Padčas kancerta «Akijana Elzy» ŭ Minsk Arenie, Śviatasłaŭ Vakarčuk pryśviaciŭ žurnalistu Paŭłu Šaramietu, zabitamu ŭ Kijevie, pieśniu «Miť» («Imhnieńnie»):
Napiši na čužomu konvierti
Tie ŝo tak u listi nie zhadav
I za krok do vidvažnoji śmierti
Bud́ takim jakim Boh tiebie znav
Vakarčuk skazaŭ, što Šaramiet byŭ blizkim jamu čałaviekam.
«U mianie bahata znajomych ź Biełarusi. I ŭsie jany vielmi dobryja ludzi, — skazaŭ jon. — My majem mahčymaść razam kamunikavać (śpiłkavacca), pravodzić čas. U mianie byŭ adzin taki znajomy, brat pa duchu, ź jakim my kamunikavali nie tak časta, ale jaki šmat što prynios u majo žyćcio. Heta sapraŭdny syn biełaruskaha naroda, heta čałaviek, jakoha strašna pavažajuć i lubiać va Ukrainie, heta vaš ziamlak — Paša Šaramiet, jakomu ja chaču paśviacić hetu pieśniu. Usia Ukraina hanarycca im. Ludmiła Stanisłavaŭna [pavodle ŭkrainskich ŚMI Vakarčuk zaprasiŭ maci Šaramieta na kancert — NN], my ŭsie z Vami, i dziakuj Vam za takoha syna».
Jak paviedamlaje karespandent NN, pry kancy pieśni mnohija hledačy ŭstali, usia Arena śviaciłasia ahieńčkami mabilnikaŭ, a Śviatasłaŭ Vakarčuk dadaŭ: «Dziakuj za Pašu».
«Chacia b raz na try dni pavinien słuchać». Milicyjanier raskazaŭ, jak prasłuchoŭvaŭ biełarusaŭ6
Kamientary