Łukašenka pra Koržyča: Heta katastrofa. Nie varta zabirać u vojska adzinaje dzicia ŭ siamji

Uładzisłaŭ Budzik pryznačany načalnikam 72-ha hvardziejskaha abjadnanaha vučebnaha centra padrychtoŭki praparščykaŭ i małodšych śpiecyjalistaŭ Uzbrojenych Sił. Adpaviednaje kadravaje rašeńnie pryniaŭ siońnia Alaksandr Łukašenka, piša BiełTA.

«Toje, što adbyłosia ŭ vašaj častcy, — heta katastrofa. Ja nie pierabolšvaju. Usialakaje ŭ vojsku byvaje, ale ŭ biełaruskim vojsku heta katastrofa, bo my zaŭsiody hanarylisia, što ŭ nas adsutničaje dziedaŭščyna. Jano, sapraŭdy, tak. Ja daloki ad taho, kab hetaja plama lahła na ŭsio vojska, jak tam niekatoryja našy apanienty papisvali ŭ internecie. Heta armija. Zrazumieła, što heta śpiecyjalnaja, surovaja słužba, i jana zaŭsiody budzie takoj. Ale dziedaŭščyna nieprymalnaja», — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka.

Kiraŭnik krainy pryznaŭsia, što vielmi chvaravita reahuje na padobnyja vypadki ŭ biełaruskim vojsku. «Nam baćki addajuć samaje darahoje, što ŭ ich jość. A atrymlivajuć što?» — zadaŭ jon rytaryčnaje pytańnie.

Pavialičyć

Kiraŭnik dziaržavy zaŭvažyŭ, što ŭ struktury MUS vypadki dziedaŭščyny nie adznačajucca. «Tam pa-ludsku staviacca da chłopcaŭ, i amapaŭcy daj boh padrychtavanyja. Tamu biarycie prykład tam, jak treba z moładździu razmaŭlać. Adnosiny pavinny być čałaviečymi, — źviarnuŭ uvahu Alaksandr Łukašenka. — Nie treba bajacca, kab lišni raz baćki pryjechali, asabliva u hety pieryjad, kali jany [navabrancy] znachodziacca ŭ «vučebcy». Moža być, navat čaściej ich adpuskać. Što zdarycca, kali jon raz u miesiac na dzień-dva pajedzie i doma pabudzie?»

Jon nahadaŭ, što kaliści maładych ludziej, kali jany byli adzinymi dziećmi ŭ siamji, mahli i nie pryzyvać u vojska. «Treba praanalizavać hetuju praktyku. Heta adziny syn, adzinaja apora, nadzieja», — adznačyŭ kiraŭnik dziaržavy. Ź inšaha boku, jon kanstatavaŭ, što mnohija baćki z zadavalnieńniem adpraŭlajuć dziaciej słužyć, bo armija — dobraja škoła žyćcia. «U mianie dzieci słužyli ŭ śpiecpadraździaleńniach i poŭzali na miažy tak, jak maje być. Ale jany prajšli praz heta», — dadaŭ Alaksandr Łukašenka.

Źviartajučysia da ministra abarony Andreja Raŭkova, Łukašenka padkreśliŭ, što takaja zakaścianiełaść u vojsku nieprymalnaja. «Ja spadziavaŭsia, što vy z hetymi pytańniami spraviciesia, a vy ich nie bačycie pad bokam, u Barysavie. Heta kateharyčna nieprymalna, — zajaviŭ kiraŭnik dziaržavy. — Nikoli nie było takoj plamy na armii, jak u suviazi z hetym».

Alaksandr Łukašenka adznačyŭ, što daručyŭ pravaachoŭnym orhanam abaviazkova dapuścić maci zahinułaha ŭ Piečach vajskoŭca Śviatłanu Koržyč da śledčych mierapryjemstvaŭ. «Kali jana choča kamuści zadać pytańnie, chaj zadaść. Chavać nie treba, jak by tam situacyja ni razhortvałasia. I ja vas pieraścierahaju ad zaŭčasnych vysnovaŭ. Usio pavinna być sumlenna», — źviarnuŭ uvahu jon.

Kiraŭnik dziaržavy adznačyŭ moc, ź jakoj žančyna pieraniesła heta hora. «Naohuł jana małajčyna, absalutna razumny čałaviek. Nie viedaju, jak by ja na heta reahavaŭ. Kryj boža kamuści heta pieražyć. Ale jana majmu pradstaŭniku kaža: «Ja nie chaču, kab niechta byŭ pakarany niespraviadliva». Zrazumieła, kali my niespraviadliva kahości pakarajem, my sparadzim jašče adnu prablemu: pakryŭdzić čałavieka, jaki nie ździajśniaŭ heta złačynstva. Tamu jana pavinna być dapuščana da śledčych dziejańniach, chaj heta ŭ zakonie nie praduhledžana, nie važna. heta nadzvyčajny vypadak, heta majo asabistaje rašeńnie», — skazaŭ kiraŭnik krainy.

Pavodle słoŭ Alaksandra Łukašenki, raniej im taksama dadziena było daručeńnie hienieralnamu prakuroru Alaksandru Kaniuku i staršyni KDB Valeryju Vakulčyku sustrecca sa Śviatłanaj Koržyč. «Jaki b ni byŭ vynik rasśledavańnia, usio pavinna być sumlenna, spraviadliva, kab mama była ŭ kursie spravy», — pierakanany kiraŭnik dziaržavy.

Jon papiaredziŭ, što padobnyja zdareńni ŭ vojsku bolš nie pavinny paŭtaracca.

«Ja ŭžo potym i raźbiracca nie budu. My i tak žorstka pastavilisia da kamandziraŭ i načalnikaŭ hetaj čaści i inšym, chto byŭ da hetaha datyčny. I kryminalnuju spravu my daviadziem da łahičnaha zaviaršeńnia, heta dakładna. Ja kantraluju jaje z troch pazicyj i śpiecyjalnymi mietadami saču za tym, jak jana rasśledujecca. Hladzicie, kab jano było rasśledavana da drobiaziaŭ. Ale spraviadliva, ničoha nie treba naciahvać, — skazaŭ jon. — Heta taki aburalny fakt, jaki padšturchoŭvaje nas da taho, kab lišni raz pahladzieć na našu armiju. Armija pavinna być pa-sapraŭdnamu biełaruskaj, płoć ad płoci našaha naroda. Naš narod zaŭsiody byŭ łahodnym. I nie pavinna być u armii hetych ździekaŭ, razboraŭ u suviazi z hetym. Kab tam byŭ paradak — heta datyčycca ŭsich Uzbrojenych sił».

Alaksandr Łukašenka vykazaŭ nadzieju, što Uładzisłaŭ Budzik zmoža navieści paradak u Piečach. «Ja vybieru čas i pabudu ŭ vas tam. Moža, heta i maja vina, što ja, budučy hałoŭnakamandujučym, u hetaj hałoŭnaj našaj čaści nie pabyvaŭ. Ale ja ŭ vas pabudu abaviazkova», — reziumavaŭ kiraŭnik dziaržavy.

Apytanka

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0