Doktar Vituška pra «Supierknihu pra Biła z Bołaju»: Nie moh adarvacca!
Siońnia mieŭ vystup na Źjeździe akušeraŭ-hiniekołahaŭ i nieanatołahaŭ. Raspaviadaŭ pra faktary ryzyki i papiaredžańnie krovaźlićciaŭ u mozh hłybokaniedanošanych dziaciej. Prablema aktualnaja dla kaleh va ŭsim śviecie, bo hetyja insulty časta źjaŭlajucca pryčynaj śmierci i padstavaj dla invalidnaści ź dziacinstva. Dramatyzm situacyi ŭ tym, što za ličanyja chviliny dzicia atrymlivaje paškodžańnie mozhu, nastupstvy jakoha ŭ vyhladzie dziciačaha cerebralnaha paraluša ci/abo adstavańnia ŭ razumovym raźvićci doŭžacca ŭsio žyćcio. Zusim niašmat hłybokaniedanošanych pieražyvajuć vyraznyja krovaźlićci biez nastupstvaŭ, a adnosna dobrym vynikam ličycca «ŭsiaho tolki» viadomy sindrom deficytu ŭvahi z hipieraktyŭnaściu, ad jakoha «viešajucca» i piedahohi, i baćki. Amal usio majo prafiesijnaje žyćcio źviazana z papiaredžańniem hetaha ciažkoha nastupstva niedanošanaści — heta maja štodzionnaja praktyka, pradmiet navukovaha intaresu i tema dysiertacyi. Nie budu chavać, što mnie vielmi składana dajucca sustrečy z našymi byłymi niedanošanymi pacyjentami, u jakich nie ŭdałosia papiaredzić ciažkoje paškodžańnie mozha. Ale ja rady kožnaj takoj sustrečy, bo jany šmat vučać u prafiesijnym i čałaviečym sensie.
Pryjšoŭ dadomu i daviedaŭsia ad Kryściny pra prezientacyju biełaruskaha pierakłada «Supierknihi pra Biła z Bołaju» Huniły Bierhstrem. Adkryŭ i nie zmoh adarvacca, i voś čamu…
Poŭnaja nazva knihi «Supierkniha pra Biła z Bołaju (Bił razumny, a Boła viasiołaja)».
Bił radujecca naradžeńniu małodšaj siastryčki:
«Heta byŭ toj cud…
Cud, jaki viečna tryvaje…
Ciapier u kahości siastryčka,
Pryhožaja i žyvaja».
Małaja raście byccam by dobra, ale bližej da hoda pačynaje adstavać u raźvićci:
«Nie razmaŭlaje łapatuška.
Adno čyrykaje, jak ptuška».
Potym navučajecca śmiajacca (tamu i «Boła viasiołaja»), ale na hetym prahres spyniajecca…
U knizie vydatna apisany kłopaty i pieražyvańni siamji z asablivym dziciom. Spačatku vyklikajecca proćma lekaraŭ kab pastavić dyjahnaz «I ŭ chatu natoŭpam pajšli daktary. Daśledvać Bołačku zvonku i znutry». Kali stanovicca zrazumiełym, što «Jość razumnyja zvykłyja ludzi. A jana — nikoli nie budzie», to nadychodzić čornaja rospač baćkoŭ i svajakoŭ.
Vielmi dakładna i daścipna apisany pavodziny Boły doma i ŭ kramie, kali jana tolki i robić, što rvie papieru i truščyć usio navokał, złość, hnieŭ z boku brata na durnuju małuju, kpiny i abhavory navakolnych, iznoŭ rospač, maciarynskaja mudraść i, narešcie, pryniaćcie i prymireńnie.
Urok prymireńnia asabliva kaštoŭny dla mianie, tamu vialiki dziakuj aŭtarcy i pierakładčycam Alesi Bašarymavaj i Nadzi Kandrusievič. Ale kniha nie była b takoj cudoŭnaj, kab pierakład nie byŭ zavieršavany niezvyčajnym Andrejem Chadanovičam. Nu i tradycyjnyja ŭžo dla pierakładnych šviedskich dziciačych knižak cudoŭnyja malunki.
Nabyvajcie knižku — nie paškadujecie. Składanaja tema dastupnaj movaj, jak heta ŭmiejuć šviedy, vydatny pierakład i źniešni vyhlad. Na prezientacyi taksama prychodźcie — budzie asobna dla dziaciej i darosłych (21 listapada, halereja «Ŭ», a 19-j).
Hałoŭny ideołah Biełarusi znajšoŭ u krainie «psieŭdapatryjatyčnyja jačejki» i zaklikaŭ da zmahańnia ź imi «adzinym bajavym kułakom»23
Kamientary