Viciebskamu mastaku było 83 hady.
Jon naradziŭsia ŭ 1940 hodzie. 10 červienia 1944 hoda jaho, čatyrochhadovaha chłopčyka, znajšli savieckija sałdaty ŭ akopie pad Haradkom. Tak i zapisali ŭ pašparcie — 10 červienia. I proźvišča dali — Volnaŭ. Sapraŭdnaje — Chadyka — jon daviedaŭsia tolki ŭ 1961-m, kali znajšoŭ baćku.
— Ja nie źviartaŭsia da hienietyčnaj ekśpiertyzy, rady byŭ, što zdabyŭ rodnych. Proźvišča, praŭda, nie pamianiaŭ, a treba było b uziać padvojnaje. Dy nie znajšoŭ času, — raspaviadaŭ Uładzimir Mikałajevič try hady tamu ŭ intervju «Viciebskim viaściam».
Užo junakom ad baćki Uładzimir Volnaŭ daviedaŭsia pra maci, brata, pra toje, što rodam jon ź vioski Horadna Biešankovickaha rajona. Baćka zmahaŭsia ŭ partyzanskim atradzie, a maci razam ź inšymi adnaviaskoŭcami niemcy rasstralali ŭ 1943-m padčas karnaj apieracyi. Maleńkaha Vałodziu z bratam, jaki byŭ starejšy na try hady, adpravili da babuli ŭ Haradocki rajon. Nieŭzabavie jana pamierła, i dzieci zastalisia adny.
— Pra brata dahetul ničoha nie viedaju, tak i zhubiŭsia ŭ hetym žyćci. A mianie znajšli. Ja niekatory čas śmiajacca nie moh, tolki rot adkryvaŭ, zaikaŭsia. Vajna pakinuła hłyboki adbitak u dziciačaj dušy, — raskazvaŭ jon.
Potym jon napisaŭ karcinu «Bieznazoŭnaja vyšynia» i pryśviaciŭ jaje svajmu druhomu dniu naradžeńnia.
«Ja dzicia vajny», — kazaŭ mastak. Tema źniaviečanych losaŭ, pakut maci, jakija stracili synoŭ, Chałakostu zajmała asablivaje miesca ŭ jaho tvorčaści.
U 1961-m, kali znajšoŭ baćku, pierajechaŭ u Viciebsk. Uładkavaŭsia na zavod i staŭ chadzić u mastackuju studyju pry piedinstytucie. Pastupiŭ na mastackuju hrafiku, ale nieŭzabavie pajšoŭ u vojska, adsłužyŭ. Paśla zakančeńnia VNU pracavaŭ u Sibiry, potym viarnuŭsia ŭ Viciebsk.
Majsternia Uładzimira Volnava raźmieščana na mansardzie dzieviacipaviarchovaha doma ŭ centry Viciebska. U aknie na ŭsiu ścianu — malaŭničy vid staroha Viciebska, a na malbiercie byŭ viasnovy piejzaž.
— U lutym, kali źjaŭlajucca sinija cieni, ja pačynaju chvareć na błakitny koler. Piśmieńnik Michaił Pryšvin kazaŭ: «Luty — heta viasna sonca».
Siarod kumiraŭ jon nazyvaŭ Van Hoha, Madyljani. Dla Uładzimira Volnava hetyja mastaki z trahičnym losam — prykład samaaddačy.
Na ścienach majsterni — karciny, jakija raskryvali dušu mastaka, toje, što siońnia balić i raduje. Eciudy pra partyzanskija budni, pryśviačeńnie Chałakostu, Vasilu Bykavu, piejzažy Pskoŭščyny — napisanyja padčas padarožžaŭ, pleneraŭ.
KDB aktyŭna viarbuje palitviaźniaŭ, vyzvalenych pa pamiłavańni — pravaabaroncy8
Kamientary