«Łohika ŭkraincaŭ adnosna sankcyj suprać łukašenkaŭcaŭ — u biełaruskich intaresach taksama»
Učora biełaruskuju hramadskaść uzrušyła navina z Brusiela, što nibyta z apošniaha pakieta sankcyj Jeŭrasajuza suprać padpalščykaŭ vajny režym Łukašenki byŭ vyklučany nie prosta tak, a pa prośbie ŭkrainskaha ŭrada. Mnohija pabačyli ŭ hetym «zdradu» i sprobu ŭkraincaŭ praciahvać niejkija hiešefty z łukašenkaŭskim režymam, niahledziačy na jahonuju jaŭnuju zaanhažavanaść u vajnu i nieścichany hvałt suprać unutranaj apazicyi, u tym liku i za prajaŭleńnie lubych praŭkrainskich pohladaŭ. MZS Ukrainy hetuju infarmacyju abvierhła, Brusiel daŭ uchilisty kamientar. Jak by tam ni było, asadačak zastaŭsia. Ale ci jość sens nam kryŭdzicca na ŭkraincaŭ i šukać tut niejkija prajavy varožaści ź ich boku da nas? Razvažaje Aleś Santocki.
Kali što, to ja całkam dapuskaju, što infarmacyja ab vyklučeńni Łukašenki z apošniaha sankcyjnaha pakieta pa prośbie Ukrainy adpaviadaje rečaisnaści.
Va ŭsialakim razie, łohika ŭ hetym jość. A sučasnyja ŭkrainskija ŭłady — heta nie Pucin i nie Łukašenka, jakija mohuć dziejničać ałahična, bo takaja ŭ ich sistema pryniaćcia rašeńniaŭ.
Va Ukrainie, dziakuj bohu, nie zaležyć usio ad voli adnaho čałavieka, jaki nie zusim adekvatny. Tam navat u vajennych umovach režym nie dyktatarski i centr pryniaćcia ŭsich važnych rašeńniaŭ nie adzin. Heta, viadoma, nie harantuje stopracentnaj jakaści hetych rašeńniaŭ, ale
prynamsi daje padstavy mierkavać, što jany nie prymajucca na adnych emocyjach i biez papiaredniaha pradumvańnia dy ŭsiebakovaha abmierkavańnia.
I kali łohika ŭkraincam dyktuje, što ŭklučeńnie Łukašenki ŭ novy pakiet imhniennaha efiektu nie daść, a voś paškodzić moža, a z druhoha boku — kali nie ŭklučać, to efiektu mo taksama nie daść, ale tut užo chto viedaje — a raptam niejki šaniec jość, to čamu b i nie dziejničać u adpaviednaści ź joj?
I mienavita tamu, što ja prynamsi zdahadvajusia pra łohiku ŭkraincaŭ, dziela čaho jany heta mohuć rabić, mianie hetaja navina nie ździŭlaje i nie aburaje. Tym bolš što heta ž nijakaja nie sastupka Łukašenku.
Sastupkaj było b źniaćcie ŭžo nakładzienych sankcyj, čaho nie budzie biez značnych i vidavočnych sastupak ź jahonaha boku. A voś časovaje nieŭviadzieńnie novych sankcyj — heta taktyka biahučaha momantu.
Bo što takoje sankcyi? Heta ž nie instrumient imhniennaha dziejańnia, a elemient hulni ŭdoŭhuju. I, pa vialikim rachunku, adkładańnie ich na niejki čas ničoha sutnasna nie mianiaje.
Takich sankcyj, pry ŭviadzieńni jakich režym zrazu ž abvaliŭsia b, nie isnuje ŭ pryrodzie — prynamsi, da taho času, pakul u jaho jość šmatmiljardnaja padtrymka Rasii. A kali i stanie jamu jašče trošački horš, to niepryncypova, pierabjecca i ŭsio adno imhnienna nie laśnie.
Značyć, treba, bieručy pad uvahu svoj intares, zychodzić z taho, što najbližejšym časam režym hety tut budzie i ad rašeńnia jahonaha piersanalnaha ŭvasableńnia niešta budzie adpaviedna zaležać.
Intares ža ŭkraincaŭ zrazumieły — jany nie chočuć adkryćcia ź Biełarusi novaha frontu i ŭstupleńnia ŭ vajnu biełaruskaj armii.
I kali Łukašenka niejak tam trapiečacca (ci prynamsi padajecca, što jon trapiečacca, dumki tut razychodziacca) — to chaj i praciahvaje heta rabić, kali moža. Nie treba jamu ŭ hetym zaminać. Hałoŭny kirunak ciapier — vidavočna, paŭdniovy, i ŭkraincy imknucca, kab ad jaho USU jak najmienš niešta adciahvała.
I kali jość choć najmienšy šaniec, što Łukašenka ŭsio ž choć niejak upłyvaje na toje, pojdzie jahonaja armija va Ukrainu ci nie — to ŭkraincy imknucca nie dać jamu nahody. Spačatku treba vyrašyć hałoŭnaje, a da druhasnaha dojdzie čarha paśla. Takaja va ŭkraincaŭ, mnie zdajecca, łohika.
I jana, u pryncypie, u našych intaresach taksama.
Bo i my ž zusim nie zacikaŭlenyja ŭ tym, kab našy vajaki leźli va Ukrainu choć by ŭ jakoj jakaści. I ŭ toj ža čas vielmi zacikaŭlenyja ŭ poŭnaj pieramozie ŭkrainskaj zbroi nad rasijskim monstram, bo spadziajomsia, što heta palepšyć i našu dolu.
I kali nieŭklučeńnie Łukašenki ciapier u niejki pakiet sankcyj paspryjaje tamu, kab choć by hipatetyčna nie adbyłosia pieršaje i adbyłosia druhoje — to i na zdaroŭje, chaj tak budzie.
Idzie vielmi bujnaja hulnia, u jakoj šmat pastaŭlena na kartu. I ŭsio musić razhladacca praz pryzmu hałoŭnaj mety. Bieź jaje dasiahnieńnia ž usio, jak toj kazaŭ, «sujeta sujet».
Kamientary