Hid z muzieja Vialikaj Ajčynnaj: Ja pravioŭ ekskursiju dla kursantaŭ z bryhady śpiecnaza, a potym jany mianie zatrymali za značok z Pahoniaj
29-hadovy Juryj Kuŭšynaŭ užo piać hadoŭ pracuje ŭ muziei Vialikaj Ajčynnaj vajny małodšym navukovym supracoŭnikam, a taksama ekskursavodam.
Narakańniaŭ adnosna jahonaj pracy niama, hrupy, jakim jon pakazvaje muziej, zadavolenyja, kiraŭnictva — taksama.
21 sakavika Juryja zatrymali ŭ centry Minska i asudzili na piatnaccać sutak aryštu. Jak tak stałasia? Bo ŭ toj dzień navat nie było nijakich vuličnych akcyj.
«Aryšt nastolki biazhłuzdy, što niama słovaŭ. U mianie na zaplečniku jość značok z Pahoniaj na fonie bieł-čyrvona-biełaha ściaha i ź ličbami 23.34. Ja jaho našu jašče z vosieni, paśla pieršaha aryštu. Chadziŭ ź im uvieś čas: i milicyja, i patruli na vulicach, u mietro bačyli, ale nivodnaj zaŭvahi nie było, — raskazvaje Juryj. — A ŭ niadzielu, 21 sakavika, ja pravodziŭ ekskursiju ŭ muziei dla kursantaŭ z bryhady śpiecnaza 3214».
Fakultet unutranych vojskaŭ Vajskovaj akademii znachodzicca na bazie bryhady śpiecnaza 3214.
«Jany byli ŭsie ŭ zvyčajnaj vopratcy, bo vychadny, to-bok nie pry vykanańni. Heta była zvyčajnaja ahladnaja ekskursija, ja im jašče padrabiazna raskazaŭ pra bieł-čyrvona-bieły ściah. Zdajecca, słuchali vielmi ŭvažliva. I voś paśla hetaha ja viartajusia dadomu, pabačyŭ hetych samych kursantaŭ, jakija, jak i ja, viartalisia va Uručča.
Padymajusia na pierachod na Kastryčnickuju z Kupałaŭskaj i adčuvaju, jak chtości tuzaje za zaplečnik. Pavaročvajusia, baču hetych samych kursantaŭ i ichniaha kiraŭnika. Jon i pačynaje razmovu, maŭlaŭ, što za značok, pakazvaj telefon.
Ja ad takoj nachabnaści ažno razhubiŭsia. Viadoma, ničoha nie staŭ pakazvać i paprasiŭ viarnuć značok. Jany na eskałatary abstupili mianie, hałoŭny vyklikaŭ patrul AMAPa, i mianie pavieźli ŭ Leninskaje RUUS.
Ja ŭ mascy byŭ, i, viadoma, spačatku jany mianie nie paznali. Kali ja źniaŭ masku, amal usie adrazu ŭ padłohu ŭtaropilisia, hałoŭny ichni adrazu masku naciahnuŭ. Ja pytajusia: «Nu jak, ekskursija spadabałasia?» Jon adkazvaje: «Tak, spadabałasia». I vočy advodzić: «Ja diełaju svoju rabotu, vy sami vsio ponimajetie».
U pastarunku z zatrymanymi vyrašyŭ pahutaryć miascovy ideołah, jaki sprabavaŭ vučyć kvalifikavanaha historyka Kuŭšynava historyi, raskazvajučy, chto karystaŭsia bieł-čyrvona-biełym ściaham u časy Druhoj suśvietnaj.
«Mnie zadavali pytańni, ja na ich ščyra adkazvaŭ. Ale narezku zrabili takuju, što prosta vanituje», — havoryć chłopiec.
Juryj užo ŭ druhi raz traplaje na sutki. Pieršy raz heta było padčas maršu 8 listapada. Jon tady pasiadzieŭ na Akreścina, u Žodzinie i Mahilovie. I na hety raz jamu daviałosia adčuć pryhažość roznych turmaŭ.
«Umovy hetym razam paraŭnalna ź minułym byli vielmi kiepskimi, ščyra kažučy. Na Akreścina chłorku ŭ karcar zalili, na Žodzinie paśla 25 sakavika raściažki i ŭdary pačalisia.
Pazabirali matracy z paduškami, u vaśmimiascovaj kamiery nas 13 čałaviek znachodziłasia. Spali na padłozie. Vientylacyi nie było. Jak atrymali pieradačy, praz dva dni zabrali ŭsie knihi, časopisy, asadki, ałoŭki. Sol z prypravami navat. Unačy budzić pravierkami admysłova stali», — kaža Juryj. Usio heta faktyčna słova ŭ słova supadaje z turemnym dośviedam kiraŭnika BSDP Iharam Barysavym.
Čytajcie taksama. Staršynia BSDP Barysaŭ vyjšaŭ paśla 15 sutak: Na Akreścina ludziej truciać chlorkaj, u kamiery Kazłova ŭ chłopcaŭ byli apioki
Akaŭnt Kabančuka ŭzłamali — ale ci biełaruskija śpiecsłužby?11
Kamientary