Čamu kijeŭcy pačali kidać u «Bierkut» kaktejli Mołatava? Repartaž z Hrušeŭskaha
Dziadula Kanstancin idzie ŭ bok šerahaŭ «Bierkuta», dzie jaho ŭnuki raźlivajuć bienzin u tolki što pryviezienuju partyju pustych plašak.
Na vulicy Hrušeŭskaha ŭ Kijevie pakul spakojna. Nakolki spakojna moža być u miescy, dzie praz kožnyja 40—50 mietraŭ barykada, stajać spalenyja mašyny i aŭtobusy, a revalucyjaniery fatahrafujucca pobač sa śladami ad kul na budynkach.
«Zacisnuty narod baicca słova skazać. I voś tut vam prykład, kab vy bačyli, jak narod moža padniacca i zrabić svaju spravu. Bo nielha ž maŭčać uvieś čas. Bo jość miaža ŭstojlivaści, tryvałaści…», — raskazvaje moj pieršy znajomy-radykał z Hrušeŭskaha.
Jaho zavuć Kanstancin, radykału amal 70 hadoŭ. Kanstancina sustrakaju dzieści za sto mietraŭ ad pieradavoj, jon hrejecca la impravizavanaj buržujki — zvaranaj ź niekalkich mietaličnych bočak. Na Hrušeŭskaha ciapier minus 20. «Ja siudy pryjšoŭ padtrymać bajavy duch u chłopcaŭ, tut i ŭnuki maje, i dzieci», — havoryć jon. I prosić pieradać usim biełarusam spačuvańni z pryčyny śmierci Michaiła Žyźnieŭskaha.
«Jon taksama pakłaŭ hałavu za našu svabodu… Ale viedajecie, kab hetaja kroŭ nie praliłasia, moža i nie vyjšła b u nas ničoha. Ačyščeńnie nacyi zaŭsiody adbyvajecca praz pralićcio kryvi. Heta kłasika».
Kanstancin havoryć, što pralitaja na Hrušeŭskaha kroŭ i śmierci aktyvistaŭ — usio heta było nieabchodna dla pieramohi.
La barykadaŭ pobač z Kabminam i stadyjonam «Dynama» imia Łabanoŭskaha ciapier ludziej nie mienš, čym na Majdanie.
Kožny druhi ŭzbrojeny kavałkam armatury, mietaličnaj truby, biejsbolnaj bitaj (havorać, vialiki deficyt ciapier u kijeŭskich spartovych kramach) albo prostaj draŭlanaj dubinaj. Siudy prychodziać navat cełymi siemjami razam ź dziećmi — kali jašče pabačyš takoje ŭ samym centry jeŭrapiejskaj stalicy.
Ale na pieradavuju, da šerahaŭ tlejučych pakryšak, puskajuć tolki svaich pravieranych bajcoŭ i žurnalistaŭ. Tam stajać skryni z «kaktejlami Mołatava», rahatki i katapulty i nasamreč niebiaśpiečna — płastykavyja kuli nie zabivajuć, ale pakalečyć mohuć mocna. Miedykam prychodzicca pracavać uvieś čas, niahledziačy na nibyta pieramirje.
«Jany chočuć, kab my syšli ŭ partyzany. Nie dačakajucca, my budziem vajavać adkryta», — čuju ad chłopca ŭ sčarniełym ad humovaj sažy niekali biełym šlemie. Ruki pieramotanyja ci to bintami, ci to anučami. Havoryć, što kiści papaliŭ «kaktejlami» — raźlivajucca. Raskazvać pra siabie i tym bolš pradstaŭlacca jon admaŭlajecca. Revalucyja choć i prasunułasia napierad, ale pakul nie pieramahła kančatkova — usio moža zdarycca.
Jak i kali jana pieramoža kančatkova? Adkazu na hetaje pytańnie na Hrušeŭskaha nie čuju. Prapanovu Janukoviča pieratasavać urad i zrabić premjeram apazicyjaniera Jacaniuka kancom revalucyi tut dakładna nie ličać. Moj užo dobry znajomy radykał Kanstancin havoryć, što treba čakać pazačarhovaha pasiadžeńnia Rady i «zrabić usio zakonnym šlacham».
«Naš prezident — jon naparstačnik. Vieryć jamu nielha, adnaznačna. Ale voś u aŭtorak adbudziecca pasiadžeńnie Rady. I treba pieraciahnuć na svoj bok rehijanałaŭ.
Jany ŭžo vahajucca. Treba ŭsio zrabić zakonnym šlacham», — havoryć mnie ŭśmiešlivy dziadula Kanstancin i idzie ŭ bok šerahaŭ «Bierkuta», dzie jaho ŭnuki raźlivajuć bienzin u tolki što pryviezienuju partyju pustych šklanych butelek.
«Unukam treba dapamahčy, biez bojki zakonnaha šlachu nie atrymajecca», — dadaje jon.
Viartajusia na Majdan, nasustrač mnie aktyvisty vałakuć kardonnyja skryni z buterbrodami, iduć miedyki z nasiłkami, mocnyja chłopcy ŭ reśpiratarach ciahnuć miaški, poŭnyja dubinaŭ i armatury. Vidavočna, što na Hrušeŭskaha hetym ludziam našmat cikaviej, čym na apuściełym Majdanie ź jaho pramovami apazicyi, malitvami i śpievami himnu. Za dva miesiacy biaździejańnia ŭsio heta abrydła revalucyjanieram ci nie taksama, jak prezidenctva Janukoviča.
Maładuju supracoŭnicu «Pielenha» aryštavali za «zakliki da naniasieńnia škody Biełarusi». Joj pahražaje da 12 hadoŭ1
Kamientary