Pra heta jon zajaviŭ padčas naviedvańnia 6-j balnicy, piša BiełTA.
«Dziakuj bohu, što ŭ nas isnuje viertykal ułady. I vy, napeŭna, zaŭvažyli, što asnoŭny ŭdar našych pratestunoŭ nanosicca pa prezidencie i viertykali ŭłady. Davaj, demakratyja, usie pavinny abiracca… My heta prachodzili ŭ pieryjad Harbačova, — nahadaŭ Alaksandr Łukašenka.
— My ž abirali ŭsich — kiraŭnikoŭ pradpryjemstvaŭ, dyrektaraŭ. Nu što, davybiralisia? I krainu stracili, i Sajuz razvaliŭsia. Nam hetuju padlanku chočuć padkinuć ciapier».
Alaksandr Łukašenka padkreśliŭ, što vystupaje za ŭniasieńnie papravak u Kanstytucyju i pierakanany ŭ nieabchodnaści skarektavać paŭnamoctvy prezidenta.
«Ja prychilnik novaj Kanstytucyi. Nie tamu, što demakratyju niejkuju treba. Nie ŭ demakratyi sprava, — skazaŭ jon. — Mianie što ŭ hetaj situacyi chvaluje: nieznajomamu prezidentu takuju Kanstytucyju addavać nielha. Budzie biada».
«U nas vielmi surjoznaja Kanstytucyja. Kazachstan, Rasija, my — mabyć, voś try prasunutyja dziaržavy, jakija majuć takuju surjoznuju žorstkuju Kanstytucyju, dzie ad rašeńnia prezidenta zaležyć usio.
Z hetaha punktu hledžańnia, razumiejučy, što nie daj boh pryjdzie čałaviek i zachoča raźviazać vajnu i inšaje … tak, treba nam stvaryć novuju Kanstytucyju, ale vyhadnuju dla našaj krainy, kab potym kraina nie abvaliłasia», — rastłumačyŭ biełaruski lidar.
Ciapier čytajuć
«Ja tolki adnaho chaču: kab vy pavieryli mnie znoŭ». Jak prajšła pieršaja akcyja Cichanoŭskaha ŭ Varšavie paśla vyzvaleńnia11
Kamientary