Svoj najlepšy spektakl jon jašče nie pastaviŭ.
Svoj najlepšy spektakl jon jašče nie pastaviŭ.
Siońnia spaŭniajecca šeśćdziesiat hadoŭ teatralnamu režyseru i hramadzkamu dziejaču Valeru Mazynskamu, zasłužanamu dziejaču mastactvaŭ Biełarusi. Kali Valer Mazynski byŭ hałoŭnym režyseram Biełaruskaha dramatyčnaha teatru imia Jakuba Kołasa ŭ Viciebsku, mnohija z pastaŭlenych im spektaklaŭ stali źjavami ŭ teatralnym žyćci – «Zvany Viciebsku» i «Kastuś Kalinoŭski» pavodle U.Karatkieviča, «Symon‑muzyka» pavodle Ja.Kołasa, «Viečar», «Paroh», «Radavyja» A.Dudarava dy inšyja.
Ad 1991 hodu Valery Mazynski ŭ Miensku, jon stavić spektakli ŭ Kupałaŭskim teatry i vykładaje režysuru ŭ Biełaruskim teatralna‑mastackim instytucie. Mazynski stvaryŭ teatar‑labaratoryju biełaruskaj dramaturhii «Volnaja scena», kiraŭnikom jakoha byŭ vosiem hadoŭ. «Volnaja scena» była zakrytaja ŭładami, jak śviedčać teatraznaŭcy, faktyčna z pryčyny repertuarnaj palityki j atmasfery biełaruskaści.
Apošni svoj spektakl pavodle M.Horkaha « Na dnie» Valery Mazynski pastaviŭ u kamery turmy na Akreścina, dzie adbyvaŭ 10‑sutkavy aryšt paśla zatrymańnia na padychodzie na Kastryčnickaj płoščy letaś 20 sakavika.
Siońnia ŭ interviju «Svabodzie» Valer Mazynski pryznaŭsia, što svoj lepšy spektakl jon nie pastaviŭ, a hałoŭnym dasiahnieńniem, u žyćci ličyć svaich synoŭ Vasila dy Jaŭhiena.
Zdymak Radyjo Svaboda
Kamientary