U rasparadžeńnie słuckaha partała «Infa-Kurjer» trapiŭ aŭdyjazapis razmovy, jak dyśpietčar dapamahała mužčynu pa telefonie prymać rody ŭ svajoj žonki.
Nahadajem, što žychar pasiołka Starobin pryniaŭ rody ŭ žonki, kansultujučysia pa telefonie sa Śviatłanaj Paškoŭskaj, dyśpietčaram słužby 103.
Heta adbyłosia ŭ noč na 6 sakavika.
U 30-hadovaj paradzichi, jakaja čakała treciaje dzicia, kala dvanaccaci hadzin nočy niečakana adyšli vody.
Na žal, jakaść zapisu nievysokaja. Prynosim svaje prabačeńni. Pry mantažy aŭdyjafajła my prybrali momanty, na jakich praktyčna ničoha nie čuvać. Usia razmova doŭžyłasia amal 8 chvilin. Žančyna naradziła, dzicia pačało kryčać, i da hetaha momantu chutkaja jakraz pryjechała. Takim čynam, z Salihorska da Starobina miedyki dajechali mienš čym za vosiem chvilin.
Zapis publikujecca sa skaračeńniami, tamu što ŭ niekatorych epizodach składana razabrać hołas. Na zapisie čuvać tolki toje, što kaža dyśpietčar Śviatłana Paškoŭskaja.
«Daviadziecca tabie, napeŭna, rody prymać. Nie žartujcie. Mianie słuchaj.
Kładzi na łožak, kładzi na łožak. Što, jana na padłozie? Na padłozie davaj. Raściłaj praścinu jakuju na padłozie. Raściłaj praścinu na padłozie, choć što kiń na padłohu, kab čystaje. Chutčej z šafy što kidaj, jaje pakładzi. Kładzi jaje. Usio cicha, spakojna. Słuchaj mianie.
Lehła? Lehła. Tak, usio. Chaj lažyć cichieńka. Chaj dychaje tak, dychaje. Dziciaci patrebien kisłarod. Chaj dychaje. Chaj adkryvaje rot i dychaje. A ty sam supakojsia! Čamu? Tamu što kali ty niespakojny, i jana budzie niespakojnaja. Usio budzie dobra. Cicha, spakojna. Lažyć? Usio. Spakojna, sam supakojsia! Supakoiŭsia? Małajčyna! Cicha, spakojna.
Kali raptam rody pačnucca, ty pavinien padstavić ruki, kab tabie dzicia vypała mienavita ŭ ruki. Razumieješ? Jano ŭsio samo, usio momantam. Heta ž trecija rody. Ja razumieju ciabie. Trecija rody, razumieješ, heta chutka ŭsio. Hałoŭnaje, ruki padstaŭ, šyroka ruki, kab dzicia vypała.
Chto ŭ štanach lažyć? A ŭ štanach u sensie ty jaje apranuŭ usiu. Rasprajnaj tady, zdymaj štany.
Ty nie čapaj žonku, chaj žonka lažyć na padłozie. Jak lažyć — tak chaj lažyć. Usio, ty prosta vaźmi i pavoli rasprani, kab dzicia vypała da ciabie ŭ ruki, a nikudy ab padłohu ci jašče kudy. Ty razumieješ? Jano samo. Samo dzicia, ty ŭbačyš hałavu. Ja nie žartuju.
Nu davaj. Ja nie budu vyklučacca. Dobra?..
…Tak, darahi. Tak-tak, ruki, ruki, padstaŭ. Nie bojsia ničoha, dzicia tabie ŭpadzie ŭ ruki. Nie bojsia, usio budzie dobra. Dzicia budzie dobrym. Prosta padstaŭ ruki. Ničoha nie treba rabić. Jano sama tabie ŭ ruki vypadzie, razumieješ. Nie bojsia. Hałoŭka źjaŭlajecca? Usio dobra. Nohi chaj dobra rasstavić. Usio, małajčyna. Dobra rasstavić nohi. Padstaŭ ruki, dźvie ruki razam, padstaŭ, kab dzicia… Jano maleńkaje, dobrańkaje. Strachu nijakaha niama.
