«Viečiernij Mohilev» praciahvaje cykł: «…i vystavił svoju nahoło obrituju popu»
Pad vyhladam listoŭ ad čytačoŭ mahiloŭskaja dziaržaŭnaja hazieta apublikavała cykł apaviadańniaŭ-fantazij z krytykaj homaseksualizmu, transseksuałaŭ i Jeŭropy. Prapanujem adno ź ich Vašaj uvazie.
Sudnyj dień. Liričnych čuvstv natianutyje struny…
V hazietie «Viečiernij Mohilev» była opublikovana staťja pod nazvanijem «Obŝiestviennaja stahnacija», v kotoroj rasskazyvajetsia, kak ekstriemisty otiečiestviennoho raźliva ustraivajut v hosudarstviennych učrieždienijach «pierfomansy», śnimajut ich na vidieo, a roliki vykładyvajut v intierniet. I mnie vspomniłsia słučaj u nas, v Słavhorodie.
Stojał promozhłyj osieńnij viečier poślednieho dnia trudovoj niedieli, kohda miestnyj «bomond» sobirajetsia v barie i aktivno borietsia so skukoj udarnymi dozami piva pod akkompaniemient viesiełych istorij.
K nam na ohoniek zahlanuł nieznakomyj parień, kak potom stało iźviestno, Anton, studient fakultieta fiłosofii BHU. V rvanych džinsovych šortach, kiedach i sieriebrianoj sieŕhoj v uchie on proiźvieł nieizhładimoje vpiečatlenije na našu publiku. Anton podošieł k stojkie i zakazał viermut s kartofielem fri. On potiahivał inostrannoje «pojło», izyskanno otstaviv ukazatielnyj palec v storonu. Jeho ekstravahantnyje maniery i akkuratno podstrižiennaja borodka sozdavali niepovtorimyj šarm. Odnako nieuklužije popytki našich dam poznakomiťsia natałkivaliś na skału chołodnoj niepristupnosti i ravnodušija. Anton dažie zievnuł, kohda Marharita s sosiednieho stolika prihłasiła jeho potancievať. Smutnyje somnienija stali zakradyvaťsia k nam v hołovy.
Viditie li, obŝiestvo u nas prostoje, nieiskušiennoje v słožnych voprosach hiendiernych vzaimootnošienij, poetomu naš mietallist Stiepa etot hordijev uzieł riešił razrubiť po-svojski, tak skazať, po rabočie-kriesťjanski. On podniałsia iz-za našieho stolika, podošieł k žiemanno razvalivšiemusia u stojki studientu i biez obiniakov sprosił: «Ty čto, pidor?!».
Pośle etoho načałaś draka. Pod vsieobŝije odobritielnyje vozhłasy borodku stoličnomu piercu małosť poobŝipali i napośledok dali kriepkoho pinka pod zad, čtoby katiłsia on obratno v svoj hiej-kłub za 270 km.
No dalšie proizošło niečto nievoobrazimoje. Hdie-to čieriez połčasa, kohda vsie užie usieliś po miestam, Anton viernułsia. My achnuť nie uśpieli, kak priamo v dvieriach bara homosieksuał śniał šorty i vystavił na vsieobŝieje obozrienije, prostitie za vyražienije, svoju nahoło obrituju popu. Pośle čieho nieśpiešno natianuł šorty i zadał striekoča.
Spustia niedielu iz socialnych sietiej my uznali, čto eto był «pierfomans», napravlennyj protiv dikich nravov sielskoj miestnosti, niemoj protiest protiv homofobii i połovoj diskriminacii.
Žal, čto pośle takoho «pierfomansa» nam etot studient bolšie nie popadałsia.
Aleksandr S.,
v zaŝitu siemiejnych ciennostiej i nravstviennosti.
Čytaj taksama: Za što ja ŭdziačnaja tranśviestytu
Kamientary