Что известно о семье нового ответственного за экономику в администрации Лукашенко
Александр Лукашенко сегодня назначил нового заместителя главы своей администрации, ответственного за экономику — Александра Егорова. О его профессиональном облике мы писали ранее, а «Радыё Свабода» узнало кое-что и о семье чиновника.
С 2013 года Александр Егоров в браке с Анастасией Цингель (девичья фамилия). На странице в фейсбуке у нее написано, что она выпускница Минского колледжа предпринимательства по специальности «Банковское дело». Во «ВКонтакте» написано, что Анастасия также окончила Московский государственный университет экономики.
У пары есть сын Даник, который недавно пошел в школу. Если судить по социальным сетям Анастасии Егоровой, семья часто путешествует — ОАЭ, Казахстан, Турция, Россия. Посещали они после 2020 года и Евросоюз, в частности, были на отдыхе в Тенерифе. До 2020 года поездки в Европу были чаще — Франция, Италия, Испания.
В шапке профиля Анастасии Егоровой в инстаграме стоит ссылка на петицию против домашнего насилия в России.
По данным Belpol, Анастасия Егорова работала в «Белгазпромбанке». Это подтверждают данные из социальной сети LinkedIn. Она была в структуре «Белгазпромбанка» с 2007 по 2020 год. Уходила с должности ведущего экономиста. Это как раз те годы, когда банк возглавлял Виктор Бабарико. Оттуда жена чиновника перешла на работу в ІТ-компанию SoftClub, бизнес-аналитиком.
Анастасия — уроженка Борисоглебска Воронежской области России. Имеет белорусское гражданство.
Отец Александра Андрей Егоров работает доцентом кафедры высшей математики и математической физики физического факультета БГУ. Он родом из Лиды. Что касается матери чиновника, то она работала инженером на «Горизонте».
Комментарии
2-га сакавіка ў кватэру суседзяў "матэматыка з Ліды" (матэматык жыве ў 53-й, а размова пра 55-ю) пачалі грукаць кулакамі двое супрацоўнікаў у цывільным:
-- Где ваш сын?
-- На работе. А что с ним?
-- Откройте. Из милиции.
У выніку мяне пратрымалі на 4-м паверсе Фрунзенскага РУУС да цёмнага. Патрабавалі мабільны тэл сына. Пад канец шматгадзіннай размовы сунулі ў рукі просты кавалак паперы з нумарам кабінета, куды прапанавалі прывесьці за ручку дарослага сына на наступны дзень -- 3-га сакавіка.
Большую частку часу ў кабінетах, а іх было два, я гаварыў па-беларуску.
3-га сакавіка я ранкам некаторы час сядзеў адзеўшыся, думаў што ізноў заявяцца па маю душу, бо сыну ўдалося неяк мяне супакоіць і патлумачыць, што ў мяне ў руках не павестка, а просты кавалак паперы. Такім чынам я нікуды не пайшоў і чакаў "гасьцей".
У першым кабінеце, куды мяне даставілі 2-га сакавіка двое ў цывільным, акрамя гаспадара кабінета, прысутнічалі нач. крымінальнай міліцыі і супрацоўнік, які праводзіў у нас вобшук у сакавіку 23-га года. Тады і я і сын знаходзіліся на Акрэсьціна.
Абодва -- і нач крымінальнай міліцыі і той яго падначалены, які прыходзіў з вобшукам -- зрабілі выгляд, што мяне ўспомніць не могуць. Не ведаю чаму. Гэта здзівіла.
Начальнік крымінальнай міліцыі папрасіў нагадаць, калі мы бачыліся, маўляў не прыпамінае. Я нагадаў. Начальнік крымінальнай міліцыі ўзняў крык, што я не хачу працаваць, што ўсе ягоныя намаганьні "дапамагчы людзям" марныя, а выходзячы з кабінета разрадзіўся пафасным спічам:
-- А если что-то для вас свято, то носите это глубоко в себе, а не выставляйте напоказ.
Гэта з-за беларускай мовы.
У другім кабінеце мяне пасадзілі насупраць стула, на якім дэманстратыўна красаваліся дзьве таўсценныя тэчкі: "Наемники", "Террористы".
Пакуль мой чуллівы і спагадлівы слухач бавіў час, слухаючы мяне, раз пораз наведваліся тыя, хто мяне прывёз. З намёкамі, што пасадзяць сына за распаўсюд наркотыкаў. З рэплікамі кшталту:
-- Такие как вы [с сыном] СВУ собрать могут!
-- Ваши соседи еще ножи не покупают?
Пра гэтае прызначэньне, а размова вядзецца пра сына майго суседа, я даведаўся з НН учора. А вось апошняя з'яўленньне Аляксандра Ягорава ў кватэры бацькоў я памятаю.
Мама шумна абмяркоўвала сваё з сынам.
-- А кто ему тут поможет?!
Сын выходзіць з кватэры. Міма з пятага паверха спускаюся я.
Мама сыну, убачыўшы мяне:
-- Вот еще кто ему поможет!!
Адчуў сябе людаедам, які есць старога матэматыка тры разы на дзень сырым.
Трэба аддаць належнае, Аляксандр нават прытрымаў мне дзьверы, калі мы выходзілі адзін за адным з пад'езда.
Справа ў тым, што за ўсё сваё жыццё я не пачуў аніводнага беларускага слова ані ад свайго суседа матэматыка, ані ад каго-небудзь з ягонай сям'і.
І скончылася гэта тым, што ў адзін цудоўны дзень я сказаў дачцы матэматыка, што не буду з ёю ані вітацца, ані гаварыць па-руску.
Сын мой ніколі не меў аніякага дачыненьня да распаўсюду наркотыкаў. Некалі, перад паступленьнем на фізічны факультэт БДУ, браў вурокі ў Андрэя Аляксандравіча Ягорава.
А запалохваюць нас з сынам сярод іншага і наркотыкамі таму, што ў сакавіку 23-га сын трапіў у рукі міліцыіі разам з маёй камерай, дзе было 397 здымкаў надпісаў з прапановай распаўсюду наркотыкаў. Сын узяў маю камеру і на пяты дзень майго знікненьня зняў мой веласіпед, які стаяў на ганку Фрунзенскага РУУС. Сына тады затрымалі за гэты здымак. Такім чынам і мае здымкі апынуліся ў руках супрацоўнікаў міліцыіі.
Адбылося напярэдадні ўварваньня ў маю кватэру яшчэ два эпізоды: 1) я выклікаў міліцыю з нагоды забытай у краме "Соседи" карткі на сваё імя, і 2) я заўважыў слежку за сабою, пасьля таго як купіў у краме "Радиотовары" побач з тымі ж "Соседями" термапасту, якая мне патрэбная была для рамонту блока сілкаваньня ноутбука.
Абодва эпізоды напрамую звязаныя з тым, што я карыстаюся ў крамах менавіта беларускай мовай.