«Liču, što nie treba z hetaha rabić dramu. Biełaruś, biełaruski narod dla siabie svaich hierojaŭ, u tym liku histaryčnych, vyznačyŭ. I zrabiŭ heta karektna, nie ŭmiešvajučysia ŭ spravy inšych i nie załaziačy na čužuju terytoryju. Heta hałoŭnaje. U nas niama kompleksaŭ z hetaj nahody, i našaj krainie nie patrebnaje pryznańnie abo adabreńnie ad kaho b tam ni było hetaha fakta, akramia samich biełarusaŭ. Z hetaha treba i zychodzić.
My suvierennaja dziaržava. I niama nijakaha sensu zajmacca naviešvańniem palityčnych jarłykoŭ, tym bolš nieadnaznačnych. Heta mienšaje, što nam treba ŭ hod narodnaha adzinstva.
My nie źbirajemsia pierapisvać historyju. Bolš za toje, my sumiesna z Rasijskaj Fiederacyjaj hetamu supraćstaim. I kiraŭnictva MZS Rasii nieadnarazova heta padkreślivała, heta naš ahulny padychod.
Tamu Nacyjanalny histaryčny muziej vykazaŭ narmalnuju i adnaznačnuju pazicyju. Jana moža padabacca ci nie padabacca, ale jana ŭ nas takaja. I sprečka pra heta pavinna vieścisia ŭ ramkach ekśpiertnaj i kanstruktyŭnaj dyskusii».
Nahadajem, što supracoŭniki Nacyjanalnaha histaryčnaha muzieja napisali na svajoj staroncy ŭ instahramie, što 275 hadoŭ tamu, 4 lutaha, naradziŭsia Tadevuš Kaściuška.
Pasolstva Rasii śćviardžaje ŭ svaim kamientary, što «nazvać Kaściušku «biełaruskim nacyjanalnym hierojem» = raśpisacca ŭ svaim histaryčnym nievuctvie».
