Vyjšła kniha Usievałada Ścieburaki «Ścieburakaŭ los». Heta letapis siamiejnaj historyi, jaki staŭ knihaj pra Biełaruś
«Ścieburakaŭ los» — letapis rodu praz pryzmu ŭspaminaŭ i historyi paŭsiadzionnaści. Asnoŭnaja ŭvaha aŭtaram nadadzienaja padziejam druhoj pałovy XIX — siaredziny XX stahodździa. Vydańnie ŭjaŭlaje saboj spałučeńnie mastackaj litaratury i histaryčnaha daśledavańnia, utrymlivaje cikavyja archiŭnyja i fotamateryjały. U knizie aśviatlajucca znakavyja padziei historyi Biełarusi hetaha pieryjadu, jakija dapaŭniajucca krajaznaŭčymi i etnahrafičnymi źviestkami.
«U vyniku pracy vyjaviłasia, što kniha siamiejnaj historyi stałasia knihaj pra Biełaruś. Pra naš Zachodni kraj, Vilenščynu (a bolš dakładna Vialejska—Miadziełska—Maładziečanskija vakolicy). Pra toje, jak jana pieražyła Pieršuju i Druhuju suśvietnyja vojny, jak žyła za Polščaj i Savietami, jak kalektyvizavałasia i raskułačvałasia, jak vysialałasia i viartałasia damoŭ», — napisaŭ sam aŭtar na svajoj staroncy ŭ Fejsbuku.
Praca nad knihaj, pavodle aŭtara, išła try hady, a padrychtoŭčy etap zaniaŭ usie piać. Pamahali Usievaładu nad joj pracavać najbližejšyja svajaki. Baćka Usievałada niastomna raspytvaŭ pra ŭsie drabnicy svajho baćku (dzieda aŭtara), a brat Anatol, prafiesijny historyk, pravioŭ tytaničnuju pracu pa hienieałahičnych rosšukach u archivach i staŭ faktyčna suaŭtaram knihi.
Nabyć knihu možna ŭžo zaraz u internet-kniharni knihi.by.
Favarytka Łukašenki i Čyža — što pryniesła himnastcy Ksienii Sankovič blizkaść z palityčnymi elitami?1
Kamientary