Jon naradziŭsia 25 žniŭnia 1953 hoda ŭ Połacku. Piśmieńnicki staž naličvaje amal 50 hadoŭ.
Uładzimir Arłoŭ skončyŭ histaryčny fakultet BDU (1975). Niejki čas pracavaŭ nastaŭnikam historyi, potym u redakcyi navapołackaj haziety «Chimik» — karespandentam, zahadčykam adździeła, namieśnikam redaktara. U 1988—1997 hh. — redaktaram vydaviectva «Mastackaja litaratura».
Pieršyja tvory źmiaściŭ u samvydataŭskich almanachach «Błakitny lichtar» i «Miłavica». Pieršaja kniha — «Dobry dzień, maja Šypšyna» — vyjšła ŭ 1986 hodzie. Potym byli «Dzień, kali ŭpała strała» (1988), «Aśvietnica z rodu Usiasłava» (1989), «Tam, za dźviaryma» (1991), «Randevu na manieŭrach» (1992).
Potym byli dziasiatki knih, niekatoryja ź ich stali kultavymi, jak «Kraina Biełaruś: ilustravanaja historyja», «Ajčyna», «Imiony svabody» dy inš. A jahonaje ese «Niezaležnaść — heta…», napisanaje ŭ 1990 hodzie, stała chrestamatyjnym.
Tolki za apošni hod vyjšła siem knih piśmieńnika.
Uładzimir Arłoŭ — łaŭreat šmatlikich premij, u tym liku Vydavieckaj premii imia Uładzimira Karatkieviča (1993), Litaraturnaj premii imia Franciška Bahuševiča (1996), premii Tavarystva volnych litarataraŭ «Hliniany Viales» (1998), premii imia Barysa Kita (Hiermanija, 2004), premii «Załataja litara» (2006), mižnarodnaj premii «Jeŭrapiejski paet svabody» (Polšča, 2010), litaraturnaj premii imia Alesia Adamoviča (2016), premii Ciotki (2017), Litaraturnaj premii imia Ježy Hiedrojca (2018).
Čym siońnia zajmajucca niekali viadomyja hieroi ŽŽ? Spojler: mnohija tak i nie zakinuli błohierstva1
Kamientary