U stałym žyćci, pry Savietach, žančynie-manachini daviałosia ratavać ad źniščeńnia abraz Jezusa Miłasernaha — heta byŭ siužet, varty detektyŭnaha ramana.
Kanhrehacyja Siaścior Maci Miłasernaści (Vastrabramskaj) paviedamiła, što 3 červienia ŭ Domie miłasernaści ŭ Kamiency (Ščučynski dekanat) na 104-m hodzie žyćcia pamierła siastra Cecylija Abuchoŭskaja — byłaja hienieralnaja nastajacielnica Kanhrehacyi Siaścior Maci Miłasernaści, piša catholic.by.
Cyrymonija raźvitańnia projdzie siońnia ŭ Kamiency, a pachavajuć pavažanuju žančynu ŭ sieradu.
Siastra Cecylija Abuchoŭskaja naradziłasia ŭ 1920 hodzie. Jana hanaryłasia, što naradziłasia ŭ adzin hod z Karalem Vajtyłam — budučym Papam Janam Paŭłam II.
U 1950 hodzie pryniesła manaskija abiacańni. U časy pieraśledu viery pra toje, što jana źjaŭlajecca zakońnicaj, viedali tolki jaje maci i rodnaja siastra.
Z 1959 hoda była arhanistkaj u parafii Božaha Cieła ŭ Kramianicy (Hrodzienskaja dyjacezija, Vaŭkavyski dekanat). Paśla dziesiaci hadoŭ słužeńnia ŭ Kramianicy pryjechała razam z ksiandzom Juzafam Hrasievičam u Kamienku. Była tam arhanistkaj, dapamahała ksiandzu Juzafu ŭ dušpastyrstvie.
Na praciahu 25 hadoŭ Cecylija była hienieralnaj nastajacielnicaj Kanhrehacyi Siaścior Maci Miłasernaści (Vastrabramskaj), budučy adkaznaj za ŭsiu supolnaść.
U savieckija časy jany vyratavała ad źniščeńnia abraz Jezusa Miłasernaha.
«Usio majoj rukoj rabiłasia», — adznačała jana, uzhadvajučy, jak padmianiała i pieravoziła relikviju z Novaj Rudy la Hrodna ŭ Vilniu.
Abraz zachoŭvaŭsia ŭ śviatyni nievialičkaj vioski na praciahu 30-ci hadoŭ (1956—1986 hh.). Apynuŭsia tam z pryčyny hanieńniaŭ na Kaścioł u Litvie. Adnak varožyja nastroi chutka stali adčuvalnymi i na terytoryi sučasnaj Biełarusi. Miascovyja ŭłady pastanavili zrabić z kaścioła ŭ Novaj Rudzie haspadarčy skład, što paźniej i było ździejśniena. Sa śviatyni pavynosili amal usie rečy, uzialisia navat raźbirać ałtar… Adnak abraz Jezusa Miłasernaha pakinuli. Jon visieŭ vysoka pad stollu, i byccam nie znajšłosia drabin patrebnaj vyšyni, kab źniać jaho.
U časy hanieńniaŭ na Kaścioł siastra Cecylija nie mahła pakazvać, što źjaŭlajecca manachiniaj. Ab hetym viedali vyklučna blizkija. Jana nie mahła nasić chabit (adpavieny stroj) i adkryta vykonvać svaju pasłuhu. Była vymušana ŭkryvacca i zajmacca inšaj pracaj. Naprykład, u Pareččy apiekavałasia stałym čałaviekam i dziećmi, a ŭ Druskienikach (Litva) pracavała kucharkaj u sanatoryi.
Było vyrašana viarnuć abraz u Vilniu. Na momant pamiatnych padziej siastra Cecylija i jaje paplečnica siastra Tereza byli ŭ stałym uzroście, adnak heta nie pieraškodziła im razam pravieści składanuju apieracyju.
«Za spravu ŭzialisia my ŭdvaich dy jašče spadar Vacłaŭ, kiroŭca, — raspaviadała s. Cecylija. — Rabili ŭsio ŭ pryciemkach, u vialikaj tajamnicy. Siastra Tereza choć była značna starejšaja za mianie, adroźnivałasia vialikaj sprytnaściu. Praz chory my ŭźleźli na haryšča i demantavali častku draŭlanaj ściany. Zatym uciahnuli aryhinał i paviesili zamiest jaho zahadzia padrychtavanuju kopiju. Na ščaście, abraz nie byŭ ciažki. Dastali jaho z ramy i skrucili ŭ rułon».
Da Hrodna dabralisia na mašynie, a paśla pierasieli na ciahnik, jaki damčaŭ ich u Vilniu. Manachinia ŭzhadvaje, što mocna chvalavałasia, kali pieravozili abraz. Padčas padarožža da ich padazrona pryhladalisia minaki: uvahu pryciahvaŭ pradaŭhavataj formy skrutak.
U Vilni manachini nakiravalisia ŭ kaścioł Śviatoha Ducha. Jak i było ŭzhodniena, s. Cecylija padyšła da probašča Alaksandra Kaškieviča i paviedamiła, što pryviezła abraz. U śviatyni dla jaho ŭžo było padrychtavana miesca i zamoŭlena pazałočanaja rama.
Praź niekatory čas relikvija była pieraniesiena z kaścioła Śviatoha Ducha ŭ kaścioł Śviatoj Trojcy, dzie paŭstaŭ pieršy ŭ Litvie sanktuaryj Božaj Miłasernaści. Tam abraz sustrakaje pałomnikaŭ z usiaho śvietu da siońnia.
Siarhiej Alejnik pakidaje pasadu ministra zamiežnych spraŭ5
Kamientary