«Z roty zastałosia niekalki čałaviek». Bajec «ŁNR» z žorstkaj ščyraściu apisaŭ bai za Rubiežnaje
Adzin z vajskoŭcaŭ tak zvanaj «ŁNR» viadzie błoh. Ščyry rasijski patryjot, jon pry hetym sumlenna apisvaje praŭdu vajny. U niadaŭnim paście jon raskazaŭ, jak adbyvaŭsia šturm Rubiežnaha, horada ŭ Łuhanskaj vobłaści, — u im paloh uvieś ŁNRaŭski bataljon. Taksama jon paćvierdziŭ reputacyju kadyraŭcaŭ jak hałoŭnych vojskaŭ Cik-toku. I ŭ jaho prachodzić zachapleńnie tym, jak razumna vajujuć ukraincy, bierahuć kožnaha svajho čałavieka.
U Rubiežnym usio adrazu pajšło nie tak, piša aŭtar błoha.
«Z samaha pačatku ŭsio pajšło praź viadomaje miesca. U pačatku sakavika bryhada vysunułasia ŭ rajon Rubiežnaha. Zachodzili z poŭnačy. Jak vynikaje z apaviadańniaŭ vidavočcaŭ, na adnoj ź lasnych daroh na podstupach da horada kałona spyniłasia i adpraviła napierad raźviedku».
Raźviedka vyjaviła dva ŭkrainskija punkty, ukraincy ničoha nie padazravali, raspaviadaje aŭtar. Chvilin 40 rasijanie vyrašali, što rabić dalej. Za hety čas ukraincy vyjavili ich kałonu i adkryli «škvalny ahoń ź minamiotaŭ i artyleryi».
«U hetym nalocie asabisty skład našaha bataljona ŭpałaviniŭsia, jašče nie ŭstupiŭšy ŭ boj», ‒ raspaviadaje bajec.
Sam aŭtar błoha ŭ hety čas byŭ u Łuhansku, čakaŭ adjezdu na front, infarmacyi pra žachlivyja ličby trochsotych i dvuchsotych jon nie vieryŭ.
«Jak ja zrazumieŭ paźniej, vyjechać my nie mahli z pryčyny taho, što tyja, chto pavinien byŭ nas adpraŭlać, byli zaniatyja dastaŭkaj trochsotych i arhanizacyjaj apaznańnia dvuchsotych».
Paźniej, užo ŭ bataljonie, jamu paćvierdzili hetyja straty.
Paśla hetaha razhromu bataljon «śpiešyŭsia i zaloh».
«Maroz, śnieh, lažali troje sutak pad abstrełami. Vohniščy razvodzić zabaraniałasia. Da strat dadalisia abmarožanyja ŭ vialikaj kolkaści. Uvohule, da pačatku šturmu ad bataljona zastavałasia ad siły tracina asabistaha składu».
Dalej pry padtrymcy artyleryi pačaŭsia šturm paŭnočnaj častki horada, tam, dzie šmatkvaternyja 5-9-paviarchovyja damy.
«Ukropy (ruskija tak abraźliva nazyvajuć ukraincaŭ — NN) abaraniać ich nie stali i davoli chutka adyšli na padrychtavanyja pazicyi ŭ pryvatnym siektary, — piša ŁNRaviec i dadaje cikavostku. — U kancy sakavika ŭ hetych damach raźmiaścilisia čačency i pościli pastanovačnyja roliki pra toje, jak jany pa-hierojsku «začyščajuć» piacipaviarchoviki, začyščanyja za dva tydni da ich».
Darečy, Kadyraŭ nie adzin raz abviaščaŭ, što jany ŭžo ŭziali Rubiežnaje, heta stała pradmietam žartaŭ.
Dalej situacyja zusim nie palepšała, a naadvarot.
«U jakaści apornika ŭkropy vykarystoŭvali bietonnyja haražy ‒ jany ŭ pravaj častcy zdymka. Čyrvonym abviedzieny kvartały, jakija jany abaraniali. Jany vydatna padrychtavali pazicyi.
