«Viartańnie ŭ Sieuł»: niesientymientalnaja drama pra pošuk baćkoŭ i identyčnaści

Abajańnie filma «Viartańnie ŭ Sieuł», jaki hod tamu byŭ prezientavany na Kanskim kinafiestyvali, a ciapier vychodzić u prakat, šmat u čym źviazany z pracaj vykanaŭcy hałoŭnaj roli, aktrysy Pak Čy-min. Heta debiutnaja rola mastački, jakaja nie pa čutkach viedaje pra źmiašeńnie kultur — Pak naradziłasia i da vaśmi hadoŭ žyła ŭ Karei, ale potym pierajechała ŭ Francyju.

Režysior Devid Šu havoryć, što padčas zdymak Pak pryjšła da jaho z krytykaj scenaryja i pakazam hałoŭnaj hieraini. Razmaŭlajučy ź dziaŭčynaj, jon pieraasensavaŭ svajo ŭjaŭleńnie pra toje, jakoj pavinna być Fredzi, i admoviŭsia ad taho, kab hałoŭnaja hierainia tranślavała raspaŭsiudžanyja stereatypy pra ludziej azijackaj kultury jak strymanych i pamiarkoŭnych. Tak Fredzi stała vybuchovym piersanažam, jaki nie baicca pakazać hnieŭ i jakoha hety hnieŭ abaraniaje.

Ihra Pak nadzvyčaj pierakanaŭčaja: jana naturalna pierachodzić ad kakietlivaha stanu da pahroźlivaha ci razhublenaha, uvieś čas pry hetym tranślujučy tryvohi piersanaža, źviazanyja z adčuvańniem niepaŭnavartasnaści svajho žyćcia. Fredzi chavaje ŭ sabie sumieś lutaści, adzinoty, ehaizmu i kryŭdy. Ale ŭ vypadkovyja momanty jana paŭstaje taksama ŭraźlivaj i dalikatnaj. Navat kali niekatoryja vychadki Fredzi adšturchoŭvajuć navakolnych, hladač razumieje, što jaje dziejańni vyklikanyja ŭnutranym bolem i pačućciem samazachavańnia.

Pavialičyć

Film, natchniony realnymi historyjami

Francuzski režysior Devid Šu — etničny kambadžyjec, jaki hetak ža, jak i Fredzi, vyras u poŭnym adryvie ad nacyjanalnaj kultury i mientalitetu rodnaj krainy. Jak i Fredzi, Šu pryjechaŭ u Kambodžu ŭžo darosłym čałaviekam z žadańniem daznacca pra siabie niešta novaje. Adnak siužet «Viartańnia ŭ Sieuł» natchniony nie tolki jaho asabistaj historyjaj, ale i apoviedam jahonaj blizkaj siabroŭki Łory — karejanki, jakaja vyrasła ŭ pryjomnaj siamji ŭ Francyi.

Kali Devid Šu jeździŭ z Łoraj u Pusan (Kareja) na kinafiestyval, jana vyrašyła znajści siamju, jakaja niekali addała jaje na ŭdačareńnie. Łora ŭziała Devida z saboj na sustreču ŭ viaskovaj kaviarni. Jak zhadvaje sam Devid Šu, hetaja sustreča mocna jaho ŭraziła, bo asabistyja kryŭdy ŭdzielnikaŭ, addalenaść ich žyćciaŭ sfarmavali takuju biezdań, što razmova nie kleiłasia.

Niešta padobnaje my ŭbačym i ŭ filmie: baćka Fredzi chutka vychodzić na suviaź i zaprašaje ŭ hości, ale kamunikacyja idzie vielmi składana — u tym liku z-za taho, što siamja nie razmaŭlaje pa-francuzsku, a Fredzi — pa-karejsku. Baćka taksama pakutuje ad ałkahalizmu i mučycca zhryzotami sumleńnia ad taho, što kinuŭ dačku. Jon pačynaje demanstravać hipierapieku: choča, kab Fredzi zastałasia na radzimie, vyvučyła karejskuju i vyjšła zamuž za karejskaha mužčynu. Ale Fredzi imhnienna vybuchaje ad takich prapanoŭ. Jana zusim inšaja, jak jon moža hetaha nie razumieć i leźci sa svaimi paradami ŭ žyćcio ŭžo darosłaha čałavieka?

Źviestki pra toje, što kreŭnyja svajaki Fredzi nazvali jaje pry naradžeńni Jon Chi, što aznačaje «pasłuchmianaja i radasnaja», hučać maksimalna iranična. Jasna, što heta zusim nie pra Fredzi.

Pavialičyć

Niama prostych adkazaŭ

Drama Devida Šu padymaje pytańni samavyznačeńnia i pošuku svajho miesca ŭ śviecie. Režysior dobra razumieje supiarečnaści ŭ pačućciach hałoŭnaj hieraini: jana šukała domu i prytułku, i joj jaho prapanoŭvajuć — ale heta zusim nie toje miesca, dzie jana choča być. Sientymientalnaha ŭźjadnańnia nie adbyłosia, choć znajomstva adno z adnym, biezumoŭna, upłyvaje na hierojaŭ i ŭ niečym mianiaje ich žyćcio.

U baćkoŭ dziaŭčyny niama prostych adkazaŭ na pytańni, čamu jaje addali na ŭdačareńnie ci čamu jana adčuvaje takuju hłybokuju ekzistencyjnuju apatyju.

U vyniku Fredzi akazvajecca nie tam i nie tut: nie zusim zadavolenaja svaim žyćciom u Francyi i adnosinami z pryjomnymi baćkami (jakich možna ŭbačyć u adnym z epizodaŭ u vietlivym, ale napružanym videazvanku), u Karei jana taksama nie znachodzić svajho miesca.

Kali jana kaža adnamu ź piersanažaŭ, što pracuje ŭ francuzskaj firmie, toj nazyvaje jaje «trajanskim kaniom» — z namiokam na inšuju nacyjanalnaść, — i hety vypadkovy jarłyk raskryvaje ŭsiu dramu čałavieka, u jakoha niekalki kulturnych identyčnaściaŭ.

Film pakazvaje, što niama adzinaha adkazu na takija pytańni, jak «Chto ty?» ci «Adkul ty?» — Fredzi nie moža znajści siabie ni ŭ siamji, ni ŭ nacyjanalnym samavyznačeńni. Hieraini davodzicca ŭvieś čas vynachodzić siabie znoŭku, šukać adkazy na novyja pytańni, i, zdajecca, heta — padarožža, dzie sens u samim ruchu.

Vam taksama moža spadabacca:

«Budzie baleć» — ščyry i emacyjny sieryjał pra miedycynu. Vielmi dobry

BlackBerry: kranalnaja drama-bajopik pra ŭźlot i padzieńnie madeli smartfona, papularnaj u 2000-ja

Što pahladzieć. «Siadaj za rul majoj mašyny» — najlepšy zamiežny film «Oskara» 2022 hoda

• 6
• 0
• 0
• 1
• 1
• 0
• 1
• 0