Spektakl viciebskaha Kołasaŭskaha teatru «Ładździa Rospačy» dva dni źbiraŭ anšlah u Miensku.
Piša Andrej Skurko.
Na pačatku publika pieražyła lohki šok: zamiest spektaklu pakazvajuć multfilm. Na ekranie ŭ hłybini sceny biŭsia biełakryły matylok, razhortvałasia biełaruskaja ziamla. Paśla adniekul z zali paŭstavaŭ hałoŭny hieroj. I šok dasiahaŭ piku. Hiervasij Vylivacha ŭ vykanańni Arcioma Barodziča vyjaviŭsia nia tonkaje kości šlachcicam, jakim jaho zvyčajna ŭjaŭlajuć, jakim namalavaŭ jaho Kaškurevič. Heta valjažny vołat, u paŭtara razu bolšy za Vitaŭta — Hienadzia Davydźku, šyrakatvary, nievierahodna lehkanohi dla svajoj masy — taki sabie Dubatoŭk u maładości. Abo, kali zaŭhodna, — Uładzimier Karatkievič. Tym bolš, što aproč replik ułasna Hiervasija aktor pramaŭlaŭ i słovy aŭtara, jašče macniej źviazvajučy dva vobrazy ŭ adzin. Habarytami, biełymi strojami i ŭsim svaim vyhladam jon kantrastavaŭ z svaim hałoŭnym apanentam — Śmierciu. Zło hrać ciažej. Tamu treba naležna acanić hulniu Taćciany Lichačovaj. Jana stvaryła vobraz śmierci-spakuśnicy, samaj fatalnaj z usich žančyn, što moža nia dać zabyćcia. Nie jaje biada, što, adsyłajučy dušy pamierłych da pavuka Arachny, jaki vypivaje pamiać pra žyćcio i radzimu, aktorka zmušanaja była niapeŭna pakazvać rukoju ŭhłyb sceny. Mnohaje ŭ spektakli pramaŭlałasia, zamiest taho, kab być pakazanym, syhranym. Režyser Michaś Krasnabajeŭ paviarchoŭna prabiehsia pa klučavych momantach apovieści, paspadziavaŭšysia na siłu tekstu. I hledačy ŭražvalisia, śmiajalisia, zadumlalisia mienavita nad tekstam, nad replikami. Ratavała jašče scenahrafija: kletki dla čałaviečych dušaŭ — niby aluzija na Karatkievičavaha «Chrysta», sparudy-kaściumy, ź jakich vychodziš, pieratvarajučysia z aficyjnaje asoby ŭ žyvoha čałavieka. Dyj zajaŭleny žanr — muzyčnaja lehienda — prymušaŭ daravać niedaravalnaje dla surjoznaj dramatyčnaj pastanoŭki. Piesień, praśpiavanych za spektakl (muzyka Ŭładzimiera Kandrusieviča), chapiła b na alternatyŭny Sušavamu prajekt na vieršy Karatkieviča. Melodyja-lajtmatyŭ «Ja sumuju pa Radzimie» viadzie nas skroź uvieś spektakl i pry kancy pieratvarajecca ŭ palanez Ahinskaha. Ad hetych hukaŭ zojdziecca nie adno emihranckaje serca — u nastupnym miesiacy kołasaŭcy jeduć na hastroli ŭ ZŠA.
Kamientary