Bułhakaŭ: Zianon Stanisłavavič Paźniak — hość ź minułaha
Jość šerah ludziej, jakija katory hod ćvierdziać, što… nie darasła jašče Biełaruś da Zianona Paźniaka.
Hetyja razmovy ŭsčalisia ŭ pačatku 1990-ch i nie spyniajucca dahetul.
Čamu Zianon Stanisłavavič nie nadta pierakanaŭča vystupiŭ u prezidenckich vybarach 1994 h.?
Bo Biełaruś da jaho nie darasła.
I što b jon ni rabiŭ, dadajuć jany, jak by ni namahaŭsia, jaho vynik na tych vybarach byŭ by toj ža samy.
Čamu Zianon Stanisłavavič źjechaŭ ź Biełarusi ŭ 1996 h.?
Bo Biełaruś da jaho jašče nie darasła.
Čamu Zianon Stanisłavavič dahetul nie viarnuŭsia na baćkaŭščynu?
Nu viadoma ž, Biełaruś da jaho jašče nie darasła.
Ničym nie skončylisia ŭsie palityčnyja inicyjatyvy Zianona Stanisłavaviča za apošnija 20 hadoŭ?
Nu što ž, Biełaruś da ich jašče nie darasła.
Zrazumieła, takoje ŭjaŭleńnie padtrymlivajecca ludźmi, jakija simpatyzujuć Zianonu Stanisłavaviču.
Heta svajho rodu hieraičny mif, jaki zrynaje ź jaho ŭsiu adkaznaść za svaje ŭčynki i vykazvańni.
Što b ni skazaŭ, što b ni zrabiŭ Zianon — adkaz, pa sutnaści, adzin.
Biełaruś jašče da jaho nie darasła.
Asabista ja maju surjoznyja sumnievy ŭ adpaviednaści hetaha ŭjaŭleńnia realnaści.
Biełaruś — nie dreŭca pachiłaje, kab da niekaha darastać.
Taki sposab myśleńnia pierakulvaje ŭsio dahary nahami — mifałahizuje kankretnuju asobu (u dadzienym vypadku, na žal, palityčnaha niaŭdačnika i aŭtsajdara) i prynižaje krainu i narod (jakaja pa fakcie vystaŭlajecca chvoraj ci niahiehłaj na fonie takoha sabie małojcy-asiłka).
U vyniku Zianon Stanisłavavič paŭstaje bolš maštabnaj źjavaj, čym kankretna ŭziataja Biełaruś u kankretny pramiežak času.
Napeŭna, uvieś łancužok razumavańniaŭ taki:
Biełaruś jašče da jaho nie darasła, bo narod naš chvory.
Jak na maju dumku, Zianon Stanisłavavič — hość nie z budučyni, a ź minułaha.
Jaho rytoryka, jakaja faktyčna nie źmianiajecca z kanca 1980-ch — heta nie rytoryka budučych palitykaŭ. (U tym liku tamu, što nikomu nie dadziena znać, jakoj jana budzie.)
U joj vyrazna čuvać adhałoski minułaha.
Najpierš — vilenskich biełaruskich nacyjanalistaŭ z 1930-ch.
Tak, dniami Zianon zajaviŭ:
«Na siońnia Babaryka jość patencyjna bolš škodny vorah biełaruskaj nacyi, čym Łukašenka».
A taksama, što «Babaryka — heta virus, jaki nie spatykaje imunitetu, jaki załazić u naš narodny arhanizm biez supracivu i davieršyć čornuju maskoŭskuju spravu razbureńnia biełaruskaj dziaržavy i biełaruskaj nacyi».
Jaho mova tut — vyraznaja mova nianaviści z markiravańniem «vorahaŭ nacyi/narodu», razvahami pra «škodu biełaruskaj spravie» i «čornuju Maskvu».
Asobna treba skazać pra paraŭnańnie čałavieka z zarazaj (kankretna tut — virusam).
Na žal, u im niama ničoha novaha: my pamiatajem rasisckuju rytoryku pra «niepaŭnavartyja rasy» i «zarazu dla ŭsiaho čałaviectva».
Hety ideałahičny leksikon 1930-ch tak mocna ŭjeŭsia ŭ płoć i kroŭ Zianona, što navat žyćcio ciaham čvertki stahodździa ŭ zachodnich libieralnych demakratyjach nijak nie paŭpłyvała na jaho.
Zianon inkapsulavaŭsia.
Tamu nie kažycie, što jon — hość z budučyni.
Jon — dzicio svajho času, čyj duch jon budzie nieści da svaich apošnich dzion jak svoj kryž.
Kamientary