U Hrodzienskim zaaparku najlepšymi siabroŭkami stali kaza i sabaka
Supracoŭniki Hrodzienskaha zaaparka padzialilisia kranalnaj historyjaj: łajka Viejsa i kaza Pudra žyli ŭ susiednich valjerach vieterynarnaha korpusa. Ale adnojčy chtości źbiŭ zamok, i na ranicu žyvioł pabačyli padčas sumiesnaj prahułki. Paśla taho vieterynary vyrašyli bolš nie raźjadnoŭvać susiedak.
Uletku kazu pieramiaścili ŭ inšuju častku zaaparka, i łajka zatužyła — pierastała iści na kantakt ź ludźmi. Pryjšłosia viartać Pudru da svajoj siabroŭki.
Kali ŭ Pudry źjavilisia kaźlaniaty, Viejsu adździalili ad siamji. Ale małyja prałazili praz kraty, a łajka pačała kłapacicca pra ich: «abaraniała brecham ad ludziej, jakija prachodziać mima, i hreła svaim hustym futram».
Jak pišuć supracoŭniki zaaparka, Viejsa pracuje načnym vartaŭnikom u słužbie achovy, a Pudra — «małočnaj kuchniaj». Mienavita jaje małakom vykormlivajuć źvieraniat, ad jakich admovilisia maci, i padkinutych maładych žyvioł.
Jak za biełaruskimi apazicyjanierami špijoniła madel Onlifans22
Kamientary