Kim Čen Yn zrabiŭsia zorkaj tyktoku. Jak paŭnočnakarejski prapahandyscki rolik staŭ supierchitom u sacsietkach

Kali dva tydni tamu źjaviłasia pieśnia pra paŭnočnakarejskaha dyktatara Kim Čen Yna, nichto napeŭna nie moh sprahnazavać, što jana stanie chitom na tyktoku, piša Bi-bi-si.

Ale prapahandyscki rolik «zavirusiŭsia» ŭ internecie: sinci-pop z KNDR vidavočna pryjšoŭsia pa dušy karystalnikam, jakija naležać da pakaleńnia Z (heta značyć ludziam, jakija naradzilisia ŭ kancy 1990-ch — pačatku 2000-ch).

Bolšaść ź ich vidavočna navat nie padazraje, pra što ž na samaj spravie havorycca ŭ tekście «chita», jaki ŭschvalaje čałavieka, jaki abiacaŭ «całkam źniščyć ZŠA» i zapuściŭ dziasiatki balistyčnych rakiet.

«Davajcie zaśpiavajem pra Kim Čen Yna, vialikaha lidara / my budziem hanarycca Kim Čen Ynam, našym pryjaznym baćkam», — śpiavajecca ŭ pieśni.

«Ale heta prosta vydatnaja miełodyja», — adznačajuć tiktokers.

«Tejłar Śvift nie čakała, što jaje tak «vyniesuć» adrazu paśla vypusku jaje novaha alboma», — pažartavaŭ adzin fanat u siecivie.

«Prosta ŭ kropku!», «Hetaja pieśnia vartaja Hremi«, »heta takaja antyŭtopija, ale imhnienna zapaminajecca» — heta tolki niekatoryja z zachoplenych kamientaroŭ pad videa pieśni ŭ TikTok.

Ale za aptymistyčnaj pop-muzykaj nasamreč staić našmat bolš złaviesnaja źjava, kažuć ekśpierty.

Jak stvaryć prapahandyscki chit

Pieśnia pad nazvaj «Pryjazny baćka» (Friendly father) — tolki apošniaja z šerahu prapahandysckich pop-kampazicyj, vypuščanych u KNDR za apošnija 50 hadoŭ.

Jana badzioraja, adroźnivajecca chutkim tempam i vielmi lohka zapaminajecca — usie hetyja jakaści robiać pieśniu vielmi padobnaj na zachodnija pop-chity.

Adnak u joj jość i niejkija matyvy savieckaj epochi, a karystalniki pakaleńnia Z apisvajuć pieśniu jak «niešta ŭ styli ABBA», staviačy jaje ŭ adzin šerah z papularnaj šviedskaj hrupaj.

«Pra ABBA tut nahadvaje kožnaja nota, — ličyć Piter Mudzi, śpiecyjalist pa Paŭnočnaj Karei z Karejskaha ŭniviersiteta. — U joj šmat aptymizmu, jana nievierahodna lohka zapaminajecca, i ŭ joj jość bahaty nabor siehmientaŭ, jakija hučać u arkiestravym styli», — adznačaje jon.

Ale pry napisańni chita, jaki pavinien stać papularnym u Paŭnočnaj Karei, uličvajucca daloka nie tolki kamiercyjnyja mierkavańni: ułady chočuć, kab dakučlivaja miełodyja pranikła ŭ rozumy ludziej.

«Tut niama miesca abstraktnym fraziroŭkam abo zanadta składanym rytmam», — kaža Alaksandra Leanzini, navukoŭca z Kiembrydžskaha ŭniviersiteta, jakaja vyvučaje paŭnočnakarejskuju muzyku.

Hetyja miełodyi pavinny być prostymi, dastupnymi i lohka ŭsprymanymi.

Jany taksama pavinny hučać u takim vakalnym dyjapazonie, kab ich mahła śpiavać bolšaść ludziej. Masam nie patrebnyja «vakalnyja praktykavańni», tak što zabudźciesia pra šmataktaŭnyja ryfy.

Leanzini kaža, što ŭ paŭnočnakarejskim aficyjnym piesieńniku redka sustrakajucca kampazicyi, napoŭnienyja sapraŭdnymi emocyjami. «Ideja ŭ tym, kab matyvavać ludziej, kab jany imknulisia da ahulnaj mety na karyść nacyi … tak što im ni da čaho stvarać bałady i da taho padobnaje», — kaža jana.

U Paŭnočnaj Karei tvorčaja svaboda nie dapuskajecca. Muzykam, mastakam i piśmieńnikam zabaroniena stvarać tvory prosta dziela mastactva.

«Usio mastactva ŭ Paŭnočnaj Karei pavinna słužyć kłasavamu vychavańniu hramadzian i, u pryvatnaści, vučyć ich, pa jakich pryčynach jany pavinny adčuvać pačućcio padziaki i pačućcio addanaści partyi», — kaža Leanzini.

Urad Paŭnočnaj Karei vieryć u teoryju, zhodna ź jakoj kožny tvor pavinien utrymlivać ideałahičnaje nasieńnie, heta značyć pasył, jaki zatym masava raspaŭsiudžvajecca praz mastactva.

Muzyka — adzin z samych mahutnych instrumientaŭ mastactva, jakim Pchieńjan aktyŭna karystajecca i stvaraje mnostva pop-piesień dla chatniaha spažyvańnia.