Na poŭdzień ad pazicyj — nizina, jakaja chavaje ad arty [artyleryi]. Da jaje vyviedzieny chady. U tarcach vulic, jakija viaduć na poŭnač praz pasiołak ‒ bietonnyja doty [doŭhačasovyja ahniavyja punkty]. U samich pasiałkovych kvartałach zahadzia arhanizavany «ahniavyja miaški» — rasčyščany siektary dla pierakryžavanaj stralby, abstalavany kulamiotnyja punkty ŭ padvałach, padrychtavany snajpierskija pazicyi. A ŭ sami «miaški» kłapatliva prakładzieny ściežki — prabityja dzirki ŭ aharodžach i haspadarčych pabudovach. Bajcy, jakija sprabujuć pravieści raźviedku bojem, kab nie iści pa vulicach, jakija prastrelvajucca, iduć dvarami. Jany nie viedajuć, chto prabivaŭ prachody, — moža našy. I pa hetych prachodach zachodziać pad pierakryžavany ahoń kulamiotaŭ i snajpieraŭ. Hrupy hinuli, navat nie paśpieŭšy zrazumieć, što pa ich stralajuć», — raskazvaje pra padrychtavanaść ukraincaŭ ich vorah.
Vajna vyjaviłasia dalokaj ad ramantyčnych ujaŭleńniaŭ pra jaje, jakija stvaraje prapahanda.
«Pahladzicie na chaos zabudovy. U dvarach naohuł ničoha nie vidać — usio zaharodžana płatami i damami.
U adzin z takich miaškoŭ zajšła hrupoŭka. Adrazu 9 dvuchsotych. Kamandzir — ni drapiny. Viarnuŭsia, uziaŭ ludziej, pavioŭ vyciahvać dvuchsotych. Toj ža ściežkaj. Pakłaŭ jašče traich. I tak — tydzień. U vyniku tam lažali 20 dvuchsotych, jakich nie mahli zabrać niekalki tydniaŭ. Zahad «vyciahvać dvuchsotych» staŭ raŭnacenny zahadu «chadzi i pamry».
U vyniku da siaredziny krasavika ad «davajennaha składu» roty zastałosia «paru čałaviek».
U boj užo dasyłali dobraachvotnikaŭ i reziervistaŭ.
«Dobraachvotniki ŭ masie — z dośviedam 2014-2015, ale tut zusim inšaja vajna i ich dośvied ničym nie dapamahaje. Nu a reziervisty — heta naohuł nałoŭlenyja na vulicach šachciory biez najmienšaha dośviedu. Nikoha nie chvaluje. Aŭtamat u ruki i napierad, pad minamioty», — raskazvaje bajec «ŁNR».
«Ludziej katastrafična nie chapaje, bajcoŭ nie vyvodzili ź pieradka [pieradavoj] miesiac i bolej.
Šmat u kaho jechaŭ dach ad takich nahruzak. Niekatoryja pačynali buchać pa-čornamu, bałazie na pieradku z buchłom niama nijakich prablem. Čysta matematyčna vyjści ź pieradka žyvym i nie paranienym šancaŭ amal niama. Čym bolš ty tam znachodzišsia, tym mienš šancaŭ u ciabie zastajecca. Z tych, z kim ja byŭ družny ci dzialiŭ chleb, za dva tydni zahinuli 8 čałaviek. Astatnija paranienyja ci kantužanyja. Za tydzień źmianilisia try rotnyja — dvoje zahinuli. Aficeraŭ uzroŭnia rota-ŭzvod uvohule nie zastałosia», — raspaviadaje jon.
U siaredzinie krasavika, paśla šmatlikich napadaŭ i vialikich strat, haražy ŭdałosia ŭziać. Praź dzień ź nizinki vyjechaŭ ukrainski tank prosta razburyŭ haražy da padmurka.
«Ukropaŭskija tanki tam pracujuć zusim biespakarana. Voś hetuju dzieviacinu [dzieviacietažku], susiedniuju z nami, dva ŭkropaŭskija tanki raźbirali niekalki hadzin ‒ mietadyčna i spakojna. Kudy tym časam hladzieła naša arta — chz [nieviadoma].
Aŭtar piša, što «ŭsiaho hetaha možna było paźbiehnuć, užyŭšy avijacyju. Ale Pasiečnik [pasadžany Maskvoj kiraŭnik «ŁNR»] skazaŭ «Spravimsia sami». Voś i spraŭlalisia, kidajučy ludziej na zaboj pačkami», — reziumuje aŭtar.
Kamientary