Učora namieśnik staršyni Minharvykankama Alaksandr Černikaŭ pravioŭ pryjom hramadzian. Na sustreču z adnym z kiraŭnikoŭ horada pryjšoŭ žychar Frunzienskaha rajona, pišuć «Minsk-naviny».
Mužčyna raspavioŭ, što staić na ŭliku ludziej, jakija majuć patrebu ŭ palapšeńni žyllovych umoŭ, z 2000 hoda. Na toj momant jany byli aformleny jak maładaja siamja. Za hety čas čarha dajšła pakul tolki da tych, chto staŭ na ŭlik u 1992 hodzie. Pry hetym, adznačyŭ minčuk, budujucca mikrarajony Masiukoŭščyna-3 i Masiukoŭščyna-4, i było b dobra atrymać žyllo tam, pažadana, abyjšoŭšy marudnuju čarhu.
— «Pasunuć» čarhu i «adkinuć» ludziej, jakija stajać pierad vami ŭ čarzie, my, zrazumieła, nie možam, — skazaŭ Alaksandr Černikaŭ. — Kali nie pryviazvacca da kankretnaha rajona, jość taki varyjant: pry budaŭnictvie damoŭ vydzialajucca kvatery dla ahulnaj čarhi, biez nakiravańnia administracyi rajona — dastatkova źviarnucca z daviedkaj da zabudoŭščyka. Takija mahčymaści byvajuć redka, ale jany jość. Treba sačyć, naprykład, na sajcie taho ž MAPIDa. Siońnia, darečy, takaja mahčymaść jość u domie №31 na vulicy Soniečnaj. Heta Leninski rajon.
«Praktyčna ŭsio žyllo, jakoje budujecca siońnia ŭ Minsku, pryznačana dla šmatdzietnych siemjaŭ i tych, chto maje patrebu ŭ palapšeńni žyllovych umoŭ. Kamiercyjnaje budaŭnictva amal adsutničaje», — dadaŭ A. Černikaŭ.
Akaŭnt Kabančuka ŭzłamali — ale ci biełaruskija śpiecsłužby?4
Kamientary
čynoŭnikaŭ, siłavikoŭ i prapahandystaŭ?