Łukašenka biare siońnia ŭdzieł u abłasnych «Dažynkach» u Mikaševičach.
Padčas vystupu jon nazvaŭ sankcyi «fašysckimi».
«Va ŭmovach niezakonnych, fašysckich, biesprecedentnych sankcyj, jakija ŭ apošnija hady ŭvodziacca suprać našaj dziaržavy, mienavita ekspart sielhaspradukcyi daŭ astatnim halinam mahčymaść adaptavacca da novaj situacyi i pieraaryjentavacca na inšyja rynki zbytu», — skazaŭ jon.
Jon taksama zajaviŭ, što mienavita sielanin vyratavaŭ krainu ŭ składanyja 1990-ja.
«Čas byŭ vielmi składany. Abvał ekanomiki, pra siało kazać niama čaho naohuł — poŭnaje źbiadnieńnie, spad vytvorčaści, i pierš za ŭsio sielhaspradukcyi. Samaje strašnaje ŭ toj čas było lichalećcie. My nie viedali, što rabić, kudy iści, jakim šlacham. Słovam, razbrod i chistańnie. Chto starejšy pavinien pamiatać, što my tady litaralna stajali na krai prorvy, a chtości ŭžo byŭ tam. I ŭ nas było dva varyjanty. Ci zmahacca za prava svabodna i hodna žyć na svajoj ziamli, zachavaŭšy jaje. Ci ŭsim apynucca ŭ prorvie i zahinuć. Było vielmi ciažka», — skazaŭ Łukašenka.
Kamientary