałavieka jość rečy, jakija jaho radujuć. Ja ŭtryravaŭ, kali kazaŭ pra mašyny i damy.

— Siamja. Tak, jana asobna staić jak pieršy adkaz na hetaje pytańnie, a potym usio astatniaje. Sport abaviazkova. Vyvučeńnie Maskvy, dziełavoha śvietu… Ja vielmi šmat jeździŭ. Naohuł, u majoj bijahrafii 56 krainaŭ i 178 haradoŭ, pra jakija ja mahu raskazać, što ja tam rabiŭ. I ja hety śpis sabie skłaŭ — praŭda, u svojeasablivych abstavinach, kali była mahčymaść nikudy nie śpiašacca, a siadzieć i ŭspaminać. 56 krainaŭ — heta niamała.

«Łukašenku važnyja rejtynhi»

— Pra Łukašenku. U vas było niekalki asabistych kantaktaŭ ź im, asabistych razmoŭ. Jak vy jaho ŭsprymali? Jakim jon zdaŭsia vam čałaviekam, kali vy pačali ź im razmaŭlać?

— Ja, naohuł, usio ŭsprymaŭ [na pradmiet taho — Red.], škodna ci karysna heta dla biźniesu. Na toj momant sustrečy, jakija byli, nie škodzili biźniesu. Ja bačyŭ, što ŭ čymści jany ažyŭlajuć mahčymaści ŭ prasoŭvańni niejkich pytańniaŭ. Ja nie hladzieŭ na jaho jak na kontrahienta adnosna jaho asabistych jakaściaŭ. Mianie cikaviŭ jaho post. Sustreča ź im mahła palepšyć abo pahoršyć pazicyju. I ŭsio.

— Ale piersanalna? U vas ža było niejkaje ŭražańnie? Łukašenka charyzmatyčny palityk. Jon zrabiŭ na vas takoje ž uražańnie? Ci moh jon svajoj charyzmaj vašy simpatyi atrymać?

— Nie viedaju. Naturalna, jon vałodaje niejkimi jakaściami, jakija jamu dazvalajuć rabić toje, što jon robić ciapier. Nie viedaju, jakim słovam heta pravilna nazvać, ale hetyja jakaści nie zvyčajnyja.

— Vy tut nie da kanca sumlennyja. Kožny čałaviek paśla sustrečy ź inšym čałaviekam maje pra jaho ŭražańnie. Jon vychodzić i dla siabie paznačaje: vielmi cikavy, žyvy čałaviek, enierhičny. Abo: aj, zusim, ćmianyja vočy.

— Žyvučaści ŭ jaho chapała.

— A ŭ cełym: jakuju karcinu Łukašenki vy dla siabie namalavali paśla sustrečy?

— Ščyra ja razumieŭ, što jon u čymści nie raźbirajecca. Heta raz. Druhoje — jamu važna, jakija jon nabiraje rejtynhi ad sustrečy sa mnoj, A ja jamu hłyboka pa barabanu.

— Pamiž vami była niejkaja simpatyja?

— Dumaju, nie.

— Jon nachvalvaŭ vas niekalki razoŭ. Biełarusam pra vas kazaŭ: «Jaki ž jon aŭstryjec, jon ža naš čałaviek». A aŭstryjcam, naadvarot, staviŭ vas u prykład: «Pahladzicie na «Jalizava» — prykład supracoŭnictva biełaruskaha i aŭstryjskaha biźniesu».

Jon nie rabiŭ hetaha, kab mianie chvalić. Jamu heta, mabyć, treba było čamuści. Hetyja sustrečy byli raz na hod, raz na dva hady adnu hadzinu. Takija sustrečy nie dajuć emacyjnaj reakcyi.

Pavialičyć

Suviazi z Šejmanam?

— Skažycie, vy dobra znajomyja ź Jaŭhienam Čanavym? Jon u niejki momant byŭ adnym z dyrektaraŭ ATEC. Vy viedajecie, što jon uznačalvaje «Hardservis», jaki nazyvajuć faktyčna biełaruskim PVK «Vahner»? I hetaja kampanija ciesna źviazanaja ź Viktaram Šejmanam. Heta značyć čałaviekam, jaki byŭ pa śpieczadańniach u Łukašenki. Z 2001 pa 2004 hod Čanaŭ byŭ adnym z dyrektaraŭ, uładalnikaŭ ATEC Handelsgesellschaft — kampanii, jakaja i kupiła kantrolny pakiet «Jalizava», i Čanaŭ pracavaŭ na «Jalizava».

— Dosyć dobra, ale ja ŭpieršyniu čuju, što jon čałaviek Šejmana. Tady jon dakładna nijakich kantaktaŭ z Šejmanam nie mieŭ. Prynamsi, ja pra heta ničoha nie viedaŭ. Naohuł, u kampanii adpracavała niekalki tysiač čałaviek. U liku ich taki piersanaž, jak Jaŭhien Čanaŭ. Mnie cikava pačuć, što jon źviazany z PVK. Potym pahladžu, dzie pra heta možna daviedacca.

— Vy skazali, što jon, chutčej za ŭsio, prynamsi, na toj momant, nie byŭ čałaviekam Viktara Šejmana. Ale vielmi składana nie zaŭvažyć, što ŭ vas i vašych partnioraŭ, ci ludziej, jakija z vami pracujuć, jość niejkaja asablivaja suviaź ź Viktaram Šejmanam. Akramia Čanava heta, naprykład, Jaŭhien Žoŭnier, jaki pracavaŭ na pradpryjemstvach, jakija naležali ATEC: «Jelipak», «Motavieła». Ciapier Žoŭnier u šejmanaŭskim «Hłobał Kastamie». Z synam Šejmana jon stvaraŭ kampanii ŭ Zimbabve, jakija zdabyvajuć zołata. Siarhiej Anoška pracavaŭ z vami i na «Jalizava», i na «Motavieła». Taksama ciapier źviazany z kampanijaj «Hłobał Kastam» Šejmana. Anoška razam ź Viktaram Šejmanam minimum piać razoŭ lotaŭ pryvatnym biźnies-džetam u Arabskija Emiraty, u Afryku, u Łacinskuju Amieryku. I heta ŭ pieryjad 2010-2013 hadoŭ. Vas hetyja suviazi nie ździŭlajuć?

— Kali b hetyja suviazi niejkim čynam pradstaŭlali maju cikavaść ci niejkuju suviaź, vierahodna, ja krychu lepšyja b atrymaŭ umovy ŭtrymańnia ŭ turmie i ŭ kałonii, ale hetyja suviazi nijak nie vyjavilisia.

— Vy byli znajomyja z Šejmanam?

— Z Šejmanam u mianie nie było nivodnaj asabistaj sustrečy.

• 11
• 0
• 2
• 3
• 3
• 5
• 9
• 0