«Anatomija padzieńnia»: film-pieramožca Kanskaha kinafiestyvalu daśleduje žyćcio pary, u jakim nie ŭsio tak adnaznačna
Muž piśmieńnicy Sandry Vojter skončyŭ žyćcio samahubstvam ci byŭ zabity? Prysiažnym daviadziecca vyrašyć, a dla hetaha — uvažliva praanalizavać žyćcio siamji. «Anatomija padzieńnia» francuzskaj režysiorki Žuścin Tryjet — stužka pra składanaść realnaści ŭ śviecie, dzie ludzi vielmi lohka składajuć mierkavańnie nakont toj ci inšaj źjavy. Taksama heta historyja «padzieńniaŭ»: mužčyny — z akna, a siamji — u biezdań niedavieru, padazronaści i ŭzajemnych abvinavačvańniaŭ.
Siamiejnaja drama, rozdum pra toje, što takoje praŭda i što takoje vydumka, krychu detektyŭ i navat tryler, a pa formie — jurydyčnaja chronika, «Anatomija padzieńnia» 44-hadovaj režysiorki Žuścin Tryje atrymała hałoŭny pryz sioletniaha Kanskaha kinafiestyvalu — Załatuju palmavuju halinku.
U hetaj karcinie asabliva admietnaja rola niamieckaj akciorki Sandry Chiuler, jakaja, darečy, syhrała ŭ dvuch sioletnich filmach-pieramožcach: akramia «Anatomii padzieńnia, jana hrała taksama ŭ «Zonie intaresaŭ» Džonatana Hlejziera — u roli Chiedvih Chios, žonki kamiendanta łahiera Aśviencim Rudolfa Chiosa (hetaja stužka atrymała druhoje miesca, abo hran-pry).
U «Anatomii padzieńnia» Chiuler hraje Sandru Vojter, piśmieńnicu, jakaja paŭstaje pierad sudom jak padazravanaja ŭ zabojstvie svajho muža Samiuela. Jon pamior paśla padzieńnia z akna ŭ ich malaŭničym šale ŭ francuzskich Alpach. Śviedak niama — syn Daniel u hety čas hulaŭ z sabakam. Film preparuje asabistyja stasunki, poŭnyja stychijnych učynkaŭ i niełahičnaści, vačyma adčužanaj, racyjanalnaj pravavoj sistemy, jakaja šukaje paradak u chaosie i vyraznyja pryčynna-vynikovyja suviazi.
Žuścin Tryje, jakaja ŭ papiarednich svaich filmach demanstravała roznyja emacyjnyja kinapryjomy, hetym razam prytrymlivajecca ŭmieranaści, što nadaje jaje dramie majsterskuju jasnaść. Jana viadzie hledača praz dryhvu niaŭłoŭnych uspaminaŭ, uvieś čas supiarečlivych apoviedaŭ i nienadziejnych apaviadalnikaŭ. Pazbaŭleny ad usich naŭmysnych akcentaŭ, amal dakumientalny padychod kožnamu pakidaje prastoru dla ŭłasnych razvah.
Režysiorka ŭtojvaje dastatkova infarmacyi, kab zrabić praŭdapadobnym i toje, što Sandra zabojca, i toje, što heta nie tak.
Naprykład, nierašučaść Sandry havaryć pa-francuzsku doma ŭ spałučeńni ź jaje niazdolnaściu zrabić heta ŭ sudzie, niahledziačy na toje, što jana pražyła ŭ Francyi šmat hadoŭ, možna ŭspryniać pa-roznamu: i jak uraźlivaść hieraini, jakaja žyvie ŭ čužoj krainie suprać svajoj voli, i jak machlarstva dy ćvierdałobaść žančyny, jakaja nie choča padparadkoŭvacca i hulać pa čužych praviłach. Čamu vieryć — hladač pavinien vybrać sam.
Film nie manipuluje našymi simpatyjami, a prostaliniejnaja, biez praźmiernaściaŭ estetyka padkreślivaje, nakolki banalnaje i navat stamlalnaje papraŭdzie rasśledavańnie.
Syn Daniel — nienadziejny śviedka, bo na niekalki hadoŭ raniej jon straciŭ zrok u vyniku niaščasnaha vypadku. Chłopčyk trapiŭ u aŭtamabilnuju avaryju, kali byŭ pad nahladam svajho baćki. Heta padzieja mieła vielizarnyja nastupstvy dla siamji, bo baćki z taho času byli achoplenyja pačućciom viny i tak da kanca i nie pieražyli hora. Jakraz tady ich stasunki pačali razburacca.
Semiuel pahruziŭsia ŭ depresiju, taksama jon nie moh pryznać paśpiachovaść svajoj žonki, jakaja dasiahnuła lepšych vynikaŭ u tvorčaści, čym jon, i abvinavačvaŭ Sandru ŭ «kradziažy» jaho idei, bo jana pieratvaryła napisany im uryvak u raman-biestsieler — heta my daviedajemsia z aŭdyjazapisu, prajhranaha ŭ sudzie.
Ale z boku Sandry taksama nie ŭsio tak hładka: niahledziačy na toje, što spačatku my joj biezumoŭna vierym, i syn taksama na jaje baku, ź ciaham času stanovicca zrazumieła, što mnohija pakazańni nie sychodziacca i šmat rečaŭ jana zamoŭčvaje. Daniel taksama pačynaje vahacca ŭ svaim mierkavańni.
Staranna prapracavany scenar nie maje jakich-niebudź niezavieršanych «chvastoŭ», a nivodny ź piersanažaŭ nie jość płoskim, adnamiernym — kožny paŭstaje składanym hierojem sa svaimi žadańniami, matyvacyjaj, pošukam vyratavańnia. Hetyja asablivaści staviać «Anatomiju padzieńnia» na adzin uzrovień z dobraj mastackaj litaraturaj.
Adna z asablivaściaŭ siužeta — muž Sandry pamiraje pa scenary, vielmi padobnym da incydentu ŭ adnym ź jaje ramanaŭ, što, biezumoŭna, pryciahvaje ŭvahu sudździ i vyklikaje šmat pytańniaŭ. Jak litaratura dačyniajecca z realnaściu, ci jość jana tolki fantazijaj abo vyražeńniem padśviadomych žadańniaŭ ci płanaŭ? Toje, jak tvorčyja ludzi robiać žyćcio blizkich materyjałam dla svajoj pracy, — adna z tem u filmie.
Ahułam stužka pakazvaje, što ŭsiakaja čałaviečaja praŭda bolš składanaja, čym jaje prosty faktałahičny vykład. U dadatak da pradumanaha siužeta, jaki trymaje ŭ napruzie da samaha kanca, «Anatomija padzieńnia» stavić pad sumnieŭ samo paniaćcie fakta i zaachvočvaje da taho, kab z aściarohaj stavicca da vytłumačeńnia čužych pavodzinaŭ, pra jakija — nam zdajecca — štości viadoma.
Bolš sa śvietu kino:
«Viartańnie ŭ Sieuł»: niesientymientalnaja drama pra pošuk baćkoŭ i identyčnaści
Kamientary
u nas takoje kino hladzieć nielha