«U mianie ad usiaho, što adbyvajecca ŭ Kijevie, zastajecca dosyć dvaistaje ŭražańnie, choć i znachodžusia ŭ centry ŭsich padziejaŭ. Kali ŭ subotu, ja sa svaimi siabrami, išoŭ na Majdan, to na dušy ŭ mianie byŭ najčarniejšy skiepsis. Ale ŭbačanaje tam pieraŭzyšło maje čakańni. Ja pierakanany, što možna pa‑raniejšamu spadziavacca na hramadzianskuju adkaznaść. Ludzi, što vyjšli na Majdan, poŭnyja rašučaści darabić toje, što nie atrymałasia zrabić da kanca dva z pałovaj hady tamu. Vyjaviłasia, što pieramoha Pamarančavaj revalucyi nie pryniesła va Ŭkrainu demakratyju, a stvaryła tolki jaje iluzornaść. Nadzieja, što ciapier niešta sapraŭdy źmienicca sapraŭdy jość.
Rospusk Rady zaležaŭ ad voli, rašučaści, upartaści tolki adnaho čałavieka. Najvažniej siońnia, kab hetyja pracesy nie byli zaciahnutyja. Rospusk parlamenta maje šmat pravavych niuansaŭ, ale ja ŭpeŭnieny, kali Juščanka navažacca na heta, to budzie mieć istotnuju padtrymku hramadztva.
Varyjant impičmentu Juščanki pakul nie vyhladaje nadta praŭdapadobnym.
Naŭrad ci hety palityčny kryzys moža niejak bližejšym časam istotna adbicca na ŭkrainskaj ekanomicy. Tut chutčej pytańnie ci zmoža Ŭkraina admovicca ŭ ekanamičnaj sfery ad kučmaŭskich tradycyi. Ci adbudziecca pierachod z kłanava‑dziaržaŭnaj ekanomiki na rynkavuju. Tamu heta pytańnie doŭhaterminovaj perspektyvy.
Prykra, što vyrašalnym čyńnikam u raźviazańni kryzysu nia jość pratest źnizu. Hramadztva nia choča dazvalać saboj manipulavać i heta narmalny eŭrapiejski praces. Adnak vyrašalnaj źjaŭlajecca pahroza kiraŭnikam palityčnaha lahieru. Pytańnie ciapier staić rubam, ci vierch voźmie demakratyja, ci revanšysckija pamknieńni peŭnych palitykaŭ. Urešcie, ja vieru ŭ pazytyŭnuju raźviazku ciapierašnich ukrainskich padziejaŭ».
