«Na žal, takich žudasnych historyj chapaje». Supracoŭnica radzilni pra vypadak z paradzichaj u Salihorsku
U Salihorsku z-za taho, što žančynie svoječasova nie zrabili kiesarava, niemaŭla trapiła ŭ reanimacyju ŭ ciažkim stanie. Ciapier jana prosić dapamohi ŭ Łukašenki, a Minzdaroŭja nakiravała śpiecyjalnuju kamisiju ŭ Salihorskuju centralnuju rajonnuju balnicu. Supracoŭnica adnaho ź biełaruskich radzilnych damoŭ raspaviała «Našaj Nivie», što takija vypadki, na žal, nie adzinkavyja.
«Ja nie mahu skazać, što ŭ mianie vialiki dośvied pracy, ale ž ja mahu pryhadać jak minimum 10 anałahičnych situacyj, kali žančyna šmat hadzin naradžała, joj nie zrabili svoječasova kiesarava, a ŭ vyniku ŭ dziciaci žudasnaja aśfiksija, — kaža doktarka. — Ja bačyła hetych dziaciej, jakim pa škale Aphar staviać 1 (škała acenki stanu novanarodžanaha, dzie maksimalny bał 10. — NN). Ich sprabujuć reanimavać, a tam serca ledź stukaje. U majoj praktycy navat byli vypadki, kali žančyna naradžała miortvaje dzicia — i adbyłosia heta tolki z-za taho, što akušer-hiniekołah prahledzieŭ punkt niezvarotu i dačakaŭsia taho momantu, kali kiesarava ŭžo nielha rabić.
Dobra, kaniešnie, što žančyna ŭ Salihorsku nie pabajałasia hučna raspavieści pra svoj vypadak — jość chacia b nievialiki šaniec, što Minzdaroŭja niešta zrobić. Bo zvyčajna daktary ŭprošvajuć baćkoŭ nie padymać skandał. Abiacajuć, što z časam dzicia papravicca: «Heta ž dzieci, nie chvalujciesia». Vielmi vierahodna, što dzicia budzie mieć ciažkuju stupień invalidnaści. Ale kali lekary kažuć, što ŭsio budzie dobra, baćkam chočacca spadziavacca na cud».
Surazmoŭca kaža, što pryčyna takich žudasnych historyj adna — patrabavańnie Ministerstva achovy zdaroŭja pravodzić kiesarava nie bolš čym u 30% vypadkaŭ (a lepiej, kab hety pracent va ŭstanovie achovy zdaroŭja byŭ jašče nižejšy) — heta ŭstanoŭka na ŭzroŭni načmiedaŭ, hałoŭnych daktaroŭ. Kali pracent značna pieravyšaje «normu», tady dastajecca ŭsim u radzilni.
U dziaržaŭnych ŚMI źviartajuć uvahu, što ŭ Jeŭropie častata kiesaravych siačeńniaŭ dachodzić da 50%, u Łacinskaj Amierycy navat da 60%, zatoje ŭ Biełarusi — kala 31%.
«Treba jašče razumieć, što ŭ Biełarusi isnuje praktyka «adno kiesarava — zaŭždy kiesarava». To-bok kali žančynie adnojčy zrabili kiesarava, to ŭsie astatnija rody ŭ jaje chutčej za ŭsio buduć tolki takimi. Damahčysia, kab tabie dazvolili naradžać samoj paśla kiesarava, navat kali ty vielmi hetaha chočaš, davoli składana (ale mahčyma). A heta značyć, što akušery-hiniekołahi pamiatajuć i pra toje, što, kali jany zaraz zrobiać tabie kiesarava, ty im i ŭ nastupny raz statystyku harantavana sapsuješ».
Doktarka kaža, što nie moža znajści apraŭdańnie takoj stratehii i jaje aburaje takaja praktyka. Na pytańnie, ci moža paradzicha zrabić niešta, kab abaranić siabie ŭ niaprostaj situacyi, adkazvaje:
«Skandalić, kryčać: «Ja zaraz patelefanuju na haračuju liniju Ministerstva achovy zdaroŭja, znajomym čynoŭnikam!» Čym bolš uvahi vy da siabie pryciahniecie, tym bolšaja imaviernaść, što miedycynski piersanał vakoł spałochajecca i vyrašyć, što lepš paźbiehnuć vialikaha skandału, čym nie ŭpisacca ŭ statystyku.
Viadoma, šmat što zaležyć ad źmieny — hałoŭnaje, ad lekara, jaki aceńvaje stan žančyny. Byvaje, što situacyja pačynaje paharšacca, a načmied kaža: «Nie, my nie budziem kiesaryć, niachaj naradžaje sama!» Praz hadzinu jon idzie dadomu, bo pracoŭny dzień skončyŭsia, a inšy doktar prymaje rašeńnie zrabić kiesarava — i historyja zakančvajecca dobra».
Čytajcie taksama:
Kamientary