Siarhiej Budkin pra Siarhieja Filimonava: Jon sfarmavaŭ hust cełaha pakaleńnia biełarusaŭ

«27 hod tamu ja paznajomiŭsia ź Siarhiejem Filimonavym.

Love Is All Around. Hetaja pieśnia hurta Wet Wet Wet u mianie asacyjujecca akurat ź im. U toj dzień ja pryjšoŭ sa škoły, uklučyŭ za abiedam televizar, i pryjemny čałaviek miakkim hołasam pradstaviŭ hety dušeŭny tvor. Z taho času ja imknuŭsia nie prapuskać prahramu «Vidźmo-nievidźmo».

Dziakujučy joj, asabliva ŭ dainternetnuju epochu, možna było zrazumieć, što adbyvajecca ŭ cyvilizavanym śviecie. Nie pamylusia, kali skažu, što Siarhiej sfarmavaŭ hust cełaha pakaleńnia biełarusaŭ. U hetym biespraśviecie z «dvuma kusočiečkami kałbaski» dy inšaha trešaku, što liŭsia z ekranaŭ i kałonak šapikaŭ z kasietami, jon byŭ aryjenciram.

Dziakujučy jamu ja daznaŭsia, naprykład, pra isnavańnie Jethro Tull i Niła Janha. A jašče pačuŭ, nakolki pryhožaj i sučasnaj moža być biełaruskaja mova, na jakoj jon pradstaŭlaŭ navinki suśvietnaha šoŭbizu.

Užyvuju nas paznajomiŭ Maksim Žbankoŭ, kali ja ŭžo vučyŭsia va ŭniviery, na pačatku 2000-ch. My zavitali da Siarhieja ŭ hości, jon chvaliŭsia novymi dyskami, jakija jamu dasłali ź Jeŭropy, i mnie padavałasia, što heta ŭsio adbyvajecca nie sa mnoj. U toj ža viečar, paśla raźvitańnia, jon pateliŭ: «Budkin! Ty doma? Chutčej uklučaj BT!» Ja pabieh da teleka, dumajučy, što pryjšoŭ apakalipsis, a tam išoŭ niejki zamiežny film. A Siarhiej z takim dziciačym ździŭleńniem kaža ŭ słuchaŭku: «Nu što? Bačyš? Jany pakazvajuć pirackuju kopiju!»

Mnie peŭny čas zdavałasia, što Siarhiej naohuł nikoli nie vychodzić z domu, bo ŭ jaho tam byŭ svoj śviet, dzie było ŭsio, što treba dla žyćcia: kasiety, dyski, prajhravalnik, vidak, komp. Jon prahramu navat zapisvaŭ u svaim pakoi. Pamiataju momant, kali ŭpieršyniu ŭbačyŭ jaho pa-za domam. Jon paprasiŭ sustrečy i skazaŭ, što pa telefonie takija rečy nie abmiarkoŭvajuć.

Tady ŭžo jaho prahramu pierakinuli z BT na STB, adsoŭvali na maksimalna poźni čas i ŭrešcie zarezali. Bo niezrazumiełaja była kiraŭnictvu hetaja estetyka. Jaho na poŭnym surjozie ckavali za toje (2011 hod na dvary byŭ!), što jon «pakazvaje amierykanščynu». Siarhiej byŭ razhubleny, ale my znajšli vyjście.

Pamiataju, tady patelefanavaŭ spadaryni Zinaidzie Bandarenka, pieršaj dyktarcy BT, jakaja była tady ŭ naziralnaj radzie [telekanała, pryznanaha biełaruskimi ŭładami ekstremisckim — NN]. I jana parupiłasia, kab prahrama Siarhieja praciahvała vychodzić na hetym kanale. Siarhiej akryjaŭ. I jaho prahrama stała bolš žyvoj. My navat razmaŭlali pra toje, kab zrabić u joj biełaruski błok. U toj čas Siarhiej u pryncypie hłyboka pahruziŭsia ŭ biełaruski kulturnicki kantekst.

Pamiataju, jak mianie ciešyła, što «Tuzin» dla jaho staŭ takim ža aryjenciram, jak dla mianie było ŭ svoj čas «Vidźmo-nievidźmo». I jon adkryŭ dla siabie takija biełaruskija hurty, jakija staviŭ u adzin šerah sa svaimi ŭlubionymi suśvietnymi, asabliva jon vysoka caniŭ «Relikt». Jon z achvotaju chadziŭ na imprezy ŭ jakaści hledača i z udziačnaściu prymaŭ zaprašeńni pravieści kancerty i cyrymonii. Byŭ viadoŭcam premii «Hieroi hoda», kazaŭ pradmovu na prezientacyi «Tuzin. Niemaŭla» — prajekta, jakomu jon vielmi supieražyvaŭ i spryjaŭ usialak jaho realizacyi…

Niby heta było ŭčora. Idu pa bulvary Tałbuchina, niepadalok ad jakoha žyvie Siarhiej, i nabiraju jaho numar. «Vy doma?» — «Tak, zachodźcie», — adkazvaje jon. Ciapier užo nie zajdu. Viečny supakoj vam, Siarhiej».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0