На інвалідаў і не інвалідаў — людзі так не дзеляцца! 13

Мне адказалі, што ўказам № 126 прэзідэнта РБ ад 01.03.2010 бясплатны праезд для інвалідаў першай групы адменены, і для суправаджальніка за 50% кошту — тое самае… Засталіся толькі інваліды ВАВ і Героі Працы. Але ж іх засталіся адзінкі. Значыць, зняўшы з астатніх ільготы — прыбытак у дзяржаўны скарб! Вось як клапоціцца прэзідэнт пра сваіх грамадзянаў! Наогул, я інвалід першай групы з прычыны траўмы апорна-рухальнага апарата ўжо 14 гадоў. Спачатку былі хоць нейкія льготы, транспарт быў бясплатным, былі даплаты на бензін, паступова знялі ўсё — засталіся толькі лекі за 10%, ды і тое з адмысловага спісу, пераважна беларускія. Ну і добра б з усім гэтым, я навучылася неяк выжываць. Але вось моцныя болі вымотваюць, ногі перыядычна ацякаюць, нельга абуць абутак. У 2007 годзе я была ў Саках на лекаванні брудам, дапамагло няшмат. І зараз вось я адкладала з пенсіі грошы на паездку і лячэнне ў Крым — ды выявілася — не лёс! Лячылася у санаторыі «Бярозка» у Салігорску — гэта былы прафілакторый ААТ «Беларуськалій», але на ўсе працэдуры, акрамя першага паверху, дайсці не здолела.

Хаджу я з локцевым мыліцамі пераважна па хаце, усе лесвіцы, бардзюры і іншыя ўзвышшы і няроўнасці для мяне не дасягальныя. За ўвесь гэты час ні адзін сацыяльны работнік не адкрыў дзверы ў маю кватэру і не патэлефанаваў.

Чалавека па доглядзе могуць прызначыць, але дзеля гэтага трэба, каб ён быў не студэнтам, не пенсіянерам, не меў ніякага прыбытку і пражываў у адным населеным пункце — і хто гэта можа быць? Жонка багатага бізнесмена — дык навошта ёй патрэбная я? Тэлефаную з нагоды пуцёвак у аддзел сацзабеспячэння, кажуць: вы з 2002 года адмаўляецеся. Ну, і дзе мой подпіс аб адмове? А ў 2010–2011 прапаноўвалі, але тады, калі холадна і слата.

Пытаюся, а ў летні перыяд — адказваюць: усё прададзена рускім! Так, сапраўды ўсё прададзена рускім — засталося прадаць нас!

Вось так і выжываем інваліды — не інваліды! Прашу выпадковых людзей схадзіць у аптэку, на пошту, у краму! Муж ёсць, але ён на працы, а калі, што тэрміновае — ну ўжо выбірай! Нядаўна дала адной жанчыне грошы, я яе пяць гадоў ведаю, усе просьбы добра выконвала, я ёй плаціла, праўда, яна п’е. Але вось папрасіла адправіць перавод, а яна прапіла гэтыя 250 тыс. рублёў і цяпер не прыходзіць. Непрыемна — бы ў душу плюнулі…

Але што ж зробіш! Вось такая проза жыцця! Лекар на выклік толькі тэрапеўт прыходзіць, іншыя спецыялісты не ходзяць, яны занятыя. Тэрапеўт цяпер на ўсе выпадкі жыцця.

Пра гэта можна казаць бясконца, але хто пачуе? Калі сваёй дзяржаве не патрэбныя яе грамадзяне, то каму яны патрэбныя наогул, і здаровыя і хворыя?

даслала чытачка Марына Сідарэнка

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