Što vy rabili ŭ noč na čaćviortaha

Chapun na pradmiet dačynieńnia da vybuchu prymušaje ŭsich ćviaroza myślačych ludziej jak maha chutčej abzavieścisia salidnym alibi.

— Dobry dzień, možna?

— Dobry dzień.

— Ja ad znajomaha, jaki viedaje čałavieka, kum siastry jakoha niekali siadzieŭ razam ź Vincukom…

— Vincuk… Vincuk… A! Heta taki ŭ akularach, z BNF! Mnie pra jaho raskazvaŭ syn susieda plamieńnicy majho cieścia. U jaho była prablema — nia moh nabyć plastykavaha pakietu. Pradavački kazali: my vam pakiet pradadzim, a vy jaho hajkami nafaršyrujecie — i na «Słavianski bazar». Voś vy nam spačatku alibi, što spali ŭ noč na čaćviortaha, a potym my vam pakiet… Nu, ja jamu za paŭlitru zbacaŭ papieračku, byccam my razam na čaćviortaha ŭsiu noč śpiavali karaokie pad Ahurbaš. Susiedzi źnizu byccam navat miantoŭ vyklikali.

— I što, pavieryli?

— A to! Jaki čynoŭnik nie pavieryć čałavieku, kali alibi jamu vypisvaje sam laŭreat respublikanskaha konkursu kambajnioraŭ pa zbory rapsu 1999‑ha hodu! Heta ž vam nia žonka abo susied. Da takich alibi daŭno davieru niama. Naadvarot. Skažuć — ciu, dyk vaš śviedka‑susied dahetul nie zapłaciŭ za ŭstanoŭku žaleznych dźviarej u padjeźdie. Niešta vy ciamnicie, hramadzianin, kali spasyłajeciesia na takich typaŭ. A ci niama ŭ vas doma plastykavych pakietaŭ? Jość? Siabra AHP i jašče maje doma pakiety! Dyk u vas ža na łobie napisana, što vy toj samy, jaki, jak piša «Saŭbielija», chacieŭ nam «isportiť prazdnik».

— M‑da!

— Vincuk — heta jašče što! Prychodzili da mianie piać maładych demakrataŭ. Kažuć — šyjuć vybuch. Alibi treba. Napisaŭ im za plašku salidnuju cydułku — usiu noč na čaćviortaha hulaŭ ź imi ŭ ačko na raspranańnie. Zamiali spravu ŭment. Jaki čynoŭnik nia daść viery čałavieku, kali alibi jamu vypisvaje sam laŭreat respublikanskaha konkursu kambajnioraŭ pa zbory rapsu 1999‑ha hodu!

— Uch ty!

— Vam, ja tak razumieju, taksama alibi treba.Tolki adrazu papiaredžvaju: kali vy apazycyjaner i vam treba niejkija hajki dla ramontu nabyvać, ja biaru za takoje alibi nie standartnyja 500 hram, a litruchu. Tut prostaha alibi mała. Tut treba detalova i padrabiazna pisać: ja, laŭreat respublikanskaha konkursu kambajnioraŭ pa zbory rapsu 1999‑ha hodu, vypadkova ŭ noč na čaćviortaha lipienia akazaŭsia ŭ vašaj kvatery i naziraŭ, jak vy ŭ tuju noč z žonkaj spali ŭ łožku, z takoj hadziny da takoj na pravym baku, a z takoj da takoj — na levym.

— Jasna. Ale ŭ mianie inšaja sprava — treba alibi, što ja byŭ na miescy vybuchu.

— ?!

— Prosta ja kiraŭnik Savietu biaśpieki. Były. Praz toj vybuch mianie z pracy papiorli. A zaraz jašče dumajuć adpravić u niejkaje Limpapo! Kali ŭ mianie budzie alibi, što ja samy pieršy prylacieŭ na miesca zdareńnia…

— M‑da. Davajcie tak napišam: ja, laŭreat respublikanskaha konkursu kambajnioraŭ pa zbory rapsu 1999‑ha hodu, jak toj samy čałaviek, jaki 4 lipienia «isportił prazdnik», śviedču, što pieršym na miesca vybuchu prymčaŭ taki i taki. Dujcie pa plašku, pakul ja tut usio aformlu.

— A pavierać?

— Nu jaki čynoŭnik nie pavieryć čałavieku, kali alibi jamu vypisvaje sam laŭreat respublikanskaha konkursu kambajnioraŭ pa zbory rapsu 1999‑ha hodu!

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0