Adam Hlobus Suajčyńniki-7

 Adam Hlobus

Suajčyńniki-7

Kryvabłocki

Manumentalist Uładzimier Kryvabłocki ŭ časy vučoby ŭ teatralna-mastackim instytucie tysiaču razoŭ prysieŭ na adnoj nazie. Prysiadaŭ dziela vyjhryšu ŭ sprečcy. Voś jaki ja asiłak! Mahu tysiaču razoŭ prysieści! Prysieŭ, piaćsot na pravaj i piaćsot na levaj, vyjhraŭ sprečku j apynuŭsia ŭ balnicy. Serca nia vytrymała ambitnaści. Adziny stanoŭčy vynik taho podźvihu — Kryvabłockaha nie ŭziali ŭ savieckaje vojska.

Hryb

Fatohraf Cimur Hryb u siamnaccać hadoŭ sfatahrafavaŭ ułasny čeles i ŭsim pakazvaŭ kartku. Peŭna, z taho tvoru j pačaŭsia Cimuraŭ šlach. Ciapier jon viadučy fatohraf u rasiejskaj versii «Płejboju».

Bahdanovič

Kali Chareŭski ci Bartosik, abo jašče chto z postnašaniŭcaŭ raspaviadajuć pra vandroŭki na čaŭnach pa biełaruskich rečkach, mianie asabliva ciešyć momant pra stomu ad machańnia viasłom: «Tak namachajeśsia viasłom, tak namachajeśsia, nu ty razumieješ, što śpiš, jak zabity!» Nie razumieju, bo na pamiać vučyŭ u junactvie vierš Maksima Bahdanoviča: «Proci ciačeńnia vady zmoža tolki žyvoje papłyć. Chvali raki zaŭsiahdy ciahnuć toje, što skončyła žyć». A Bartosik z Chareŭskim, viadoma, płyvuć pa ciačeńni, jak zabityja.

Šarajeŭ

Malavalščyk z Mahilova Ryhor Šarajeŭ paspračaŭsia na skrynku kańjaku, što za dźvie hadziny źjeść piatnaccać bifšteksaŭ ź jajkam i kartaplanym piure. Šarajeŭ sprečku prajhraŭ. Źjeŭ tolki dzieviać. Astatnija jajki ź miasam dajeli hledačy.

Krukaŭ

Afarmlalnik ź miastečka Roś Mikołka Krukaŭ paspračaŭsia na butelku harełki j smažanaha husaka, što vypje z rylca paŭbutelki słaniečnikavaha aleju. Vypiŭ. Zvanitavaŭ, ale pačastunak pajmieŭ.

Chackievič

Mastak ź Miensku Hienadź Chackievič pajšoŭ u zakład, što vyjdzie na praspekt nasuprać budynku KHB, stanie pasiarod vulicy na vyspačcy biaśpieki, raspraniecca da pojasa j stancuje ŭprysiadki. Pakul hareła čyrvonaje śviatło, Hiena tančyŭ. Milicyjant zrabiŭ vyhlad, što nia bačyć nieparadku. Chackievič zarabiŭ dziesiać savieckich rubloŭ, čverć stypendyi.

Stasievič i Maślenikaŭ

Paspračalisia mienskija karcinščyki Ivan Stasievič ź Ivanam Maślenikavym z-za kalidorčyka pierad majsterniami. Kožny panamaloŭvaŭ stolki karcin, što ŭ majsterniu nie źmiaščalisia. Voś i zabiŭsia kalidor pałotnami. Tak zabiŭsia, što nie paviarnucca. Adzin Ivan skazaŭ druhomu, kab toj prybraŭ svaju maźniu. Druhi pakryŭdziŭsia j paprabivaŭ dzirki ŭ karcinach kryŭdziciela. Za što pabačyŭ dzirki ŭ svaich pałotnach. Apahiejem svarki stałasia abzyvańnie adnaho j druhoha Ivana «žydam». Byli sudy, ale ŭ sudach praŭdy niama.

Bartaševič

Reklamny fatohraf Alaksandar Bartaševič nie stamlajecca paŭtarać, što nikoli nia budzie razmaŭlać pa-biełarusku. Advučyŭšysia dva hady ŭ teatralna-mastackim instytucie ŭ Michasia Ramaniuka, źnitoŭvaje pryčynu svajoj nielubovi da movy z postaćciu svajho vyšejzhadanaha vykładčyka. U kožnaha Alaksandra jość svaja pryčyna, ci sotni pryčynaŭ, kab nie lubić biełaruskaje słova. Kožny ź ich vyšukvaje ŭsio novyja j novyja akaličnaści dla nielubovi, zamiest taho, kab znajści adnu pryčynu, kab palubić svaju movu j samoha siabie.

