Машына ў першую чаргу будзе выкарыстоўвацца для вырашэння праблем дзяржаўнай важнасці, але як толькі яе запусцяць у масавую вытворчасць, яе перавагі змогуць ацаніць і простыя іранскія грамадзяне, расказаў вынаходнік Алі Разегі агенцтву FARS.
Іранец расказаў, што машына часу, якая функцыянуе пры дапамозе алгарытмаў, здольная прадказаць ад пяці да васьмі гадоў жыцця любога чалавека з дакладнасцю да 98%. Пры гэтым усё, што патрабуецца ад чалавека, — гэта дакрануцца да машыны, запэўнівае вынаходнік агрэгата.
Навуковец растлумачыў, што гэта «машына часу» не ў наўпростым сэнсе. Яна зусім не падобная да вінтажнага аўтамабіля DeLorean, як у фільме «Назад у будучыню». «Гэты прыбор памерам не большы за персанальны камп’ютар. Вы не трапіце з дапамогай яго ў будучыню, гэта будучыня прыйдзе да вас», — сказаў навуковец. У працы яго вынаходкі значна менш рамантыкі — прадказанні выдаюцца ў выглядзе раздруковак.
«У мяне ўжо ўсё гатова»
Карысць ад такога вынаходніцтва відавочная, лічыць Разегі.
Аднак пакуль блізкія сябры, якія першымі даведаліся пра дасягненне Разегі, не ў захапленні ад яго працы.Праўда, гэта датычыць не якасцяў новага прыбора, а іх рэлігійных установак. «Яны абвінавачваюць мяне, што я бяру на сябе ролю Бога і гуляю з лёсам», — прызнаўся навуковец. Але па яго словах, яго крытыкі памыляюцца. «Гэта не мае ніякага дачынення да рэлігіі. Над стварэннем машыны часу б’ецца ўвесь свет. Амерыканцы выдаткавалі на гэтыя спробы мільёны даляраў, а ў мяне ўжо ўсё гатова», — ганарыцца іранец.
Тым часам журналісты ставяцца да вынаходкі скептычна. «Ён вынайшаў машыну часу? Гэта яна яму так сказала?» — іранізуе аўстралійскі сайт Gizmodo. «Як жа мы даведаемся, што прадказанні — праўда? Гэта хутчэй варажба, якой займаюцца
А мы таксама ўмеем
Калі ў 2008 годзе расійскія навукоўцы Ірына Арэф’ева і Ігар Валовіч сфармулявалі тэорыю аб магчымасці падарожжа ў часе, некаторыя СМІ пісалі, што яна выклікала ў навуковым свеце і грамадстве «сапраўдную сенсацыю».
Арэф’ева і Валовіч, супрацоўнікі маскоўскага матэматычнага інстытута імя Сцяклова, абвясцілі, што пабудаваны ў Еўрапейскім цэнтры ядзерных даследаванняў (ЦЕРН) пад Жэневай найноўшы паскаральнік здольны стварыць
Расійскія навукоўцы нагадвалі, што тэорыя адноснасці Эйнштэйна, якая ляжыць у аснове разумення сённяшняй фізікай матэрыяльнага свету, не выключае магчымасці падарожжа ў часе. На гэтай падставе яны «не выключалі», што адным з наступстваў стане стварэнне «часавых тунэляў».
Уплывовы брытанскі навуковы штотыднёвік New Scientist тады суправадзіў артыкул аб рабоце Ірыны Арэф’евай і Ігара Валовіча аптымістычным тлумачэннем:
У наступным годзе, калі вялікі адронны калайдар пачаў працу, пра падарожжы ў часе ўжо чамусьці не ўспаміналі.
Як трапіць у будучыню
Падарожжы ў часе — адна з самых папулярных тэм у навуковай фантастыцы з часоў Герберта Уэлса. Сучасная навука на ўзроўні гіпотэз дапускае некалькі магчымых спосабаў падарожжа ў будучыню.
Гэта, напрыклад, рух з хуткасцю, блізкай да хуткасці святла. Час падарожжа, вымераны па гадзінніку таго, хто рухаўся з такой хуткасцю, заўсёды меншы за вымераны па гадзінніку таго, хто заставаўся нерухомым. Дадзенае заключэнне — адно з вынікаў тэорыі адноснасці, якая прадугледжвае, што целы з вялікай масай скрыўляць
Іншым варыянтам, што таксама вынікае з тэорыі Эйнштэйна, магло б стаць траплянне ў вобласць звышвысокай гравітацыі, напрыклад,
Кожны аб’ект, які дасягае яго, усмоктваецца ў нетры «чорнай дзіркі», прычым «звонку» не відаць, што адбываецца «ўнутры». Як мяркуецца, законы фізікі ў глыбіні «чорнай дзіркі» перастаюць дзейнічаць, і прасторавыя і часавыя каардынаты, груба кажучы, мяняюцца месцамі, а падарожжа ў прасторы робіцца падарожжам у часе.
Нарэшце, дапускаецца, гэтак жа гіпатэтычна, і біялагічны спосаб — поўнае спыненне метабалізму цела з наступным яго аднаўленнем. З фантастычных персанажаў гэты спосаб выпрабаваў на сабе, у прыватнасці, герой мультсерыяла «Футурама» — разносчык піцы Філіп Фрай.
