U sieradu – 100 hadoŭ z dnia śmierci Marka Tviena.
Mark Tvien, aŭtar «Toma Sojera», «Hieklbiery Fina», «Janki pry dvary karala Artura» pamior sto hadoŭ tamu, 21 krasavika 1910 h. Prapanujem vašaj uvazie try pryčyny, čamu hety amierykanski piśmieńnik pa‑raniejšamu čytany.
Pa‑pieršaje, Tvien navučyŭ śviet biespakarana kpić z palitykaŭ i despataŭ. Viadoma, jon nie zdoleŭ pastavić palitykaŭ na miesca, ale prynamsi pakazaŭ čałaviectvu, dzie hetaje miesca znachodzicca.
Jamu ŭdałosia toje, čaho nie zdoleŭ Džonatan Śvift u «Huliviery». U namalavanych Śviftam vobrazach sučaśniki lohka paznavali palitykaŭ toj epochi. Tvien dasiahnuŭ tonkaha bałansu nadzionnaha i viečnaha. Dastatkova było pieranieści ŭsie hałoŭnyja dylemy čałaviectva na dziciačaje žyćcio («Pryhody Hieklbiery Fina») abo ŭ inšy čas («Prync i žabrak»).
Jašče Tvien vynajšaŭ paru papularnych siońnia žanraŭ. My namiakajem na «Janki pry dvary karala Artura». Tut i navukovaja fantastyka (padarožžy ŭ časie) i pačatak fentezi (dekaracyi Tvien zamiłavana śpisaŭ sa staražytnych anhielskich padańniaŭ). Ciapier Tvienava vynachodstva — krynica natchnieńnia dla šmatlikich litarataraŭ i kinošnikaŭ.
I naastatak, Mark Tvien navučyŭ čałaviectva tvorčamu padychodu ŭ biznesie. Jak tut nie zhadać scenu farbavańnia płota, jaki Tom Sojer z dapamohaj nievialikich chitrykaŭ pieratvaraje ŭ zajzdrosny zaniatak i krynicu zarobku. Tut i rebrendynh z refrejminham, i frančajzynh, i sietkavy markietynh.
Ciapier čytajuć
«Byŭ hałodny, jak z Aśviencima, nie jeŭ ni miasa, ni harodniny». Što viadoma pra śmierć babrujskaha žurnalista, na jakoha zaviali kryminalnuju spravu ŭ Polščy1616
Kamientary