Anatol Sidarevič zaklikaje «Našu Nivu» spynicca

Ja vyrašyŭ źviarnucca da redakcyi «Našaj Nivy» rassyłkaju ŭ ŚMI, asobnym žurnalistam, hramadskim i palityčnym dziejačam, piśmieńnikam.

Ja zadaju pryncypovaje pytańnie redakcyi «Našaj Nivy»: pryncypy pravavoj dziaržavy dla vas kaštoŭnyja ci nie? Prezumpcyja nievinavataści dla vas — kaštoŭnaść ci nie?

Užo zabytaja, badaj, usimi ludźmi, jakim za 50, i nie viadomaja maładziejšym pakaleńniam biełarusaŭ, Volha Korbut abvinavaciła svajho treniera ŭ zhvałtavańni, što adbyłosia na pačatku 1970-ch. 45 hadoŭ žančyna maŭčała, nikomu, navat samym blizkim, nie skardziłasia, nie apaviadała i raptam zhadała. Publična abvinavaciła svajho nastaŭnika va ŭčynieńni kryminalnaha złačynstva. I «Naša Niva» hetaje abvinavačańnie tyražuje. Nu, robiačy vyhlad, što padaje infarmacyju ŭ adpaviednaści z pryniatymi standartami: abjektyŭna i ŭsiebakova. I takim čynam publična ablapvaje hrazioju daŭno niemaładoha čałavieka, zasłužanaha treniera Biełarusi i Savieckaha Sajuza.

Viedajučy savieckija paradki, ja sumniavajusia, što čałavieku prysvoili b hetyja zvańni, kali b na jaho mieŭsia niejki kampramat ci navat padazreńnie abo čutki pra jaho amaralnyja pavodziny, tym bolš kryminalny učynak.

Pra toje, što pamiž Volhaj Korbut i jaje trenieram adbyŭsia kanflikt, piša i Vikipiedyja, ale heta byŭ rabočy kanflikt pamiž nastaŭnikam i ambicyjnaj vučanicaj, jakaja tak i nie stała absalutnaj čempijonkaj. Jaje abyšła jejnaja ž supiernica Ludmiła Turyščava, zorny čas jakoj doŭžyŭsia z 1968 pa 1974 hod. Proźvišča ž Volhi Korbut krasavałasia naviersie turnirnych tablicaŭ tolki ŭ 1972—1974 hh. I pośpiechi jaje źviazanyja ź imiem jaje nastaŭnika Renalda Knyša.

I voś praz 45 hadoŭ Volha Korbut publična abvinavaciła svajho nastaŭnika va ŭčynieńni kryminalnaha złačynstva. I «Naša Niva» smakuje hetuju zajavu žančyny, jakoj paśla zornaha času nie asabliva pašancavała ŭ asabistym i publičnym žyćci, jakoj daviałosia pradać svaje alimpijskija ŭznaharody. Ale ŭ jaje było imia. Jana była lehiendaj himnastyki. Ciapier, ablapaŭšy nastaŭnika, jana ablapała i siabie.

Heta pavieŭ taki — u modzie radykalny fieminizm. Uzory zadajuć amierykanki, a biełaruski i ŭ Biełarusi, i za miažoj hetyja ŭzory małpujuć. A schilnyja da siensacyjnaści i žaŭcizny ŚMI tyražujuć zajavy niemaładych žanok, jakich nibyta niechta kaliści hvałciŭ.

Nibyta — tamu što niama nijakich dokazaŭ złačynstva, učynienaha trenieram, aproč słovaŭ. Ni rečavych dokazaŭ, ni śviedkaŭ. Nie nazvany ni data, ni čas złačynstva. Miesca i toje nazvana pryblizna: haścinica. A dzie kankretna — pra toje nieviadoma.

Uziaŭšy ŭdzieł u pieradačy 1-ha kanału rasijskaha TB, Volha Korbut, peŭna ž, atrymała za heta ŭznaharodžańnie, bo papracavała na jaho rejtynh. Jakaja-nijakaja, a dabaŭka da tych hrošaj, jakija jana atrymała ad prodažu svaich alimpijskich miedaloŭ.

«Naša Niva», jakaja zvyčajna niehatyŭna ci nie vielmi prychilna stavicca da rasijskaha TB, z hatoŭnaściu padchapiła i «raźviła» pačutaje…

…Pry hetym redakcyju «Našaj Nivy» nie cikavić takaja reč, jak prezumpcyja nievinavataści. Jany, supracoŭniki, «NN» mohuć navat skazać: heta nie my vinavacim — heta «paciarpiełaja». A my tyražujem. My raspytvajem i treniera, i jahonuju žonku, my abjektyŭnyja. Etyčny bok spravy, toje, što jany raspaŭsiudžvajuć śćviardžeńni ab padziejach, vierahodnaść jakich nie daviedziena ŭ adpaviednaści z normami kryminalna-pracesulnaha prava, ich nie chvaluje i navat nie cikavić. Ja ŭžo maŭču pra toje, što jany svaimi zvankami i pytańniami skaračajuć viek treniera.

Mo, panovie našaniŭcy i panienki z «žienotdieła» redakcyi (jość taki) pahutaryli b z samoj Korbut, udakładnili b detali, vyvudzili b niejkuju kankretyku? Mo pačakali b, kali taja Korbut padaść zajavu ab učynienym hvałcie ŭ sud ci prakuraturu? Ci nie padaść? Nie advažycca ci termin daŭnaści prajšoŭ? A raz nie padaść, to čamu vy raspaŭsiudžvajecie hołyja, ahulnyja abvinavačańni nie maładoj užo žančyny na adras jaje nastaŭnika?..

…Tryvožna, što ŭ našaj krainie pravavoha čarnobylu, normy prava i etyki ihnarujuć tyja, chto abviaščaje siabie abaroncami pravoŭ čałavieka.

Zaklikaju kalektyŭ «Našaj Nivy»: spyniciesia!

Ad redakcyi: My ličym hetuju temu značnaj i vartaj abmierkavańnia. Taksama ŭ materyjale my pastaralisia dać słova ŭsim bakam kanfliktu. Na žal, niepasredna źviazacca z Volhaj Korbut my nie možam, bo nie majem jaje kantaktaŭ.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0