Haradskija biełarusy źmianiajuć kvatery na viaskovyja chaty.
Daŭnšyftynh — heta takaja novaja moda radykalna źmianiać styl žyćcia, kidać dobruju, ale nialubuju pracu dla isnavańnia ŭ spakojnym rytmie, biez stresaŭ, choć i ź mienšymi zarobkami.
Ź viosak u horad pierajazžaje štohod prykładana 15 tysiač biełarusaŭ. Na siońniašni momant kala 70% žycharoŭ krainy — haradžanie. Ale apošnim časam vyznačyŭsia i advarotny ruch: z haradoŭ u vioski pierajazžajuć žyć adukavanyja dy paśpiachovyja biełarusy. Kab žyć nie tak jak atrymlivajecca, a tak jak chočacca, kab nie pierapłočvać lišniaha i realizoŭvacca ŭ nietypovym ale cikavym biźniesie.
U siužecie prahramy «Asabisty kapitał» hieroi raspaviadajuć: na čym atrymlivajecca ekanomija pry pierajeździe z horada ŭ viosku, jakija biźnies-nišy jość dla sielskaha žychara, jak nie patrapić u sacyjalnuju izalacyju, pierajechaŭšy na viosku.
Redaktarka časopisa z tryma vyšejšymi adukacyjami Alena Maroz kinuła stalicu kab stać koniucham. Šeść mienskich siemjaŭ źjechali ŭ vymirajučuju viosku, kab zbudavać sabie ekałahičnyja damy i zarablać na čystych technałohijach. Mastak Aleś Puškin, nie vyjazžajučy sa svajoj vioski Bobr, staŭ znakamitym majstram.
Padrabiazna — u videa:
A ci chacieli b vy źjechać z horada ŭ viosku?
Kamientary