U samym centry Minska, u parku Horkaha, fatohraf Tut.by zaŭvažyŭ babra. Tut.by cpytaŭ u śpiecyjalistaŭ, adkul istota mahła tut źjavicca.
— Babior u horadzie — varyjant normy, — raspaviadaje Maksim Niamčynaŭ, śpiecyjalist pa pryrodaachoŭnych pytańniach hramadskaj arhanizacyi «Achova ptušak Baćkaŭščyny». — Babry mohuć davoli aktyŭna raśsialacca: čaściej — maładyja, jakija vyhaniajucca z terytoryj baćkoŭ, ale i bolš darosłyja časam vymušanyja mihravać.
Śpiecyjalist tłumačyć, što takija babry padarožničajuć, u asnoŭnym — pa vadaciokach, jakija adnačasova dla ich źjaŭlajucca sposabam schavacca ad drapiežnikaŭ.
— Adšukvajuć prydatny ŭčastak, a pakul jaho nie znojduć, mohuć akazvacca i ŭ nieprydatnych. Pry hetym stupień prydatnaści babior vyznačaje empiryčna, sprabujučy pažyć na ŭčastku. Tak što ŭ parku, chutčej za ŭsio, voś taki padarožnik. Umovy tam dalokija ad aptymalnych, vierahodna, jon pieramieścicca adtul, ale i całkam vyklučyć mahčymaść, što pasprabuje asieści, nielha.
Maksim Niamčynaŭ ździŭleny, što hety babior davoli blizka padpuskaje da siabie čałavieka.
— Albo jon užo niekalki pryvyk da susiedstva z čałaviekam, albo naohuł žyŭ u niavoli. Dzikija aściarožnyja babry pry nabližeńni da ich adrazu nyrajuć, dy jašče hučna bjuć svaim chvastom pa pavierchni vady — sihnał niebiaśpieki padajuć.
Naohuł babroŭ i andatraŭ u Śvisłačy na terytoryi horada nie raz zaŭvažali, naprykład u minułym mai ŭ Łošyckim parku.
Ad siabie dadamo, što lepš blizka da dzikich žyviołaŭ nie padychodzić i lišni raz ich nie turbavać.
Ciapier čytajuć
«Z maskalom havary, da kamień za pazuchaju dziaržy». My daviedvajemsia ŭsio bolš novaha pra Kastusia Kalinoŭskaha — palityka, jakoha ciapier nie chapaje3131
Kamientary