30-hadovy mužčyna zaviaršyŭ encykłapiedyju žyvioł, jakuju pačaŭ składać, kali jamu było 9
Džoš Habacis pačaŭ daśledavańnie ŭsich žyvych istot bolš za dva dziesiacihodździ tamu — z karałaŭ, čarviakoŭ i mieduz.
Džošu Habacisu było 9, kali jon vyrašyŭ, što źbirajecca napisać encykłapiedyju ŭsich žyvych istot, pačynajučy ad karałaŭ, čarviakoŭ i mieduz, raskazvaje The Guardian.
Siońnia, kali jamu 30, jon narešcie zaviaršyŭ hety prajekt i vielmi hetym hanarycca. Jaho apošni zapis — pra adnaho z našych najbližejšych svajakoŭ — šympanze.
Habacis, klimatyčny žurnalist z paŭdniovaha Łondana, pačaŭ «Knihu Džoša pra žyvioł» u 2001 hodzie. Z taho času jaho malunki i hramatyka istotna palepšali, ale počyrk, pa słovach samoha aŭtara, «zastaŭsia davoli žudasnym».
Niadaŭna jon padzialiŭsia svaim zavieršanym tvoram u tvitary.
«Tak, ja ŭciahnuŭsia ŭ heta nadoŭha, bo, zamiest taho, kab adrazu pierajści da pryciahalnych bujnych vidaŭ, pačaŭ z karałaŭ, čarviakoŭ i da ich padobnych istot».
U knizie 118 staronak, jany padzielenyja na 6 raździełaŭ: bieschrybietnyja, ryby, ziemnavodnyja, reptylii, ptuški i mlekakormiačyja. «Encykłapiedyja» ŭklučaje apisańni i terminałohiju, a taksama pakazalnik u kancy kožnaha raździeła «na vypadak, kali niechta z čytačoŭ zachoča znajści niešta kankretnaje».
Džoš Habacis vyras u zachodnim Oksfardšyry. Jon kaža, što z 9-ci i da rańnich padletkavych hadoŭ pracavaŭ nad svajoj knihaj uvieś čas, niaspynna — jon apisaŭ usich ryb, amfibij, reptylij i dabraŭsia da ptušak. «Ja byŭ padletkam, i dumaju, mnie karcieła dajści da kanca».
Adnak z časam staleńnia chłopcu pačali zaminać roznyja rečy. «Byŭ pieryjad, kali ja adciahvaŭsia na inšyja rečy … tady kniha składałasia bolš sparadyčna».
Jon stvaryŭ natatki pra bolšaść mlekakormiačych, i zastałosia zapoŭnić usiaho kala troch staronak — adnak tut pra knihu pryjšłosia zabycca z-za vučoby va ŭniviersitecie. «Kniha pra žyvioł była zanadta kaštoŭnaja, kab pierajazžać u inšy horad», — kaža Džoš.
Tvor moh by zastacca zakinutym, kali b nie łakdaŭny, jakija pačalisia z-za kavidu. Tady Džoš znoŭ zanuryŭsia ŭ pracu i apisaŭ niekatoryja z małaviadomach hrup mlekakormiačych, takija jak ziemlaryjki i letajučyja lemury.
A potym znoŭ adkłaŭ heta — da minułaha miesiaca. «Takim čynam, zaraz, z hetym apošnim malunkam šympanze, hety bolš jak 20-hadovy prajekt zavieršany! Kali chtości choča jaho apublikavać, źviartajciesia», — napisaŭ aŭtar u tvitary.
Habacis kaža: jaho vypadak śviedčyć pra toje, što da dziciačaha zapału nie varta stavicca lehkadumna.
«Dla mianie heta niešta značnaje, i ja viedaju, što adčuvaju toje ž samaje, što adčuvaŭ u dačynieńni da hetaj knihi i ŭ 9 hadoŭ. Ja hetak ža ŭschvalavany hetymi temami».
Džoš atrymaŭ vydatnyja vodhuki pra svaju pracu, bo mnohija ludzi mieli padobnyja abo blizkija dziciačyja zachapleńni i pamiatajuć pra ich dahetul.
«Abo jany kažuć pra rečy, jakimi zaraz apantanyja ich dzieci, što mnie zdajecca vielmi miłym, — pra toje, jak dzicia ščyra zachaplajecca dynazaŭrami ci čymści padobnym».
Ciapier čytajuć
«Byŭ hałodny, jak z Aśviencima, nie jeŭ ni miasa, ni harodniny». Što viadoma pra śmierć babrujskaha žurnalista, na jakoha zaviali kryminalnuju spravu ŭ Polščy1717
Kamientary