Haradzieniec zrabiŭ tatuiroŭku z panaramaj rodnaha horada na ŭspamin pra jaho, bo płanuje źjazdžać FOTA
U śniežni 2017 hoda hrodzieniec Dźmitryj advažyŭsia na niezvyčajnuju tatuiroŭku, jakoj, napeŭna, jašče nichto nie biŭ — panaramu Hrodna. Mužčyna źbirajecca pakinuć horad, a tatuiroŭka na ruce stanie pamiaćciu ab małoj radzimie.
Bić składanuju tatuiroŭku Dźmitryj vyrašaŭsia na praciahu troch hadoŭ. A kali advažyŭsia — źviarnuŭsia da znajomaha majstra Dźmitryja Miadźviedzia. Tatuiroŭka ź vidam Hrodna — heta častka vialikaj vyjavy na ruce i hrudziach. Doŭhi čas Dźmitryj z majstram abdumvali siužet usioj tatuiroŭki.
«Ja płanuju źjazdžać, a tatuiroŭka budzie nahadvać pra lubimy horad, — raspaviadaje Dźmitryj. — Čamu abraŭ mienavita takuju panaramu? Napeŭna, tamu što jana samaja viadomaja. Zdymkaŭ ź vidami Hrodna ŭ internecie šmat, ale vybrać niešta, kab dobra na ruce hladziełasia, vielmi składana.
Spačatku chaciełasia nabić na ruce jakuju-niebudź vulicu ŭ centry. Naprykład, dzie kałanča, Stary zamak abo navat nabiarežnuju. Była mahčymaść zrabić tatuiroŭku i ź vidami staroha Hrodna, ale hetaha ja nie chacieŭ, bo taho horada nie bačyŭ, a chaciełasia toje, što ty viedaješ i lubiš».
Praca karpatlivaja, ale cikavaja
Kab zrabić čorna-biełuju tatuiroŭku ź vidam Hrodna, majstru Dźmitryju Miadźviedziu spatrebilisia dva sieansy pa niekalki hadzin. Praca sama pa sabie składanaja, bo raniej daśviedčany tatuiroŭščyk panaramu horada nikomu nie nabivaŭ. Abranuju fatahrafiju majstru daviałosia vyciahvać, kab na ruce ŭsio vyhladała narmalna.
«Kali bić vakoł ruki, to ŭ nas by złučylisia kaścioły i atrymałasia b niepryhoža. A tak pryjšłosia vyciahvać panaramu, i vyjšła niadrenna, — kaža Dźmitryj Miadźviedź. — Ja šmat roznych tatuirovak rabiŭ hrodziencam, ale voś panaramu horada jašče nie biŭ. Było niešta padobnaje — hierby, arnamient, ale heta nie toje.
Ja nie skažu, što praca była vielmi ciažkaja, bolš karpatlivaja. Dla mianie jana była cikavaja, bo tam šmat drobiaziaŭ i detalaŭ, a heta patrabuje dadatkovaj kancentracyi.
Rabić takuju tatuiroŭku było cikava. Canu ahučvać ja nie budu, tamu što klijent sam nie zachacieŭ hetaha rabić. Ale mahu skazać, što nie vielmi doraha i pry žadańni čałaviek moža sabie takoje dazvolić».
Šmat detalaŭ
Na tatuiroŭcy z panaramaj Hrodna možna ŭbačyć piŭzavod da pažaru i były tonkasukonny kambinat biez rekłamy «Kieramina». Jość detali, takija jak nievialikaja šylda «Pryjorbanka», i inšyja.
«Treba budzie zajści ŭ «Pryjorbank» i pahavaryć nakont rekłamy, — žartuje Dźmitryj. — Tatuiroŭkaj ja zadavoleny. Było baluča, ale heta było taho varta».
Darečy, takija tatuiroŭki, jak u Dźmitryja, u hrodzienskich majstroŭ nie karystajucca popytam. U asnoŭnym hrodziency ciapier nabivajuć ołdskulnyja i minimalnyja tatuiroŭki, jakija byli papularnyja raniej.
Ciapier čytajuć
«My nie viedali Siarhieja Cichanoŭskaha da siońniašniaj pres-kanfierencyi»16
Kamientary