Pieramirje Rasii i Ukrainy daje šaniec na pierazahruzku i ŭ Biełarusi
Kali treba nahoda, to voś jana. Ci skarystajecca joju Alaksandr Łukašenka? Pra heta razvažaje Mikoła Buhaj.
Pieramirje va Ukrainie stała realnaj pierśpiektyvaj. Lepšaj nahody, kab pieraharnuć nieščaślivuju staronku biełaruskaj historyi, być nie moža.
Navat kali budzie nie mir, a zamireńnie, rysa budzie padviedzienaja, u Jeŭropie ŭźniknie novaja palityčnaja situacyja. Chto viedaje, jakim budzie nastupny vitok historyi, ale hety, trahičny, padychodzić da svajho tupikovaha finału. Rasija nie dabiłasia taho, čaho prahła.
Heta toj momant, kali i Minsk moh by štości pamianiać — i ŭ adnosinach z susiedziami, i z Zachadam u cełym, i pieradusim z ułasnym narodam.
Narodny ŭzdym 2020 hoda davaŭ unikalny šaniec asłabić zaležnaść ad Rasii, udaskanalić palityčnuju sistemu i madernizavać krainu. Narod davaŭ mandat na pieramieny — navat balučyja. Byŭ zapyt na źmieny. Šaniec byŭ stračany, vyjšła naadvarot. Kraina zastyła.
Łukašenkaŭcy vyklučajuć źmienu sistemy ci źmienu ŭłady, ale ŭ miežach isnaha ładu mahčymyja varyjacyi. Da 2021 hoda i zaležnaść ad Rasii nie była takoj mocnaj, i emihracyja nie była takoj masavaj. Ciapier ža situacyja takaja, što, jak skazaŭ adzin biełaruski biznesoviec, «u Taškiencie i Ałmaty adčuvajecca bolš dynamizmu, čym u Minsku».
Ciapierašniaja situacyja ŭtvaryłasia pa voli Minska i tolki Minska. Nichto, ni Maskva, ni vyšejšyja siły, nie zmušaŭ Łukašenku štabielami składać svoj narod na bietonie Akreścina.
Naŭrad ci biełaruskaje hramadstva, ci palityčny centr biełaruskaj apazicyi, ci Zachad prosta ciapier mohuć niešta zrabić sa svajho boku pieršymi. Tolki ad aficyjnaha Minska zaležyć, ci niešta źmienicca ŭ Biełarusi zaraz.
Kamientary