Ułasaŭ

U izastudyju ja prynios malunak — sinija drevy j čyrvonaje sonca. «Ty našto namalavaŭ pamidor zamiest sonca?» — spytaŭ u mianie vykładčyk Uładzimier Ułasaŭ. I sapraŭdy, ja ŭbačyŭ na malunku vialiki sakavity pamidor. Praz tryccać hadoŭ, pamiž Neapalem i Rymam, u haradku Hajeta, ja siadzieŭ u kaviarni j hladzieŭ, jak vialiki j śpieły pamidor kocicca za haru, a tysiačy maleńkich soncaŭ hladzieli na mianie z harodaŭ.

Savicki

U vajskovaj vučelni mastaki ładzili vystavu. Vajskoŭcy prapanavali im pastralać. Niechta z mastakoŭ žartam skazaŭ, što najvialikšy biełaruski mastak — toj, chto lepš za astatnich stralaje. Mikoła Sielaščuk raskazvaŭ, što Michaił Savicki paceliŭ dziesiać ź dziesiaci, astatnija i blizka nie nablizilisia.

Kaškurevič (starejšy)

Knižny hrafik Arlen Kaškurevič dumaŭ, što Renata Hutuza — mastak, varty pierajmańnia. Kaškurevič pamylaŭsia, heta vydatna vidać u Italii. Ale Kaškurevič u Italii nia byŭ, i jamu možna daravać pierajmańnie z Hutuza.

Kaškurevič (siaredni)

Mastak, arjerhardyst avanhardu Ihar Kaškurevič u junactvie za butelkaj partvejnu moh hadzinami razvažać, jaki jon manaham u adnosinach da lubimaj žančyny — Aleny Šydłoŭskaj. Alena pamierła. Ihar ažaniŭsia treci raz, ciapier ź niejkaj niemkaj, i źjechaŭ žyć u Berlin, dzie, peŭna ž, znoŭ za blašankaju piva raspaviadaje pra svaju manahamiju.

Ščamialoŭ

Zarobak mastaka ŭ savieckija časy zaležaŭ ad umieńnia malavać Lenina, padobnaha da Lenina. Kankurencyja jość i pry kamunistach. Mastaki tolki j zajmalisia, što kazali adzin pra adnaho: «U jaho Lenin nu zusim nie padobny da Lenina». Leanid Ščamialoŭ vyjšaŭ z sytuacyi nastupnym čynam... Niedzie dastaŭ paśmiarotnuju masku Lenina. Puściŭ pahałosku, što maska najsapraŭdniejšaja, sorak pieršy adbitak. Ciapier jon maluje Lenina z hetaje maski, tamu pravadyr suśvietnaha praletaryjatu nia maje prava być niepadobny. Miž inšym, ni Leniny, ni Davatary, ni Savickija z Bykavymi na karcinach Ščamialova nie padobnyja da aryhinałaŭ. Padobnaj atrymlivałasia tolki žonka Śviatłana, ale heta pra inšaje.

Lamačka

Bahamaz Viačasłaŭ Lamačka asłaviŭsia ŭ mastackaj vučelni dosyć niezvyčajnym učynkam. Studentaŭ pasłali na bulbu. Słava źbiraŭ bulbu, jak i ŭsie. A voś kožnuju ranicu jon chadziŭ na palanu j rabiŭ pa-vialikamu. Jon rabiŭ tak try tydni. I narešcie skončyŭ słaŭny tvor. Zaprasiŭ usich pahladzieć. Na palanie było vykładziena ź vitušak hnoju dosyć vialikaje słova «Słava». Lamačka daŭ... Tak usie kazali. Kali Słava napisaŭ karcinu «Traktarysty abiedajuć», usie pytalisia: a kali ty namaluješ «Traktarysty sieruć»? Lamačka nie kryŭdavaŭ. Jon čałaviek z humaram. Ciapier Viačasłaŭ maluje Chrystoŭ u pustelniach. Słavavy Chrysty siadziać na kamianiach i nibyta dumajuć.

Šabłoŭskaja

Litznaŭca Iryna Šabłoŭskaja zapeŭnivaje siabie j astatnich, što «isnuje žanočaja proza i paezija, i dramaturhija». Biezumoŭna. Tolki zusim nieabaviazkova tuju prozu, paeziju j dramaturhiju pisali asoby žanočaha połu. Prykład? Kali łaska. U halinie skulptury. Chiba chto skaža, što «Rabotnika j sialanku» ŭ Maskvie, kala VDNCH, zrabiła žančyna? Jaje proźvišča Muchina. Nu i što? Tvor całkam mužčynski.

Adamčyk

Piśmieńnik Viačasłaŭ Adamčyk, moj baćka, darečy, paspračaŭsia z kapitanam padvodnaje łodki. Chto dalej kinie kamień. I raz, i druhi, i treci padvodnik kinuŭ dalej. Tady baćka vyciahnuŭ pas, skłaŭ u prašču j zakinuŭ kamień na vyspu ŭ Kamsamolskim voziery.