Ułady KNDR adpraŭlajuć na zamiežnyja hastroli opiernyja trupy i simfaničnyja arkiestry, ale ansambli praściejšyja pryznačanyja tolki dla ŭnutranaj aŭdytoryi.

Jak raspaviadajuć pierabiežčyki, paŭnočnakarejcy kožnuju ranicu pračynajucca pad prapahandysckija pieśni, jakija danosiacca z haradskich płoščaŭ.

«Śpis piesień i teksty apošnich piesień, jakija vypuskajucca nie tak časta, drukujuć u hazietach i časopisach. Zvyčajna ludziam taksama davodzicca vučyć tancy, jakija ich supravadžajuć», — kaža Kit Chovard, prafiesar muzykaznaŭstva Łondanskaj škoły ŭschodnich i afrykanskich daśledavańniaŭ, jaki ŭpieršyniu jeździŭ u Paŭnočnuju Kareju jašče ŭ 1990-ch hadach.

«Da taho času, kali pieśnia jak by pranikaje ŭ arhanizm, jana stanovicca častkaj čałavieka», — kaža jon.

«Tamu jany tak dobra viedajuć teksty piesień, navat kali jany prosta słuchajuć ich «na aŭtamacie». Dobraja ideałahičnaja pieśnia robić svaju spravu — jana pavinna pieradavać pasył».

Čytajučy pamiž radkoŭ

A dla tych, chto sočyć za dziejańniami paŭnočnakarejskaha režymu, dvuchchvilinny trek, vypuščany ŭ minułym miesiacy, niasie novyja i davoli tryvožnyja naviny.

Heta ŭžo daloka nie pieršaja pieśnia, pryśviečanaja Kim Čen Ynu. Ale jana prykmietna adroźnivajecca ad tych, što vypuskali raniej, z punktu hledžańnia vykarystoŭvanaj movy i naboru słoŭ.

Kim Čen Yna ciapier nazyvajuć «baćkam» i «vialikim» — a heta terminy, jakija raniej užyvalisia ŭ dačynieńni da pieršaha lidara KNDR, jaho dzieda Kim Ir Siena.

Ciapierašniaha kiraŭnika KNDR nazyvali «vialikim pierajemnikam», kali jon pryniaŭ styrno kiravańnia ŭ 2012 hodzie, paśla śmierci svajho baćki Kim Čen Ira.

Adnak z tych časoŭ prajšło ŭžo bolš za dziesiać hadoŭ, i analityki ličać, što novyja farmuloŭki mohuć być prykmietaj taho, što Kim Čen Yn umacoŭvaje svoj vobraz «viarchoŭnaha lidara» Paŭnočnaj Karei.

Niadaŭna jon taksama zamianiŭ tekst u inšaj prapahandysckaj pieśni, pamianiaŭšy słovy «naš baćka Kim Ir Sen» na «naš baćka Kim Čen Yn».

Usio heta moža pakazvać na kirunak jaho ruchu. Jak lidar krainy jon stanovicca ŭsio bolš varožym da źniešniaha śvietu i prajaŭlaje ŭsio bolšuju ahresiju ŭ svajoj rytorycy, abiacajučy naroščvać vajenny patencyjał dziaržavy.

U pačatku hetaha hoda jon taksama zajaviŭ, što Poŭnač bolš nie budzie imknucca da ŭźjadnańnia z Poŭdniem, jaki, pavodle jaho słoŭ, źjaŭlajecca «voraham hramadstva numar adzin».

Pa niekatorych danych, Pchieńjan taksama źnios Arku ŭźjadnańnia — architekturnuju kampazicyju, jakaja simvalizavała nadzieju na ŭźjadnańnie z Paŭdniovaj Karejaj i była simvałam spadčyny dzieda Kim Čen Yna.

«Pieśni vykarystoŭvajucca dla taho, kab paznačyć kirunak, u jakim ruchajecca dziaržava… kab paznačyć važnyja momanty i važnyja padziei ŭ palitycy», — kaža Alaksandra Leanzini.

«Pieśnia — heta amal jak hazieta ŭ Paŭnočnaj Karei», — adznačaje jana.

A karystalniki tyktoku tym časam prosta słuchajuć muzyku. Niekatoryja kažuć, što jana ŭ ich u słuchaŭkach prosta pastajanna: pa darozie na pracu, u spartzale, kali jany robiać chatniuju pracu.

Inšyja addajuć daninu nastalhii: pieśnia nahadvaje im staruju ispanskuju i francuzskuju pop-muzyku — ci ž kampazicyi va ŭschodniejeŭrapiejskim styli.

Prychilniki paŭnočnakarejskaj muzyki rekamiendujuć i inšyja chity — jość usiaho čatyry ci piać paŭnočnakarejskich hurtoŭ, uchvalenych dziaržavaj; ź ich najbolš časta zhadvajuć Pochonbo Electronic Ensemble i žanočy hurt Moranbong Band.

«U Paŭnočnaj Karei jość pieśnia pad nazvaj Potato Pride [što možna pierakłaści jak «bulbiany honar»], jakaja raspaviadaje pra toje, nakolki ŭniviersalnaja i karysnaja bulba, kali kamuści cikava», — prapanuje varyjant dla płejlista adzin z tyktokieraŭ.

Mnohija amierykanskija karystalniki nie mahli nie zaŭvažyć, što kamunistyčnaja pieśnia stała virusnaj u dadatku, jaki naležyć kitajcam, a amierykanskija zakanadaŭcy sprabujuć zabaranić jaho.

• 5
• 0
• 8
• 21
• 3
• 1
• 8
• 0