Vasil Hryń žyvie na chutary Skrypleŭ u Vałožynskim rajonie. Jahonaja ahrasiadziba «Zaścienak Skrypleŭ» prymaje turystaŭ. A Vasil zapisvaje (na dyjalekcie) razmovy haściej ź Minska i Maskvy. a taksama svaje razmovy z žycharami Skrypleva i susiedniaj vioski Harodźki. Heta treba čuć.
— A blacha… vot my viartaimsia pa raboci… a što ta robicca?
— Što robicca?
— A robicca kapitalny hałemus, ty mianie vybačaj za vyraženija… čamu ty sklep ni zakryŭšy!?
— Ja noč ni spaŭšy.
— A chacia try! čamu ty ni pazakryvaŭšy chady!? ty pakinuŭ haspadarku niviadoma na kaho.
— Heta taki kamiercyjny chod! chočaš — idzi biary bulbu, morkvu, buraki, vino sa sklepu — nu skoka čałaviek… adzin!… moža ŭłupić?
— Šmat!
— Što šmat!?
— A indykoŭ my čym karmić budzim — hetymi bajkami? ciabie pytaju!? ha!.. blacha… ty takoja słova byŭ lapnuŭšy… jak ta… daj uspomniu… a vo! DEMAKRATYČNY… niedzie ž navučyŭšysia ž byŭ takoja trelić! nie?.. nikomu ni vier!
Pra Miełkaziorava ŭ jaho apošni dzień: «Było adčuvańnie, što jon stomleny, brakuje enierhii, rysy tvaru byli zapałyja»5
Kamientary