«Tradycyjnaja žonka» — modny ruch, jakim zachapiłasia moładź
Piačy, prybirać, uśmichacca i mienš dumać pra karjeru — taki ład žyćcia stanovicca ŭsio papularniejšym u sacsietkach. Što charakterna dla takich žančyn i siemjaŭ?

U kadry — pryhožaja kuchnia, na stale — piroh, pobač hulajuć dzieci, a žančyna, akuratna pryčasanaja, uśmichajecca ŭ kamieru. U apisańni — chešteh #tradwife. Za apošnija hady ŭ Instagram i TikTok vyrasła cełaja supolnaść žančyn, jakija śviadoma admaŭlajucca ad karjery i vybirajuć «tradycyjnuju» rolu: być chatniaj haspadyniaj, «aporaj muža» i hadavać dziaciej. Pryčym moda na heta zakranuła maładoje pakaleńnie — zumieraŭ i milenijałaŭ.
Termin tradwife pachodzić ad anhlijskaha traditional wife — «tradycyjnaja žonka». Jon apisvaje žančynu, jakaja śviadoma prytrymlivajecca hiendarnych rolaŭ, charakternych dla siaredziny XX stahodździa: być dobraj haspadyniaj, kłapacicca pra muža i dziaciej, a hałoŭnaje — nie pracavać pa-za domam.
Idei, što stajać za tradwife, nie źjavilisia z TikTok. Jašče ŭ 1963 hodzie amierykanka Chielen Andelin vydała knihu Fascinating Womanhood («Zachaplalnaja žanockaść») — svojeasablivy padručnik pra toje, jak stać «žanockaj» i ščaślivaj, addaŭšysia mužu. Kniha vytrymała šeść pieravydańniaŭ i była pradadziena nakładam dva miljony asobnikaŭ.
Adnak sam termin i ruch tradwife źjaviŭsia ŭžo ŭ internecie ŭ XXI stahodździ. Sapraŭdny rost papularnaści adbyŭsia ŭ 2010-ch: spačatku ŭ ZŠA i Vialikabrytanii, paśla — u Hiermanii, Francyi, Japonii. Padčas pieradvybarčaj kampanii Donalda Trampa ŭ 2016 hodzie łozunh «Zrobim Amieryku znoŭ vialikaj» pieraŭtvaryŭsia ŭ sacsietkach u «Zrobim chatnich haspadyń znoŭ vialikimi».
Papularnaść tradwife prykmietna ŭzrasła padčas karancinaŭ COVID-19, kali mnohija siemji zastavalisia doma, a žančyny pieraasensoŭvali svaju rolu ŭ siamji. Sacyjalnyja sietki stali hałoŭnaj placoŭkaj raspaŭsiudu — siońnia ŭ TikTok tysiačy rolikaŭ z tehami #tradwife, #feminineenergy, #homemaker.
Vyhlad zajmaje asablivaje miesca ŭ hetym ruchu. Mnohija «tradycyjnyja žonki» natchniajucca estetykaj 1950-ch: pryčoski, midi-spadnicy, karsetnyja sukienki, tufli na abcasach, fartuchi z vałanami. Inšyja addajuć pieravahu stylu modest fashion: doŭhija zakrytyja sukienki, poŭnaja admova ad štanoŭ. Supolnym zastajecca adna rysa — maksimalnaja žanockaść u vyhladzie.
Niekatoryja prychilnicy ruchu prapanujuć kulinarnyja majstar-kłasy, vučać, jak pravilna zavichacca pa domie, dajuć parady pa styli i pryhažości, a taksama — jak «rabić muža ščaślivym».
Ideałohija ruchu źviazanaja z kansiervatyŭnymi kaštoŭnaściami, časta blizkimi da jevanhielisckich i pravych amierykanskich kołaŭ. Chacia mnohija «tradycyjnyja žonki» śćviardžajuć, što jany «apalityčnyja», rytoryka «žanočaj pakory» i prasłaŭleńnie tradycyjnaj siamji dobra ŭkładajucca ŭ palityčnuju prahramu tych, chto vystupaje suprać sučasnaha fieminizmu.
Adny zajaŭlajuć: «My žanockija, ale nie fieministki». Inšyja — što ich vybar pryśviacić siabie domu i siamji i jość prajava fieminizmu — bo heta «śviadomy vybar», u adroźnieńnie ad 1950-ch, kali žančyny nie mieli alternatyvy.
U idealnym śviecie tradwife muž zarablaje, žonka dahladaje dziaciej, a siamja — heta śviatynia.
Krytyki adznačajuć, što za estetykaj tradwife časta chavajecca dobra vyvieranaja pastanoŭka. Idealnyja pirahi, retra-sukienki i pastelnyja interjery — nie zaŭsiody adlustravańnie realnaha žyćcia. Mnohija viadomyja błohierki ruchu finansava zabiaśpiečanyja, majuć čas i resursy, kab padtrymlivać taki styl. Dla bolšaści žančyn jon niedasiažny — ale stvaraje adčuvańnie, što ty «nie daciahvaješ».
Ironija ŭ tym, što mnohija tradwives, jakija nazyvajuć siabie chatnimi haspadyniami, na samaj spravie — upłyvovyja błohierki i kantent-mejkierki. Jany zdymajuć, mantažujuć, viaduć anłajn-biznesy, pradajuć kursy i zarablajuć. Heta nie «admova ad pracy» — heta novaja forma pracy ŭ ličbavym śviecie.
Ale kali «tradycyjnaja žonka» — nie styl žyćcia napakaz, a samoj žančynaj pryniataje rašeńnie, adpaviednaje jaje ŭnutranym žyćciovym ustanoŭkam, to heta ščaślivy dla siamji vybar.
Kamientary