Nikoli nie zdavajciesia!

Heta — znak.

Vyklučeńnie «Našaj Nivy» z padpisnoha katalohu — heta znak taho, što bolš nijakich iluzij ni ŭ koha ź intelihientnych ludziej u Biełarusi adnosna sapraŭdnaj sutnaści ciapierašniaj ułady prosta nie pavinna zastavacca. Zmahajucca nie ź dziełavymi ci hramadzka-palityčnymi vydańniami. Zmahajucca ź inšadumstvam jak takim.

Ja daŭno čytaju «Našu Nivu». Nie zaŭsiody i nie va ŭsim pahadžaŭsia — i pahadžajusia — ź jaje pazycyjaj. Ale zaŭsiody pryznavaŭ jaje prava i prava jaje aŭtaraŭ apelavać da svaich čytačoŭ — u tym liku i da mianie, niazhodnaha, niesupadalnaha, nia nadta lubimaha (kali havaryć pra Fiadutu jak pra aŭtara). Heta — prymieta demakratyi.

Da ŭłady ŭ asobach spadaroŭ Hančarenki (ministar suviazi) i Rusakieviča (ministar infarmacyi) zaklikać biessensoŭna. Spadar Pralaskoŭski i inšyja hadavancy łatypaŭskaj administracyjnaj škoły taksama prademanstravali, na što jany zdolnyja. Tamu ich pazycyja mianie nie cikavić.

Mianie cikavić pazycyja zusim inšych ludziej.

Uspomnim ich pajmienna.

1. Anatol Lemiašonak, staršynia Sajuzu žurnalistaŭ Respubliki Biełaruś. Niachaj vykažacca.

2. Pavał Jakubovič, hałoŭny redaktar samaj tyražnaj i samaj prafesijnaj dziaržaŭnaj hazety krainy. Niachaj vykažacca.

3. Leanid Jekiel, były kiraŭnik Sajuzu žurnalistaŭ. Niachaj i jon, jaki stolki hadoŭ maŭčaŭ, vykažacca — kali zastałosia, čym vykazvacca, kaniečnie, i kamu.

Niachaj vykažucca. I kali jany myślać tak, jak ułada, niachaj ciapier padtrymajuć jaje rašeńnie publična. Urešcie, usie my sami vyznačajem ułasnuju budučyniu. Jany — taksama. Niachaj vyznačać jaje ciapier.

Ale — nia tolki pra ich havorka.

Ciapier, pakul my jašče atrymlivajem hazetu z ruk paštaljonaŭ, prašu ŭsich, chto pračytaje hety moj tekst, pieradać u redakcyju «Našaj Nivy» ŭsie adrasy jaje siońniašnich padpisčykaŭ i čytačoŭ. Hazeta z takoj historyjaj nie pavinna pamierci pavodle pastanovy niejkaha paštmajstra. Jaje losami rasparadžajemsia my — čytačy. I ja chaču i budu čytać «Našu Nivu», navat kali ja nia zhodzien ź jaje pazycyjaj.

Heta — majo prava. I kali ja zdamsia, admoŭlusia ad prava čytać, dumać, dychać, dyk — jak žyć tady?

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0