U dziaržvydaviectvie publikujuć raman, jaki kapiruje siužet «Pa što idzieš, voŭča?»
Maładaja biełaruskaja piśmieńnica Viktoryja Klaŭko źbirajecca vypuścić u dziaržvydaviectvie svoj raman «Vyraj». Zdavałasia b, možna pavinšavać dziaŭčynu z pośpiecham. Kali b nie adno «ale» — tvor dziaŭčyny mocna nahadvaje znakamituju knihu «Pa što idzieš, voŭča?» piśmieńnicy Śviatłany Kurs (jana ž Jeva Viežnaviec).
Apovieść «Pa što idzieš, voŭča?» źjaviłasia ŭ druku ŭ 2020-m. Heta tvor pra biełarusku Rynu, jakaja doŭhi čas pražyła za miažoj, dzie dahladała starych. Śmierć babuli, Daroški, prymušaje Rynu viarnucca ŭ biełaruskuju hłuš, dzie žančyna musić pachavać babulu i adnavić suviaź z Radzimaj.
Apovieść znajšła pryznańnie ŭ čytačoŭ.
U 2021-m hetaja kniha atrymała litaraturnuju premiju imia Ježy Hiedrojcia, była pierakładzienaja na češskuju movu.
U adroźnieńnie ad Kurs, imia Viktoryi Klaŭko pakul što nie na słychu.
Dziaŭčyna čakaje publikacyi svajho pieršaha ramana «Vyraj», jaki vyjdzie ŭ 2025 hodzie ŭ dziaržaŭnym vydaviectvie «Mastackaja litaratura». Klaŭko dabiłasia hetaha praź pieramohu ŭ litaraturnym startapie LitUp — jaho arhanizavała Ministerstva infarmacyi.
Viktoryi 33 hady, jana zajmajecca piśmieńnictvam apošnija niekalki hadoŭ. Da hetaha dziaŭčyna mieła majsterniu viazanych dyvanoŭ BelkinHome, kramu bavaŭnianaha šnura i i suzasnavała kreatyŭny markiet adzieńnia i aksesuaraŭ. U raniejšym intervju Viktoryja kazała, što mieła šmat chobi — skrapbukinh, tancy, śpievy, šyćcio adzieńnia, malavańnie.
Dziaŭčyna vykupiła dom svaich prababuli i pradziaduli, płanuje zajmacca jaho restaŭracyjaj.
Viktoryja prajšła kursy žurnalistyki ŭ rasijskim infarmahienctvie «Avrora». Taksama Viktoryja prachodzić navučańnie ŭ rasijskaj piśmieńnicy Maryny Achmiedavaj (taja znachodzicca pad sankcyjami ŭsich krain ES praz svaju padtrymku, u tym liku infarmacyjnuju, rasijskaha ŭvarvańnia va Ukrainu).
Ale vierniemsia da «Vyraju». U sacsietkach Viktoryja apisvała raman tak: «Jon pra ścipłuju poŭnač Biełarusi, pra žyćcio ŭ zabytaj Boham i karennymi žycharami vioscy, pra nieabyjakavych, chto zastaŭsia, na jakich, jak na nitačcy ŭ pacierkach, usio zvyčajna i trymajecca, i pra druhi šans, jaki časam dajecca nie tolki ludziam, ale i samoj Radzimie».
Hazieta «Źviazda» pryvodziła jaje słovy pra budučy raman:
— Chaciełasia raskazać historyju pra viartańnie dadomu. Maja hałoŭnaja hierainia 17 hadoŭ tamu emihravała ŭ Hiermaniju ŭ pošukach lepšaha žyćcia. Prafiesijna jana realizavałasia, ale asabistaje žyćcio, na žal, nie skłałasia, — raskazała piśmieńnica. — Na parozie svajho 50-hodździa jana vymušana viarnucca ŭ rodnuju viosku na poŭnačy Biełarusi i pravodzić svaju maci ŭ apošni šlach. Tam jana sutykajecca z tym minułym, ad jakoha tak starałasia ŭciačy, šmat čaho pieraasensoŭvaje i ŭ vyniku viartajecca ŭ Biełaruś, bo razumieje, što jaje miesca tut.
Viktoryja vykładała hłavy z «Vyraju» ŭ svaim telehram-kanale.
U telehram-kanale piśmieńnicy čytačy ŭ kamientarach paprasili jaje prakamientavać padabienstva siužetu z apovieściu Śviatłany Kurs.
Pavodle słoŭ Viktoryi, jana nie čytała «Pa što idzieš, voŭča?», nie mieła namieru kapiravać siužet i miarkuje, što jana i Kurs prosta źviarnulisia da adnoj i toj ža temy, bo jana aktualnaja i vitaje ŭ pavietry. Dziaŭčyna piša, što kali paŭtory ŭ litaratury niedapuščalnyja, vialikaja častka kłasiki nie maje prava na isnavańnie, bo «i temy, i siužety mohuć pierasiakacca».
Cikava pry hetym, što, hledziačy pa sacsietkach, Viktoryja spryjaje arhanizacyi knižnaha kłuba, dzie čytajuć tvory biełaruskich aŭtaraŭ.
Śviatłana Kurs prakamientavała «Našaj Nivie» situacyju tak: «Pavinna ž być i ŭ zajca radaść».
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆČytajcie taksama:
Kaho ź biełaruskich piśmieńnikaŭ najbolš vydavali za savieckim časam? Nie ŭsich vy viedajecie
Kamientary