Upieršyniu apovieść pabačyła śviet ŭ 1966 hodzie. Heta historyja pra dziaŭčynku Hańku z maleńkaj viosački pieršaj pałovy XX st.
«Hańka žyvie z mamaj, biez baćki, tryvaje hoład, ciažkaści. Z-za chvaroby pamiraje mama, i dziaŭčynka zastajecca adna. Šmat vyprabavańniaŭ vypadaje na dolu dziaŭčynki, ale z-za hetaha kniha nie stanovicca ni sumnaj, ni ciažkaj, bo apovieść, pierš za ŭsio, pra cudoŭnych ludziej, dzivosy pryrody, zdolnaść zastavacca čałaviekam u niaprostych abstavinach», — raspaviali BiełTA ŭ vydaviectvie.
Kniha ŭpryhožana ilustracyjami narodnaha mastaka Biełarusi Vasila Šaranhoviča. Kali apovieść rychtavali da druku 55 hadoŭ tamu, mastak byŭ studentam i staŭ pieršym jaje ilustrataram. Malunki toj pary i vykarystanyja ŭ afarmleńni knihi.
Akramia taho, u knizie karotkaja infarmacyja ab Alenie Vasilevič. Na siońnia jana najstarejšaja dziciačaja piśmieńnica nie tolki Biełarusi, ale i płaniety [joj 98 hadoŭ].
«Abaviazkova pračytajcie źviestki — tam šmat klučykaŭ da razumieńnia kultavaj apovieści, a taksama charaktaru i losu jaje hieraini», — padkreślili na pradpryjemstvie.
«Jamu pa načach śnilisia ludzi, jakich jon pasadziŭ». Stali viadomyja novyja detali apošnich dzion žyćcia syna Jarmošynaj7
Kamientary