Kvietkavaja krama pasadziła pamidory na vulicy. Uradžaj skrali prosta z-pad kamier videanazirańnia
Historyja adbyłasia ŭ samym centry Minska.
Joju padzialiłasia ŭ svaim tyktoku fłarystka ź nievialikaj staličnaj kvietkavaj kramy, jakaja znachodzicca niedaloka ad płoščy Pieramohi.
Uviesnu supracoŭniki vysadzili na zialonaj zonie pierad uvachodam u kramu interaktyŭnuju kłumbu z pamidorami, piercami, kłubnicami, bazilikam.
Jak adznačaje dziaŭčyna, jany i minaki ŭsio leta atrymlivali asałodu ad taho, što nazirali jak paśpiavaje ŭradžaj u centry horada.
U pieršy dzień pracy paśla adpačynku dziaŭčyna zrabiła, jak akazałasia, apošniaje fota svaich pryhožych čyrvonych pamidoraŭ.
Kamiery videanazirańnia, ustalavanyja na ŭvachodzie ŭ kramu, zafiksavali, jak unačy pryjšła źbirać uradžaj nieviadomaja žančyna. Jana nie prosta pačastavałasia adnym pamidoram, ale ababrałasia ŭvieś kust.
Kamientatary aburylisia pavodzinami žančyny. «Najlepšaje savieckaje vychavańnie!». Žančynu prysaromili tym, što tamaty kaštujuć kapiejki, a jana, miarkujučy pa vyhladzie, jaŭna nie hałodnaja. «Prykoł, vidać, u tym, kab śpierci».
Na nastupny hod kramie paraili pasadzić samyja vostryja piercy i pastavić tabličku «Aściarožna, apracavana!», kab adpudzić zładziužak. Što praŭda, da prapanovy pastavilisia skieptyčna: «Sp*ździać i tabličku».
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆEks-palitźniavolenaja raskazała, jak vychodziła pa pamiłavańni i pra toje, što čuvać pra Kaleśnikavu1
Kamientary
P.S. Hladžu, prybrali rolik z artykułu. I pravilna.