Skažy, na šyjcy ničoha niama? Pupaviny niama? Abvivańnia niama? Jašče nie bačna? Tolki źjaviłasia hałava? Ničoha nie rabi. Prosta ruki trymaj. Tak, ruki, jana niachaj dychaje, tužycca. Jana ŭmieje tužycca. Tak, tak. Ja tut, ja z taboj, nie bojsia. Tolki padstaŭ ruki. Lezie? Lezie, dobra, pavoli. Voś małajčyna. O, naš čałaviek. Pacichu-pacichu, jano chutčej.
Nie bojsia, nie bojsia, nie bojsia, nie bojsia. Hałoŭnaje, nie bojsia, nie bojsia, nie bojsia. A nikoha doma niama padać pialonki? Nikoha? Nu ničoha. Nie bojsia, nie bojsia. Pavoli. Usio budzie dobra. Trymaj, hałoŭnaje, dzicia.
A pupavinu nie čapaj, tamu što pupavina ŭ mamie. Heta my adździelim. Pryjedzie ciapier chutkaja, adździelić pupavinu. Čystaja šyjka. Nu što? Trymaj, trymaj. Usio, zakryčaŭ. Chaj kryčyć, nie supakojvaj, chaj kryčyć. Daj pakryčać dobra. Usio, niachaj kryčyć, daj kryčać, trymaj pakul na rukach, trymaj na svaich rukach. Trymaj, trymaj, trymaj, trymaj, trymaj.
Ciapier treba budzie niejak uziać dzieści pialonački i na niešta pakłaści dzicia. Na miakkaje. Nie bojsia, usio budzie dobra. Davaj, davaj, małajčyna. Vydatna».
Jak raspaviała «Kurjeru» Śviatłana Paškoŭskaja, u momant razmovy z mužčynam jana ličyła, što znachodzicca pobač ź im.
«Dzieści ŭnutry, viadoma, było strašna. Ale ja pramaŭlała spakojna, biez dryžykaŭ u hołasie, usio-tki stolki hadoŭ u prafiesii (z 1984 hoda — zaŭvaha red.). Kali b pieražyvała ja, to chvalavańnie pieradałosia b i mužčynu. Ja była ź im na suviazi da pryjezdu miedykaŭ, jany pryjechali chutka», — raspaviadaje dyśpietčar.
Pa słovach Śviatłany, žychar Starobina i jaho žonka — vialikija małajcy. Jon słuchaŭ jaje padkazki i rabiŭ usio, jak jana kazała.
«Adzin raz byŭ padobny vyklik. Jak tolki ja skazała: «Tak, mužčyna, rassuńcie žančynie nohi», kinuli słuchaŭku. Bolš ja jaho nie čuła», — uspaminaje dyśpietčar słužby «103».
Kalehi pachvalili Śviatłanu za prafiesijanalizm.
Jak kaža Alaksiej Hieradot, zahadčyk Salihorskaj stancyi chutkaj miedycynskaj dapamohi, Śviatłana Paškoŭskaja — vydatny dyśpietčar, prafiesijanał svajoj spravy. Jana pracuje na chutkaj u Salihorsku ŭžo 26 hadoŭ.
«U našaj praktycy hety vypadak zdaryŭsia ŭpieršyniu. Jaho vynik zaležaŭ jak ad dyśpietčara, tak i ad mužčyny. Pa-pieršaje, rody — sama pa sabie stresavaja situacyja, pa-druhoje, mužčyna, pa-treciaje, žonka. Jak praviła, u takich vypadkach čałaviek upadaje ŭ isteryku. Nie ŭsie hatovyja ŭ ekstrannych vypadkach słuchać rekamiendacyi dyśpietčara», — raspaviadaje Alaksiej Hieradot.
Pavodle jaho słoŭ, u Litvie jość praktyka: kali ekstrany vyklik, to dyśpietčar razmaŭlaje z tym, chto nabraŭ, da pryjezdu doktara. U Biełarusi «takoj strohaj» instrukcyi niama, ale Alaksiej Hieradot rekamienduje svaim rabotnikam tak rabić. I jak pakazvaje hety vypadak, jany vykonvajuć jaho rekamiendacyi.
Miedyki chutkaj 5—6 raz na hod prymajuć rody doma i ŭ słužbovaj mašynie.
Kamientary