Baćki Alesia Čarkašyna: «Nichto syna nie zamienić. Hieroj ci nie hieroj»

U Bieraści rychtujucca da pachavańnia zahinułaha ŭ bajach na Danbasie Alesia Čarkašyna, jaki vajavaŭ na baku ŭkrainskich vojskaŭ. Karespandent radyjo «Svaboda» pahutaryŭ ź jaho baćkami — Mikałajem dy Śviatłanaj.

Damoŭ da Čarkašynych žurnalist trapiŭ razam ź siabrami Alesia Čarkašyna. Baćki paźbiahajuć uvahi žurnalistaŭ, jany znachodziacca ŭ šoku.

Doma sustrakajuć baćka Mikałaj dy maci Śviatłana. U Alesia jość jašče dva braty — starejšy dy małodšy za jaho. Śviatłana ŭ čornaj chuścincy, u šafie stajać fatazdymki Alesia.

Siabry abmiarkoŭvajuć z baćkami detali nieabchodnaj dapamohi ŭ pachavańni, potym baćki zhadžajucca krychu pahutaryć pra Alesia z karespandentam, kateharyčna admaŭlajučysia fatahrafavacca.

— Vy nia viedali, što Aleś znachodziŭsia ŭ zonie bajavych dziejańniaŭ?

Mikałaj: Nie, viadoma. Jon kazaŭ, što znachodzicca na vučobie, rychtujecca da ispytaŭ na apošnim kursie chryścijanskaha instytutu.

— Vy kažacie, što apošni raz na suviaź vychodziŭ u lipieni. Pra što jon raspaviadaŭ tady?

Śviatłana: Mnie patrebna była aperacyja, to jon telefanavaŭ, pytaŭsia ŭ mianie pra aperacyju. Ja kazała, što pakul adkładvajecca, bo hrošaj 7 miljonaŭ treba było naźbirać. Voś tolki pra zdaroŭje pytaŭsia, bolej absalutna ničoha.

Mikałaj: Karotka — usio narmalna, dy ŭsio…

Śviatłana: Spasyłaŭsia, što doraha havaryć, kazaŭ, što ŭsio paradku, jon žyvy dy zdarovy.

— I nie było navat dumak pra vajnu?

Mikałaj: Dy nie, jon kazaŭ, što ŭ Kijevie znachodzicca, rychtujecca da ispytaŭ u svaich siabroŭ. A siabroŭ u jaho, jak viadoma, i tam, i tam… Kazaŭ, vosieńniu zdača, abarona dyplomu.

— To bok, vy daviedalisia pra zdareńnie ŭpieršyniu, kali da vas pryjšli jaho bieraściejskija siabry?

Mikałaj: Kaniečnie, heta byŭ šok! Jak kažuć, jak hrom siarod jasnaha nieba…

Śviatłana: Ja navat u chatu nie puskała, na kalidory stajali, potym zajšli dy prosiać: «Dajcie skazać». Zajšli dy skazali, ja nia vieryła…

Mikałaj: Dy ja i ciapier nie mahu pavieryć, pakul nia ŭbaču. Kali ŭbačym, serca joknie pa-inšamu.

— U internecie mnohija ludzi nazyvajuć jaho hierojem. Jak vy staviciesia da takoha mierkavańnia?

Śviatłana: Dla nas — syn.

Mikałaj: Tut nijakaha hieraizmu ja nia baču…

Śviatłana: Nichto syna nie zamienić mnie. Hieroj ci nie hieroj.

— Ale vy vychavali syna, jaki pajšoŭ adstojvać svabodu, tuju, jakuju jon ličyŭ pravilnaj?

Mikałaj: Moža, heta hučnyja słovy, ale jon byŭ sapraŭdy patryjotam svajoj radzimy. Za heta i zmahaŭsia.

Śviatłana: Jon chadziŭ i ŭ pravasłaŭnuju carkvu, i ŭ inšyja, chacieŭ, kab usie ŭ miry byli. U jaho takaja enerhija, kab usich złučyć u adno.

— A jakim było jaho dziacinstva, čym zachaplaŭsia?

Mikałaj: Z samaha dziacinstva jon byŭ šparki chłopiec. Na futboł 10 hod chadziŭ u junackuju spartovuju škołu. U hety ž peryjad zajmaŭsia jašče karate i dziudo. Ja jaho pytaŭsia, ci nia ciažka jamu ŭsio heta. Nie, kazaŭ.

— Adnačasova takija nahruzki?

Mikałaj: Adnačasova! Futboł, dziudo, karate. A kali trapiŭ u Miensk, to tam užo rukapašny boj. U akademiju spartovuju pastupaŭ, zdaŭ usie spartovyja narmatyvy, ale potym skazali, što adnaho bału nie chapiła.

— A ci byli vy suprać taho, što jon zajmaŭsia palitykaj? Ci jon byŭ volny ŭ pohladach?

Mikałaj: Nu niaŭžo heta možna zabaranić? Heta ž nie pacan niejki…

Śviatłana: Jon vybraŭ taki šlach sabie.

Mikałaj: Strachu ŭ jaho niejkaha nie było. Kali ja havaryŭ nakont KDB, jon kazaŭ: «Sa mnoj Boh, ja nie bajusia». I byli «dobrazyčliŭcy», jakija adnojčy jamu ŭ mašynie ŭsie čatyry koły parezali. Jon niekudy pavinien byŭ vyjaždžać, a jany ŭsio heta adsočvali, i čatyry koły… A tak, nakont jaho nikoli pytańniaŭ u nas nie ŭźnikała. Usiudy chvalili — spartovaja škoła ci zvyčajnaja. Dziakavali za vychavańnie syna.

Śviatłana: Ź im nijakich prablemaŭ u škole nie było. Ja ź im nie siadzieła, z bratami to siadzieła da piataj klasy.

Mikałaj: Voś ujavicie — urok biełaruskaj litaratury. Jon vyvučvaŭ vierš na biełaruskaj movie i ŭ kancy ŭroka raskazvaŭ. Takaja pamiać u jaho była.

Stelefanoŭvaŭsia ź jaho nastaŭnicaj z Chiersonu. Jamu adnamu dazvolili vučycca zavočna. U ich nie było nijakaha zavočnaha navučańnia. Jana była ŭ zachapleńni ad jaho, bo jon taki va ŭsim. I plany ŭ jaho byli jašče dalej vučycca, nia pamiataju, u jakoj krainie.

Śviatłana: Ale nie dažyŭ da dnia narodzinaŭ adzin miesiac.

Mikałaj: Tak, 27 vieraśnia jamu 33 budzie. Uzrost Chrysta.

Aleś Čarkašyn byŭ paranieny ŭ bai pad Biełakamienkaj na Danbasie i pamior u špitali ŭ Zaparožžy paśla niekalkich tydniaŭ komy. Biełarus vajavaŭ pad pazyŭnym «Siabar Taras» u taktyčnaj hrupie «Biełaruś» u składzie Dobraachvotnaha ŭkrainskaha korpusu «Pravaha sektaru».

Svajaki dy siabry Alesia Čarkašyna kažuć, što ŭ suviazi ź niekatorymi ciažkaściami z afarmleńniem dakumentaŭ dy transparciroŭkaj cieła, čas pachavańnia budzie vyznačany ŭ pieršaj pałovie dnia 1 vieraśnia. Ale, vierahodna, što pachavańnie adbudziecca 2 vieraśnia ŭ sieradu.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 0