Рэдактар украінскага інтэлектуальнага часопісу «Крытыка» Андрэй Макравусаў тлумачыць для «Нашай Нівы» сёньняшнюю сытуацыю ва Ўкраіне.
«У мяне ад усяго, што адбываецца ў Кіеве, застаецца досыць дваістае ўражаньне, хоць і знаходжуся ў цэнтры ўсіх падзеяў. Калі ў суботу, я са сваімі сябрамі, ішоў на Майдан, то на душы ў мяне быў найчарнейшы скепсіс. Але ўбачанае там пераўзышло мае чаканьні. Я перакананы, што можна па‑ранейшаму спадзявацца на грамадзянскую адказнасьць. Людзі, што выйшлі на Майдан, поўныя рашучасьці дарабіць тое, што не атрымалася зрабіць да канца два з паловай гады таму. Выявілася, што перамога Памаранчавай рэвалюцыі не прынесла ва Ўкраіну дэмакратыю, а стварыла толькі яе ілюзорнасьць. Надзея, што цяпер нешта сапраўды зьменіцца сапраўды ёсьць.
Роспуск Рады залежаў ад волі, рашучасьці, упартасьці толькі аднаго чалавека. Найважней сёньня, каб гэтыя працэсы не былі зацягнутыя. Роспуск парлямэнта мае шмат прававых нюансаў, але я ўпэўнены, калі Юшчанка наважацца на гэта, то будзе мець істотную падтрымку грамадзтва.
Варыянт імпічмэнту Юшчанкі пакуль не выглядае надта праўдападобным.
Наўрад ці гэты палітычны крызыс можа неяк бліжэйшым часам істотна адбіцца на ўкраінскай эканоміцы. Тут хутчэй пытаньне ці зможа Ўкраіна адмовіцца ў эканамічнай сфэры ад кучмаўскіх традыцыі. Ці адбудзецца пераход з кланава‑дзяржаўнай эканомікі на рынкавую. Таму гэта пытаньне доўгатэрміновай пэрспэктывы.
Прыкра, што вырашальным чыньнікам у разьвязаньні крызысу ня ёсьць пратэст зьнізу. Грамадзтва ня хоча дазваляць сабой маніпуляваць і гэта нармальны эўрапейскі працэс. Аднак вырашальнай зьяўляецца пагроза кіраўнікам палітычнага лягеру. Пытаньне цяпер стаіць рубам, ці верх возьме дэмакратыя, ці рэваншысцкія памкненьні пэўных палітыкаў. Урэшце, я веру ў пазытыўную разьвязку цяперашніх украінскіх падзеяў».
Цяпер чытаюць
Акадэмію КДБ будуюць проста на Залатагорскіх могілках. З зямлі дастаюць парэшткі мінчукоў, якіх тут хавалі сотні гадоў10
Каментары