Віктар Шніп
Сабачыя гісторыі
Адзін сабака зьеў мухамор. І памёр. Граждан зьеў мухамор і сказаў: “Кожны грамадзянін заслугоўвае дастойнага жыцьця ня толькі тады, калі ён добрасумленна працуе, але і ў старасьці. Для гэтага, упэўнены, можна знайсьці сродкі, у тым ліку і за кошт новых крыніцаў папаўненьня бюджэту...”
Адзін сабака зьеў “Запарожац”. І Гражданы напісалі пісьмо запароскім казакам: “Прыяжджайце да нас, у нас на яблынях растуць яблыкі, і нэгры ў нас белыя і па-руску гавораць...”
Адзін сабака зьеў Граждана. Граждан у жываце сабакі сустрэўся з бог ведае кім і сказаў: “Вы не находзіце, што тут цёпла і нават мух няма...”
Адзін сабака зьеў сам сябе. Сабраліся Гражданы, думаюць-гадаюць, што цяпер рабіць. А сабака і кажа: “Слаўся, ацечаства наша свабоднае...”
Адзін сабака зьеў з талеркі старшыні Саюзу Пісьменьнікаў муху. І тут жа ўсчаўся гвалт. І толькі Граждан моўчкі ўзяў сабаку за хвост і запытаўся: “Ты Шніпа ведаеш?” Сабака нічога не адказаў. І Граждан, раскруціўшы сабаку за хвост, закінуў яго на трыбуну, да якой ужо стаяла цэлая чарга.
Адзін сабака зьеў яблык. Убачыў гэта Граждан і сказаў: “Мы ня маем права апускаць планку ніжэй калена...”
Адзін сабака зьеў Шэксьпіра. Граждан, даведаўшыся пра гэта, прыбег да Шніпа і запытаўся: “Хто ж цяпер напіша пра беднага Ёрыка?”
Адзін сабака зьеў катлету з маладой цяляціны. Выйшаў на вуліцу, а на вуліцы Граждан з дубцом бяжыць за каровай і крычыць: “С вами, ей-богу, всё в порядке. Просто примите вот это успокоительное…”
Адзін сабака на вячэру зьеў мурашку. Граждан, наеўшыся бульбы з капустай, сказаў: “Ружа пахне лепей за капусту, але з ружы супу ня зварыш...”
Адзін сабака зьеў пуд солі і засьпяваў гімн Савецкага Саюзу. Ад гімну пасярод ночы прачнуўся Граждан і сказаў: “Я праваслаўны атэіст і я адабраю дзьвюхгаловага арла, у якога ўсё ж срака адна...”
