Доктар Вітушка пра «Суперкнігу пра Біла з Болаю»: Не мог адарвацца!

Сёння меў выступ на З’ездзе акушэраў-гінеколагаў і неанатолагаў. Распавядаў пра фактары рызыкі і папярэджанне кровазліццяў у мозг глыбоканеданошаных дзяцей. Праблема актуальная для калег ва ўсім свеце, бо гэтыя інсульты часта з’яўляюцца прычынай смерці і падставай для інваліднасці з дзяцінства. Драматызм сітуацыі ў тым, што за лічаныя хвіліны дзіця атрымлівае пашкоджанне мозгу, наступствы якога ў выглядзе дзіцячага цэрэбральнага паралюша ці/або адставання ў разумовым развіцці доўжацца ўсё жыццё. Зусім няшмат глыбоканеданошаных перажываюць выразныя кровазліцці без наступстваў, а адносна добрым вынікам лічыцца «ўсяго толькі» вядомы сіндром дэфіцыту ўвагі з гіперактыўнасцю, ад якога «вешаюцца» і педагогі, і бацькі. Амаль усё маё прафесійнае жыццё звязана з папярэджаннем гэтага цяжкога наступства неданошанасці — гэта мая штодзённая практыка, прадмет навуковага інтарэсу і тэма дысертацыі. Не буду хаваць, што мне вельмі складана даюцца сустрэчы з нашымі былымі неданошанымі пацыентамі, у якіх не ўдалося папярэдзіць цяжкое пашкоджанне мозга. Але я рады кожнай такой сустрэчы, бо яны шмат вучаць у прафесійным і чалавечым сэнсе.

Прыйшоў дадому і даведаўся ад Крысціны пра прэзентацыю беларускага пераклада «Суперкнігі пра Біла з Болаю» Гунілы Бергстрэм. Адкрыў і не змог адарвацца, і вось чаму…

Поўная назва кнігі «Суперкніга пра Біла з Болаю (Біл разумны, а Бола вясёлая)».

Біл радуецца нараджэнню малодшай сястрычкі:

«Гэта быў той цуд…
Цуд, які вечна трывае…
Цяпер у кагосці сястрычка,
Прыгожая і жывая».

Малая расце быццам бы добра, але бліжэй да года пачынае адставаць у развіцці:

«Не размаўляе лапатушка.
Адно чырыкае, як птушка».

Потым навучаецца смяяцца (таму і «Бола вясёлая»), але на гэтым прагрэс спыняецца…

У кнізе выдатна апісаны клопаты і перажыванні сям’і з асаблівым дзіцём. Спачатку выклікаецца процьма лекараў каб паставіць дыягназ «І ў хату натоўпам пайшлі дактары. Даследваць Болачку звонку і знутры». Калі становіцца зразумелым, што «Ёсць разумныя звыклыя людзі. А яна — ніколі не будзе», то надыходзіць чорная роспач бацькоў і сваякоў.

Вельмі дакладна і дасціпна апісаны паводзіны Болы дома і ў краме, калі яна толькі і робіць, што рве паперу і трушчыць усё навокал, злосць, гнеў з боку брата на дурную малую, кпіны і абгаворы навакольных, ізноў роспач, мацярынская мудрасць і, нарэшце, прыняцце і прымірэнне.

Урок прымірэння асабліва каштоўны для мяне, таму вялікі дзякуй аўтарцы і перакладчыцам Алесі Башарымавай і Надзі Кандрусевіч. Але кніга не была б такой цудоўнай, каб пераклад не быў завершаваны незвычайным Андрэем Хадановічам. Ну і традыцыйныя ўжо для перакладных шведскіх дзіцячых кніжак цудоўныя малюнкі.

Набывайце кніжку — не пашкадуеце. Складаная тэма даступнай мовай, як гэта ўмеюць шведы, выдатны пераклад і знешні выгляд. На прэзентацыі таксама прыходзьце — будзе асобна для дзяцей і дарослых (21 лістапада, галерэя «Ў», а 19-й).

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0